Σήμερα μου ζήτησε η μητέρα μου να καθαρίσω το δωμάτιό μου. Να κάνω ένα ξεσκαρτάρισμα και να δω ποια παιχνίδια δε χρειάζομαι πια ώστε να τα πετάξουμε. Μπήκα στο δωμάτιο με ένα σφίξιμο στο στομάχι και κοίταξα τριγύρω. Είδα τα μικρά μου στρατιωτάκια, στη ντουλάπα απέναντι από το κρεβάτι μου. Τα κοιτάζω πάντα πριν κοιμηθώ και ξέρω πως με κρατάνε ασφαλή, δεν μπορώ να τα πετάξω αυτά.. Είδα το πλαστικό ιστιοφόρο που μου πήρες με αφορμή ένα αστείο που έκανα στη θάλασσα. Κάθε βράδυ με ταξιδεύει σε χώρες ξένες και μέρη αχαρτογράφητα, δεν μπορώ να το πετάξω αυτό.. Είδα το μικρό, κίτρινο, κουρδιστό αυτοκινητάκι που μου είχες δώσει στο δημοτικό. Μου θυμίζει εκείνες τις πιο απλές, πιο αθώες εποχές, δεν μπορώ να το πετάξω αυτό.. Τα ράφια μου είναι γεμάτα με κάθε λογής παιχνίδια. Έχω μια μινιατούρα του wall - e που μου φάνηκε τόσο θλιμμένη ώστε έψαξα σε πέντε παιχνιδοπωλεία για να βρω μία ίδια της eve να του κάνει παρέα. Έχω αυτή τ
- το blog για τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας.......