Βράδυ. Κενό. Γιατί; Ποιος να ξέρει τα γιατί, ποιος να έχει τις απαντήσεις; Πραγματικά δεν ξέρω και νομίζω ότι ούτε θα ήθελα να μάθω. Για μένα ξέρεις είναι πολύ καίριο και συνάμα βασανιστικό ερώτημα, γιατί τα βράδια μας, στις ώρες της βαθύτερης νύχτας, όλα να φαντάζουν τόσο παράλογα. Τελευταία κατέληξα ότι οι ώρες πολύ μετά τα μεσάνυχτα περιέχουν μια βαθύτατη ελευθερία. Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ νιώθω πολύ ελεύθερος. Νομίζω ότι είναι η μόνη στιγμή της ημέρας που μπορούμε να αντισταθούμε σθεναρά στην κατάρα των πολιτισμένων μας κοινωνιών. Στην κατάρα της βαθιάς εντατικοποίησης των ζωών μας, στην κατάρα της ρουτίνας, της παθητικής αφοσίωσης σε έξωθεν επιβαλλόμενους στόχους και προγράμματα… Μα η ελευθερία, πώς συνδυάζεται με το κενό; Γιατί κάθε τρενάκι σκέψεων να είναι καταδικασμένο στον παραλογισμό και στο τέλμα; Πραγματικά, σίγουρα δε θα μάθουμε ποτέ. Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μας, δομούμε την αντίληψή μας για την πραγματικότητα, όπως μας την παρουσιάζουν κάποιοι άλ
- το blog για τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας.......