ηθική στον έρωτα;;

  Ανθρώπινη ηθική. Ένα σετ λέξεων που, κάθε φορά που πέφτει στο τραπέζι της συζήτησης με βασικό συνομιλητή το "έμψυχο αντικείμενο" της εργασίας μου, προκαλείται πάταγος και τσουνάμι αντιδράσεων. Οι διαφορετικές απόψεις φορούν την πανοπλία τους και αντιμάχονται η μία την άλλη, οι τόνοι ανεβαίνουν, η ένταση κορυφώνεται και εν τέλει καταλήγουμε με περισσότερα ερωτηματικά από αυτά που είχαμε αρχικά. Υπάρχει το αντικειμενικά ηθικό, όπως το όρισε ο Αριστοτέλης, ή πρόκειται για άλλη μια ουτοπία; Αν η τέλεση μιας ηθικής πράξης δεν προκαλεί ευχαρίστηση σε αυτόν που τη διαπράττει, αυτομάτως το άτομο αυτό καθίσταται ανήθικο; Και, τελικά, ποιος μας λέει ότι ο - κατά τα αριστοτελικά και κοινωνικά πρότυπα - ηθικός άνθρωπος είναι πραγματικά ευτυχισμένος;

   

  Όταν η κουβέντα, κάποια στιγμή, οδηγείται στο θέμα "του έρωτος και των άλλων δαιμονίων", το ερώτημα που λογικά προκύπτει είναι: "υπάρχει ηθική στον έρωτα"; Οι πολλοί λένε πως "στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται". Αν ισχύει, όμως, αυτό, δεν ακυρώνεται η έννοια της ηθικής στην ουσία της; Ξεκινώντας από τα πιο απλά και ανώδυνα, αναρωτιέμαι.....είναι ηθικό, όσον αφορά την εντιμότητα του χαρακτήρα μας, το "φτιασίδωμα" που αποπειρώμαστε στην εικόνα μας, κατά την πρώτη φάση της ερωτικής προσέγγισης; Και, όταν πλέον "έχουμε δέσει το γάιδαρό μας", πόσο ηθική είναι η προσπάθειά μας να τον αλλάξουμε και να του φορέσουμε το δικό μας, ολοκαίνουριο σαμάρι; Και κινώντας στα πιο δύσκολα τώρα....είναι ηθική η γένεση του ερωτικού συναισθήματος για κάποιον που αποτελεί "απαγορευμένο καρπό"; Και αν κάποιος δεν καταφέρει να εκλογικεύσει το συναίσθημα αυτό και να ανακόψει την καλλιέργειά του, είναι ανερμάτιστος ηθικά; Κάποιος υποστήριξε, πάνω στην κουβέντα, ότι πραγματικά ηθικός είναι εκείνος που καταπνίγει τον έρωτά του για τον άνθρωπο που δεν πρέπει και δεν τον εκδηλώνει, όντας εν πλήρει συνειδήσει, του βιασμού που υποβάλλει την ψυχή του, γιατί αυτό καταδεικνύει τη γενναιότητα του χαρακτήρα του και το ψυχικό του σθένος. Είναι, όμως, ποτέ δυνατό μια "αποδομημένη" προσωπικότητα να θεωρείται ηθική;

   

  Συγγνώμη, για τα πολλά ερωτήματα και για την καμία απάντηση. Είναι χαράματα και η έντονη, ερωτική σχέση, που είχα με τον ύπνο στο παρελθόν, έχει από καιρό εκλείψει, με αποτέλεσμα η σκέψη μου να "στροφάρει" με άλλους ρυθμούς και να με γεμίζει με δύσκολα ερωτήματα. Να πω, βέβαια, και την αλήθεια, αυτό που ήθελα ήταν, εκτός του να μας μοιράσω τροφή για προβληματισμό, να σας καταστήσω και λίγο συνεργούς στο "φάρδεμα" των διαστάσεων του μυαλού μου.

                                                                                                             

Υ.Γ.: (από κομπάρσους)μην αναρωτηθείτε για την εικόνα.....απλά μας άρεσε!!

                                                                                                           
                                                                                           Α