τα φιλιά που μας έκλεψαν

  Μην ξεχαστείς κι ερωτευτείς ρε. Ο έρωτας είναι αντιπαραγωγικός. Ρίχνει τη διάθεση για δουλειά, τη συγκέντρωση, τους δείκτες ανταγωνιστικότητας. Είναι μια γκρίζα κηλίδα στη γραμμή της παραγωγής, χαλάει το πρόγραμμα, καθυστερεί την ανάπτυξη. Το λέει ο Εργοδότης, ο Διευθυντής Προγράμματος, ο Υπουργός Ανάπτυξης, ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Για να μη μιλήσουμε για τον ομόφυλο έρωτα. Απαράδεκτο να φιλιούνται δυο αγόρια στο δρόμο. Αλλάζει τις ισορροπίες, αντιβαίνει στους ηθικούς νόμους, διαταράσσει τον κοινωνικό ιστό, υπογεννητικότητα, κατολισθήσεις, φαινόμενο του θερμοκηπίου. Μέρα τη μέρα η αγάπη ξεφτίζει και προσποιούμαστε ότι δεν πειράζει, ότι καλά μας κάνουν. Αφήνουμε τις δικαιολογίες τους να μας καταβάλλουν επειδή φωνάζουν πιο δυνατά. Ξέρεις, έχουν αρχίσει να μου τη δίνουν τα λογοκριμμένα αγγίγματα. Οι παλάμες που αγγίζονται γρήγορα και σιωπηλά στα κλεφτά στις κυλιόμενες του μετρό. Τα πονηρά βλέμματα που διασταυρώνονται και δεν γίνονται ποτέ φιλί γιατί τι θα πει ο κόσμος. Πού πάνε τα φιλιά που χάνονται; Φοβάμαι να μη συνηθίσω να σ’ αγαπάω από μακριά. Να μας φέρουν πίσω τα φιλιά που μας έκλεψαν! Καμιά φορά σκέφτομαι πως υπάρχει ένα μέρος μ’ όλα εκείνα τα φιλιά που δε δόθηκαν ποτέ. Θα το βρεις αν ενώσεις τα μαγνητάκια στο ψυγείο απ’ τα καλοκαίρια μας. Εκεί θα σε πάω.

  Συγγνώμη αν ενοχλώ την αστική αισθητική σου αλλά ένα φιλί δεν είναι ποτέ χυδαίο. Με κάθε φιλί γεννιέται ένα καινούριο μυστήριο. Ρίξε μια ματιά στα μυστήρια γύρω σου. Πόσα απ’ αυτά θα καταδίκαζες; Έχουν περάσει μωρέ δυο τρία χρόνια απ’ το Βυζάντιο. Αν έχουν αρχίσει να σ’ ενοχλούν τα φιλιά των άλλων μάλλον έχουν καιρό να σου φτιάξουν μια κασέτα για τα γενέθλιά σου. Είναι Δεκέμβριος, πότε περιμένεις να ερωτευτείς; Στην Ευρώπη η γκέι κουλτούρα ξεγλιστράει μέσα στην καθημερινότητα, μπαίνει σε νέες φόρμες, απενοχοποιείται και αυτοσαρκάζεται. Ο Ρόμπι Γουίλιαμς, παράλληλα με την κυκλοφορία του νέου του δίσκου με τον προβοκατόρικο τίτλο Swings Both Ways, δήλωσε ότι καμιά φορά νιώθει λίγο γκέι, όχι εξαιτίας της σεξουαλικής του κατεύθυνσης, αλλά επειδή τα ενδιαφέροντά του, όπως το μουσικό θέατρο, προσεγγίζουν σε μεγάλο βαθμό τη γκέι κουλτούρα. «Είμαι 49% ομοφυλόφιλος και μερικές φορές φτάνω το 50%». Όσο για την Ελλάδα, καταδικάστηκε ξανά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αυτή τη φορά γιατί απέκλεισε τα ομόφυλα ζευγάρια από το Σύμφωνο Συμβίωσης. Και θα το ξαναπώ: τα ομόφυλα ζευγάρια σήμερα διεκδικούν με προσωπικό και επαγγελματικό κόστος το αυτονόητο, δηλαδή το δικαίωμα τους σε μία ζωή στην οποία ο έρωτας και οι καρποί του δεν θα αποτελούν αντικείμενο κοινωνικού διαλόγου αλλά μία αναμενόμενη και αδιαπραγμάτευτη πορεία για τον καθε άνθρωπο που αποζητάει την ευτυχία και την αυτοπραγμάτωση στα πλαίσια μιας υγειούς κοινωνίας.

  Να κάνουμε την αναγκαία συμβίωσή μας βαθύτερη και ειλικρινέστερη. Να ρωτάμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε. Να είσαι καλά εσύ και να μην τρώγομαι πόσο καλά είμαι εγώ από το καλά σου. Οι ίδιοι εκείνοι που καταδικάζουν τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται είναι αυτοί που την προάγουν και την ηθικοποιούν μέσα από ομοφοβικές και κάθε είδους ρατσιστικές δηλώσεις και συμπεριφορές. Σκέψου για λίγο να ξύπναγες αύριο και να ‘ταν όμορφα και λίγο παράξενα, να έβλεπες μερικά λογοκριμένα φιλιά να βρίσκουν τη θέση τους στον κόσμο και μερικά γέλια να γίνονται πιο δυνατά και σίγουρα. Θα παίρναμε τα ποδήλατά μας και θα κάναμε το γύρο του κόσμου. Δε θέλω να μου μιλάς, θέλω να ονειρεύεσαι. Η παράξενη αυτή πολιτεία που χτίζουμε τους χωράει όλους. Μπορείς αν θέλεις να ‘σαι 49% γκέι, η 99% αναποφάσιστος και να ‘ναι εντάξει γιατί θα ‘σαι εκατό τα εκατό ανθρώπινος, με δυο χέρια που αγκαλιάζουν και φτιάχνουν καφέ και βάζουν θερμόμετρο και καίνε το φαγητό και μια καρδιά που χτυπάει παραπάνω φορές όταν βλέπει αυτόν που περιμένει. Μάντεψε, φιλαράκο που το δελτίο των οκτώ σε έμαθε να καταδικάζεις τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Υπερασπίζομαι την αγάπη. Απ’ όπου κι αν προέρχεται.

                                                                                                                    

                                                                                          το κορίτσι του μετρό