Ήταν μια όμορφη μέρα και ήθελα τόσο να βγω έξω . Αγωνιούσα να συν – αθροιστώ. Η Αθήνα προσφέρεται άλλωστε για συν-αθροίσεις. Πραγματικά που να πρωτοπας. Στην συν – άθροιση της Ερμού ή στης Σταδίου. Κατευθύνθηκα έτσι προς τα κει να δω πού θα έχει περισσότερο κόσμο. Με έκπληξη διαπίστωσα μια εκπληκτική συν – άθροιση στο μετρό Συντάγματος. Κόσμος περιχαρής απολάμβανε να συν - αθροίζεται στο χώρο. Στην έρωτησή μου απαντούσαν ότι απολάμβαναν ιδιαίτερα την αίσθηση του ανήκειν σε αυτή τη συν – άθροιση. Αποτελούσαν έναν ευχάριστο συνδυασμό ανθρώπων που συν – αποτελούσαν ένα εκπληκτικό άθροισμα. Διερωτώμενοι για το αν συν – αποτελούν κάτι και όχι απλώς ένα άθροισμα, πειστικά απάντησαν ότι έχουν τον κοινό σκοπό της μετακίνησης προς τη δουλειά τους και λόγω της τακτικότητας της συνάντησης αυτής, ήτοι της πραγματοποίησης σε όλες τις εργάσιμες ημέρες (εξαιρουμένων των αργιών!), εκλείπει πλέον η ανάγκη προηγούμενης πρόσκλησης. Να τονιστεί επίσης ότι μου εξέφρασαν με ιδιαίτερη παρα
Είχα εισέλθει στο όργιο του Σαμπάτ. Τώρα ξέρω τι συμβαίνει μές στο σκοτάδι τις νύχτες των οργίων. Ξέρω! Ξέρω με τρόμο: τα πράγματα οργιάζουν. Το πράγμα από το οποίο είναι φτιαγμένα τα πράγματα απολαμβάνει τον εαυτό του – αυτή είναι η ωμή χαρά της μαύρης μαγείας. Από αυτό το ουδέτερο έζησα - το ουδέτερο ήταν ο αληθινός μου αρχέγονος ζωμός. Προχωρούσα και αισθανόμουν τη χαρά της κόλασης. … Ξεπερνούσα γρήγορα τον εθισμό μου, και η γεύση ηταν καινούργια σαν το μητρικό γάλα που δεν έχει γεύση παρά μόνο για στόμα ενός μωρού. Με την κατάρρευση του πολιτισμού και της ανθρωπιάς μου – που ήταν για εμένα μια οδύνη μεγάλης νοσταλγίας – με την απώλεια της ανθρωπιάς, άρχιζα να γεύομαι οργιαστικά την ταυτότητα των πραγμάτων. … Ως τότε οι εθισμένες μου αισθήσεις ήταν βουβές στη γεύση των πραγμάτων. Όμως η πιο αρχαϊκή και η πιο δαιμονική από τις δίψες μου με είχε οδηγήσει υπόγεια να κατεδαφίσω όλες τις κατασκευές. Η αμαρτωλή δίψα με οδηγούσε και τώρα ξέρω πως το να αισθάνεσαι τη γεύση αυτο