Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ανεξάρτητοι...Δαπίτες

  Κατόπιν συνεχούς προσπάθειας της συγκυβέρνησης και της λοιπής κουστωδίας, άνοιξε την Τρίτη 17/12 η Νομική σχολή Αθηνών, ως απόρροια της Γενικής Συνέλευσης του Φοιτητικού Συλλόγου που έλαβε χώρα την προηγούμενη ημέρα. Το πλαίσιο, το οποίο ψηφίστηκε από την συντριπτική –ομολογουμένως- πλειονότητα των παρόντων, είχε ένα και μόνο πρόταγμα: «Ανοιχτές Σχολές, τώρα».
  
  Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτής της παντιέρας, όσοι παρευρεθήκαμε, γίναμε μάρτυρες ενός άνευ προηγουμένου κοπετού εκ μέρους της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η οποία προσπαθώντας να ενεργοποιήσει το θυμικό των φοιτητών κατέφυγε σε τέτοιου μεγέθους κινδυνολογίες, τις οποίες θα ζήλευε και ο κύριος Πρετεντέρης. Εν τέλει, ο στόχος επετεύχθη καθώς η σχολή άνοιξε και ως εκ τούτου, όλα τα προβλήματα ελύθησαν.
  
  Στο σημείο αυτό, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους «Ανεξάρτητους» που έτι μία φορά έδωσαν αποστομωτική απάντηση στους επικριτές τους με την δυναμική και σθεναρή άρνησή τους να ενταχθούν στο πλαίσιο της ΔΑΠ.  Και για να σοβαρευτούμε λίγο, επ’ αφορμής της δεύτερης συνεχόμενης συνεργασίας με τους «προασπιστές της δημοκρατίας», όπως διατείνονται οι ίδιοι, πρέπει να αναφέρουμε την λαϊκή ρήση: σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, δεν είναι σύμπτωση.
  
  Για να γίνουμε πιο κατανοητοί, οι ανένταχτοι-ανεξάρτητοι-ακομμάτιστοι (συμπληρώνετε ό,τι επίθετο θέλετε), ενώ καθ’ όλη την προηγούμενη εβδομάδα διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους πως ουδεμία σχέση επιθυμούν και έχουν με την ΔΑΠ, ευκαιρίας δοθείσης και υπό τον κίνδυνο να πάρουν την συνέλευση «οι αναρχοάπλυτοι μειοψηφούντες που πραξικοπηματικά κρατούν κλειστή την σχολή», επιδόθηκαν σε ασκήσεις εδάφους, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη έφεση στις ανακυβιστήσεις και κάνοντας τον Μελισσανίδη να ερυθριά από ντροπή.
  
  Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι η αναφορά περί «κόκκινων φασιστών» εκ μέρους της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Έχουν το θράσος να μέμφονται άλλες παρατάξεις για αντιδημοκρατική συμπεριφορά, αυτοί που πριν μία εβδομάδα κατέβασαν ΟΝΝΕΔίτες μπράβους για να εκφοβίσουν φοιτητές. Και –για να μην ξεχνιόμαστε-, το κουίζ της ημέρας: στον χώρο ποιας παράταξης, στην σχολή των Χημικών μηχανικών του ΕΜΠ, βρέθηκαν πίσω από αφίσες συνθήματα του τύπου «το καλύτερο σαπούνι το κάνει το κουμμούνι» και λοιπά εμετικά? Η απάντηση συνάγεται, μάλλον αβίαστα.
  
  Για να μην διυλίζουμε τον κώνωπα, κλείνοντας, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα της «ανεξαρτησίας». Εφόσον, κατεβάζεις κοινό πλαίσιο με την νεολαία του Σαμαρά, δεν είσαι ανεξάρτητος. Σαφώς και δεν θεωρώ πως όσοι υπερψήφισαν το πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι «τσιράκια της κυβέρνησης». Εντούτοις, αίρεις, με αυτή την απόφαση, την ανεξαρτησία την οποία ευαγγελιζόσουν και διατυμπάνιζες μετά παρρησίας και η οποία, όπως απεδείχθη περίτρανα, ήταν μόνο κατ’ επίφαση. Η ψήφος σου στο πλαίσιο αυτό, σε κατέστησε υπόλογο απέναντι στον φοιτητικό σύλλογο για την επικείμενη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, κηλίδα που δεν μπορείς ν’ αποκρύψεις ούτε ν’ απαλλαγείς από αυτή, όσο και να προσπαθήσεις.



