κομπαρσοι

     Είναι ένας τοίχος στο Παγκράτι, περνάει από εκεί το 732. Κάποιος έγραψε εκεί το 2000 αυτές τις δυο λέξεις. Μες στο καταχείμωνο, τυλιγμένη όπως ήμουν στο τεράστιο μπουφάν μου, με έκανε να ζω από το πουθενά τα ζεστά βράδια. Σκεφτόμουν τα λόγια μιας παλιάς μου καθηγήτριας. Με τη ζέστη, τα σώματα διαστέλλονται και με το κρύο συστέλλονται. Έτσι και το καλοκαίρι οι άνθρωποι ανοίγουν. Ενώ το χειμώνα μαζεύονται.   Παρατηρώντας τη διαβάθμιση του χρώματος της βυσσινάδας στο ποτήρι μου, σκέφτομαι εκείνο τον τοίχο. Ζέστη πολλή.   Εκεί κοντά στον τοίχο, έχει πάντα αστυνομία, μένει εκεί κάποιος “σημαντικός” άνθρωπος. Κάθε φορά που τους βλέπω σκέφτομαι “σκυλιά φυλάτε τ' αφεντικά σας”. Έχετε παρατηρήσει άραγε ποτέ το “Ζεστά βράδια”; Πόσο σας ζεσταίνει η στολή σας και πόσο θέσφατο σας φαίνεται το ότι πρέπει να τη φοράτε; Όταν ακούτε συζητήσεις από τα γύρω μπαλκόνια στις 2 η ώρα, τις νύχτες του Ιουλίου, δε ζηλεύετε;      Όταν μας ακούτε να περνάμε τραγουδώντας, δε νιώθετε

 Αν υ π άρχει θεός , ή έστω , κά π οια μεγάλη δύναμη , δεν μου αρέσει καθόλου το π αιχνίδι π ου μας π αίζει φίλοι μου . Σίγουρα στη ζωή σας , έχετε βγάλει κά π οιο φυτό α π ό τη ρίζα του ή σκοτώσει ένα μυρμήγκι , χωρίς κά π οιο συγκεκριμένο λόγο . Δεν θέλω να το π αίξω οικολόγος , αλλά έχετε σκεφτεί π οτέ , ότι και εμείς δεν διαφέρουμε π ολύ α π ό αυτά ; Κάνουμε τον κύκλο μας , στο χώρο και στο χρόνο, π ου τυχαίνει να ζήσουμε , ώσ π ου να εξαφανιστούμε και εμείς , ό π ως το μυρμήγκι ή το φυτό . Ολόκληρη φιλοσοφία έχει ανα π τυχθεί π άνω σε αυτό και φυσικά δεν π ροτίθεμαι να ‘’ αναμετρηθώ ’’ μαζί της .      Συνε π ώς , τι μας κάνει να διαφέρουμε α π ό το μυρμήγκι , α π ό το χορταράκι π ου π ατάμε ανε π αίσθητα ; Η λογική ; Το συναίσθημα ; Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η μεγάλη δύναμη , με τον άνθρω π ο έχει π αίξει το π ιο ύ π ουλο π αιχνίδι της . Είναι η μεγαλύτερη