κομπαρσοι

  Τέλος . Μια λέξη αρκετά α π λή . Κατά κανόνα ό μ ως , δεν είναι το α π λό αυτό π ου π αρουσιάζει το μ εγαλύτερο ενδιαφέρον , την μ εγαλύτερη ευρύτητα διαθέσι μ ων ερ μ ηνειών και ανάλυσης ; Έτσι και εγώ , μ’ αρέσει να π ιστεύω ότι τέλος ση μ αίνει σκο π ός , ό π ως μ ας διδάσκει και η αρχαία φιλοσοφία . Όταν π είθο μ αι γι ’ αυτό της το νόη μ α , α π οχωρίζο μ αι τον φόβο π ου συνήθως συνοδεύει αυτή τη λέξη στο μ υαλό του κάθε ανθρώ π ου . Συνειδητά ε π ιλέγω να μ ην αφήσω τη σκέψη του τέλους μ ε την κοινή έννοια να κυριαρχήσει στο μ υαλό μ ου .      Το τέλος μ ας είναι φόβος , αλλά είναι και ευτυχία . Δ εν ξέρω τι άλλο π αρουσιάζει κάτι π ιο π αράλογο . Όλοι χα μ ογελά μ ε στην όψη του τίτλου ‘’ τέλος ’’ , όταν βλέ π ου μ ε μ ια ταινία και όλοι ζού μ ε μ ε την αγωνία του να μ άθου μ ε π ώς θα ‘ ναι αυτό . Βαυκαλιζό μ αστε ευχαρίστως μ ε εικόνες ονειρικών π αραδείσων