Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γκαντεμιά ή τύχη;


 Σίγουρα αν πας θα βεβαιωθείς πως οι φήμες για τα καημένα τα μαύρα τα γατάκια είναι τουλάχιστον αναληθείς.

 Ομολογώ ότι τα Εξάρχεια δεν έχω προλάβει να τα εξερευνήσω καθόλου, μιας και την περίοδο που όλοι – ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος- το ξεψαχνίζουν, όταν δηλαδή από τη φάση του σχολείου περνάς στη φάση του πανεπιστημίου, εγώ ανέβηκα Κομοτηνή. Τα Εξάρχεια είναι από τις περιοχές του κέντρου που σου δίνουν ανεξάντλητες επιλογές από φαγάδικα, σουβλατζίδικα, μεγάλα και μικρά καφέ, ρεμπετάδικα και στυλάτα μπαράκια!

 Ε το περασμένο Σάββατο –ενώ εδώ και 2 χρόνια κανονίζουμε να πάμε και όλο κάτι άλλο προκύπτει και αλλάζουν τα πλάνα μας- καταφέραμε να πάμε! «Μαύρος Γάτος» είδα μέσα στο σκοτάδι να είναι γραμμένο με μαύρα γράμματα στην ταμπέλα, στην είσοδο του μαγαζιού. Σκέφτηκα αμέσως ότι κάποιος προληπτικός με πλήρη συνείδηση θα έφτυνε τον κόρφο του και θα απομακρυνόταν γρήγορα από το μαγαζί που θα του έκλεβε την τύχη. Πόσα θα έχανε;

 Άπειρα! Το γωνιακό αυτό μαγαζί έχει έναν ιδιαίτερο, δικό του, μοναδικό τέλος πάντων χαρακτήρα. Μέσα από τη μία η τεράστια μπάρα με τα μεγάλα φώτα και τα ποτήρια που κρέμονται, τα άπειρα αλκοολούχα ποτά και τις άπειρες γενικά επιλογές, σε ενθουσιάζει. Τι άλλο μου έκανε εντύπωση (καλή πάντα!) ;


1.Ο δρόμος προς τις τουαλέτες είναι μια μεγάλη κυκλική, στριφογυριστή σκάλα η οποία σε οδηγεί στον πάνω όροφο (εξαιρετικά καθαρές).  


2.Κάτω από κάθε τραπέζι υπήρχαν γάντζοι ώστε να μην ψάχνεις μισή ώρα πώς θα βολέψεις το παλτό ή την τσάντα σου.

3.Τα ποτά αποτύπωναν την αισθητική του μαγαζιού (μη με ρωτήσεις πώς, καταλαβαίνεις τι εννοώ, π.χ. από το σχήμα του ποτηριού!).

4.Οι μουσικές επιλογές του μαγαζιού ήταν τουλάχιστον άψογες, σε ταξιδεύουν στον κόσμο που ο κάθε dj ανάλογα με το βράδυ επιθυμεί.




Bonus: * αρκετά συγκροτήματα επιλέγουν το μαύρο γάτο -ξορκίζοντας την ατυχία τους κατ’αυτόν τον τρόπο- για τις εμφανίσεις τους

* αν ακόμα δεν το έχεις επισκεφτεί τώρα είναι η καταλληλότερη περίοδος μιας και ο στολισμός του μαγαζιού είναι υπέροχος, σε βάζει αυτόματα στο κλίμα των ημερών

* ε ναι δε θα το ξεχνούσα, βρίσκεται στην οδό Κωλέττη στον αριθμό 42 στα Εξάρχεια περίπου 5 λεπτά απόσταση από το Πολυτεχνείο (από το σταθμό της Ομόνοιας είναι δίπλα εν ολίγοις)

Και αν ακόμα δεν πείστηκες υπάρχει και ένα τραγούδι –ντάξει όχι αφιερωμένο στο μαγαζί- το οποίο ταιριάζει πολύ…


Ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός

κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός

τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά...




                                                                                                The stranger

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...