βράδυ.....

  Ανοίγεις τα μάτια. Ταβάνι και αριστερά τοίχος, σε κάποια σημεία του τοίχου το χρώμα έχει φύγει, είναι από τότε που έβγαλες κάποιες παλιές αφίσες. Εντάξει είσαι στο δωμάτιο σου. Η ανάσα σου είναι κοφτή και γρήγορη. Θυμάσαι ότι έτρεχες. Σε κυνηγούσαν. Ποιός; Δεν θυμάσαι. Υπήρχαν και άλλοι, κάποιοι που έτρεχαν μαζί σου, κάποιοι με αυτούς που σας κυνηγούσαν. Όμως δεν θυμάσαι κανένα πρόσωπο. Που ήσασταν ; Ούτε αυτό το θυμάσαι. Μόνο η αίσθηση του κυνηγημένου έχει μείνει.

  

  Προσπαθείς να σηκωθείς. Στην αρχή δυσκολεύεσαι, αλλά τα καταφέρνεις. Ξαφνικά το δωμάτιο που ζεις τόσα χρόνια σου φαντάζει τόσο ξένο. Αγχώνεσαι. Βρίσκεις την καρέκλα. Κάθεσαι. Γύρω σου σκοτάδι, το μόνο φως που υπάρχει είναι το πράσινο φωτάκι της οθόνης του υπολογιστή που ξέχασες να κλείσεις. Κάποιοι φοβούνται το σκοτάδι αλλά εσένα σε ηρεμεί.  Παίρνεις δυο τρεις βαθιές ανάσες. Κλείνεις τα μάτια. Περνάνε φευγαλέα κάτι εικόνες από το μυαλό σου. Πρέπει να ήταν από όνειρο σκέφτεσαι. Ανοίγεις τα μάτια σου πάλι. Το δωμάτιο παραμένει παγωμένο. Στεναχωριέσαι λίγο για το όνειρο που δεν θα θυμηθείς ποτέ. Κρίμα περίεργο πράγμα τα όνειρα σκέφτεσαι. Σου αρέσουν.

  

  Έχεις συνηθίσει το σκοτάδι και ψιλοβλέπεις. Πιάνεις ένα χαρτί και το στύλο. Σε βοηθάει μερικές φορές να γράφεις. Ακουμπάς το στυλό στο χαρτί. Τίποτα. Στο χαρτί μένει μια μπλε τελεία από το στυλό και κάτι ζωγραφιές-μουτζούρες από πριν. Παίρνεις άλλες δύο βαθιές ανάσες. Ακούς από το παράθυρο ένα αυτοκίνητο που περνάει. Αφήνεις το στυλό. Μια άλλη φορά σκέφτεσαι.

  

  Θες να βγεις να περπατήσεις, να πάρεις αέρα. Σαν ιδέα σου φαίνεται τέλεια αλλά ξέρεις ότι δεν θα το κάνεις τελικά. Ανεβαίνεις στο κρεβάτι σου. Ξαπλώνεις. Αναρωτιέσαι γιατί όταν θέλεις κάτι κάποιες φορές υποχωρείς. Σκέφτεσαι άλλες καταστάσεις και βρίζεις τον εαυτό σου που δεν έκανε κάτι. Κλείνεις τα μάτια. Σχεδόν σε έχει πάρει ο ύπνος. Πετάγεσαι. Ντύνεσαι γρήγορα και βγαίνεις ήσυχα έξω. Περπατάς για λίγο. Ανηφορίζεις φτάνεις σε ένα σημείο. Κοιτάς. Εκεί που τελειώνουν τα φώτα ξέρεις ότι είναι η θάλασσα. Νιώθεις καλύτερα. Χαζεύεις για λίγο. Φτάνεις στο σπίτι. Ανεβαίνεις, Ξαπλώνεις. Και τώρα κλείνεις τα μάτια.

                                                                     

                                                                 ο περαστικός...