Μυρωδιές

Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας

μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.

Φοβοῦνται τὰe λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη.

Φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ.

Μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν

νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.

Τάσος Λειβαδίτης

     Έχουν αλλάξει πολλές μυρωδιές στη ζωή μου. Το δωμάτιό μου εδώ και χρόνια έπαψε να μυρίζει τέμπερα και μαρκαδόρο.  Η ανάσα μου τώρα πια μυρίζει τσιγάρο και τα ρούχα μου καπνό. Το 2008 μια ακόμα μυρωδιά άλλαξε για μένα. Ο Δεκέμβρης δε μύριζε πλέον μελομακάρονο και κουραμπιέ, αλλά μπαρούτι.

     Μιλώντας μόνο με γεγονότα, το βράδυ της έκτης Δεκέμβρη ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός στην άσφαλτο από σφαίρα αστυνομικού. Για τέτοια γεγονότα όμως, πώς μπορώ να μιλήσω μόνο με γεγονότα; Όταν είσαι 15 χρονών και πληροφορείσαι το θάνατο ενός συνομηλίκου σου, τα γεγονότα δεν σου αρκούν. Μπαίνουν μπροστά οι σκέψεις, ο αυθορμητισμός, οι συναισθηματισμοί, οι ακραίες αντιδράσεις, οι μοιραίοι συσχετισμοί και η αναμενόμενη οργή. 

     Σα μαθητές τότε κάναμε αποχή για να κατέβουμε στην πορεία για τον Αλέξη, σα φοιτητές σήμερα κάνουμε καταλήψεις για να ενισχύσουμε την αγωνιστική ατμόσφαιρα. Ακόμα και σήμερα, μετά από πέντε χρόνια, με καμιά απ' τις πέντε αισθήσεις μου δεν έχω καταφέρει να αντιληφθώ πώς υψώνεις το όπλο σε ένα παιδί, πώς κοιτάς δυο εφηβικά μάτια και πυροβολείς. Πώς σκοτώνεις ένα παιδί 15 χρονών που απ' το στόμα του θα έβγαιναν μονάχα λέξεις για κάποιον εφηβικό έρωτα και για τα όνειρα του μέλλοντος; Πόσο σκληρό και άοσμο είναι κάτι τέτοιο;

     Για εμάς τους συνομήλικους του Αλέξη, εκείνος ο Δεκέμβρης ήταν μια πρώτη συνειδητοποίηση. Για πρώτη φορά τότε συνειδητοποίησα τι σημαίνει "μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι". Για πρώτη φορά είδα το πρόσωπο του κράτους να νοσεί παρά το καθαγιασμένο του προσωπείο. Είδα μια κοινωνία βουτηγμένη στην απανθρωπιά και μια Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της. Για κείνες τις εφηβικές συνειδητοποιήσεις ο Δεκέμβρης σήμερα μας βρίσκει στους δρόμους του κέντρου, γιατί κανείς μας δεν ξέχασε. Κάθε χρόνο σιχαίνομαι να βλέπω τις δυνάμεις καταστολής να συγκρούονται με νέους και παιδιά, να χτυπούν στο κεφάλι με μίσος και να ρίχνουν εκδικητικά δακρυγόνα. Κάθε έξι Δεκέμβρη περιμένω έξω απ' τη ΓΑΔΑ να αφήσουν και τους φίλους μου μαζί με καμιά 40αριά άτομα ακόμη που τους πιάσανε γιατί κάποιον δεν έπρεπε να πάνε στο τμήμα; Έτσι, κάτι για να αποδειχθεί ότι η ελληνική αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της!

     Τους δικούς μου Δεκέμβρηδες μυρίζει μπαρούτι και δεν κάνει κρύο, η φλόγα στους δρόμους με ζεσταίνει. Ο Δεκέμβρης του '08 χαράχτηκε σε καρδιά και μυαλό και έδωσε το έναυσμα για νέους φλογερούς Δεκέμβρηδες. Ήσουν κι εσύ που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές εκείνον το Δεκέμβρη στο κέντρο της Αθήνας. Είδες το δέντρο του Συντάγματος να παίρνει φωτιά και τους τοίχους να γεμίζουν με στίχους της Κατερίνας Γώγου, έτσι δεν είναι; Κάπου εκεί μπορεί να είδες και το γεμάτο θυμό και αγανάκτηση βλέμμα μου ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα τέτοια. Άκουσες την όλη παράνοια για τη σφαίρα που εξοστρακίστηκε; Μύρισες και εσύ το μπαρούτι, ε; Ήσουν, είδες, άκουσες και μύρισες τα ίδια με μένα. Και μαζί αναλογιστήκαμε ξεκάθαρα, για πρώτη φορά, τι θα πει σύστημα. Είδες τον αστυνομικό ως όργανο αυτού του συστήματος και όχι ως προστάτη σου. Το σύστημα τον όπλισε, το ίδιο σύστημα που τον έκανε ικανό για φόνο. Το ίδιο σύστημα που αλώβητο και ακλόνητο, πιο δυνατό από ποτέ καταδικάζει σε θάνατο χιλιάδες άλλους Αλέξηδες μέχρι και σήμερα: αφήνει τρεις και εξήντα στους γονείς μου, κόβει τη σύνταξη της γιαγιάς μου, επιτάσσει τους εκπαιδευτικούς  και τους υπαλλήλους του μετρό, κλείνει τη σχολή μου επειδή απολύοντας το διοικητικό της προσωπικό δεν την αφήνει να λειτουργήσει, βάφει τις φράουλες με αίμα, μου πετσοκόβει τα όνειρα, με στέλνει στο ταμείο ανεργίας, σκοτώνει το Φύσσα και συνεχίζει...

     Βλέπω τους Δεκέμβρηδες έναν έναν να περνούν, τα χρόνια να φεύγουν και οι μυρωδιές συνεχώς αλλάζουν στη ζωή μου. Ένα περίεργο πράγμα όμως. Περνώντας δίπλα από μπάτσους μια ζωή σκατά μου μυρίζει.

                                                                                                  ρημαδιό