                                                                                                                                      ΟΕ

Υ.Γ.(από τους κομπάρσους): 
1.το παρόν κείμενο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση προσπάθεια ειδησεογραφίας, ούτε και προσπάθεια επιρροής της κοινής γνώμης. δημοσιεύεται στο πλαίσιο της ελεύθερης έκφρασης μη ερειστικών απόψεων. ο καθένας φέρει την ευθύνη των λεγομένων του.

2.λόγω φόρτου κειμένων δεν δημοσιεύθηκε έγκαιρα, δηλαδή την Τρίτη που μας πέρασε. άλλωστε, δεν κάνουμε ειδησεογραφία 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

υποσχέσεις

   Να ξέρεις, φίλε μου, πως ξέρω πώς είναι. Ξέρω πώς είναι να πονάει η ψυχή σου. Ξέρω πώς είναι να βουρκώνεις με τα πάντα, μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρεις με τι να κλάψεις. Ξέρω πώς είναι να βλέπεις πράγματα, τη στιγμή που δε θες να βλέπεις τίποτα. Και από την άλλη, ξέρω πώς είναι να μη βλέπεις τίποτα, τη στιγμή που θα ήθελες να βλέπεις τα πάντα.      Δεν ξέρω ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχουμε πει. Αλλά ξέρω ποιο είναι το ψέμα που μας πληγώνει περισσότερο. «Θα είμαι δίπλα σου». Μας ενοχλεί ο μέλλοντας; Μήπως μας ενοχλεί η λέξη «δίπλα»; Ή απλώς δεν αντέχουμε αυτές τις λέξεις στη σειρά επειδή γνωρίζουμε όλον τον εγωισμό και την επιπολαιότητα που κρύβεται από πίσω;      Εγωισμός, επειδή αυτός που την ξεφουρνίζει, έχει περισσότερη ανάγκη να είναι δίπλα μας απ’ ότι εμείς δίπλα σε αυτόν. Επιπολαιότητα, γιατί δεν αναλογίζεται την ευθύνη του μέλλοντα στις πλάτες του. Και μας γεμίζει με ουτοπικές προσδοκίες.      Ευτυχώς, δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις. Όλα γίνονταν λι

διττή φύση/δύση

καπιταλισμός/σοσιαλισμός . δουλεύεις. η δουλειά σου, αποφέρει κάποιο προϊόν το οποίο αγοράζεται και έτσι υπάρχει κέρδος. το κέρδος το μοιράζεσαι μαζί με τα αφεντικά, τα οποία δουλεύουν κάνοντας κάποια τηλεφωνήματα ή και καθόλου δουλειά, αλλά έχουν το άγχος. φύση/κρίση. η φύση του ανθρώπου νου καπιταλισμού τα έφερε έτσι ώστε ήρθε η κρίση έχει οδηγήσει στο να παρακαλάς κάποιον να δουλέψεις για αυτόν, και να σου δώσει ένα μικρό κομμάτι από αυτά που θα παράξεις. πολλές φορές, και αφιλοκερδώς, ελπίζοντας πως δεν χρειάζεται να ted ρέφεσαι καν. οι συνθήκες στις οποίες θα δουλέψεις, θα είναι επίσης, όποιες επιθυμεί ο εργοδότης. πάτος/κράτος. το κράτος, παρέχει προστασία στον εργαζόμενο απέναντι στους κακούς εργοδότες, απολύοντας τον εργαζόμενο δίχως προειδοποίηση μέσα σε μια μέρα για να πούμε  ερτ1  παράδειγμα. επίσης, παρέχει κοινωνικά αγαθά όπως φροντιστήρια για την παιδεία, χαράτσια για να μείνεις, φυλακισμένες οροθετικές για την ισότητα, ράντζα για  την υγεία, και φό

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωσης. Και τότε για σένα η λύση είναι μονόδρομος και στην ταμπέλα αναγράφεται ξεκάθαρα η λέξη «λήθη».   Χτίζεις έναν τοίχο άρνησης ανάμεσα σε σένα και το παρελθόν σου. Με όσο εγωισμό σου έχει απομείνει και την