Σήμερα χάος,αύριο ελευθερία

 Άφησέ με. Θέλω να πάρω πτυχίο, να παντρευτώ και να κάνω δύο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Να τα μεγαλώσω με αξίες και να βλέπουμε Πρετεντέρη τους χειμώνες και γιουροβίζιον τα καλοκαίρια. Είμαι δύο μαθήματα πριν το πτυχίο/ το εράσμους/ το διδακτορικό κι αυτοί οι άπλυτοι μου κλείνουν το πανεπιστήμιό μου. Θέλω να πάρω σπίτι, δυόροφο, φωτεινό στον τρίτο όροφο. Αλλά οι αυτοί οι άπλυτοι ψηφίζουν κατάληψη και με καθυστερούν. Άφησέ με σου λέω.

μου γράφεις δε θα ‘ρθεις για διακοπές

χρωστάς μαθήματα μου λες

  Μια Τρίτη, φοιτητές «έχτισαν» μ’ έναν τοίχο από βιβλία το γραφείο του υπουργού παιδείας. Με τέτοιες καταθλιπτικά λίγες εξαιρέσεις, οι αντιδράσεις του φοιτητικού συλλόγου για το κλείσιμο του Καποδιστριακού και του Μετσόβειου κυμαίνονται από το αδιάφορο στο τοξικό. Τρωγόμαστε μεταξύ μας, εκεί που θα έπρεπε να πολεμάμε μαζί ο ένας για το δίκιο του άλλου. Με το διχασμό μας παίζουμε το παιχνιδάκι τους. Μη γκρινιάζεις που έκανες δυο μήνες παραπάνω διακοπές. Που το φιλόδοξο πλάνο σου καθυστέρησε ένα εξάμηνο. Ζούμε μια δημοκρατία με προεφηβικά σύνδρομα, σαν ένα πεντάχρονο αγοράκι που χτυπάει τη γροθίτσα του στο τραπέζι και ζητάει το παιχνίδι του, χωρίς να το νοιάζει για τα παιχνίδια των άλλων παιδιών. Βάλε για λίγο στην άκρη τα μικροαστικά σου όνειρα για σπιτάκι και αυτοκινητάκι. Σήμερα χάος, αύριο ελευθερία.

  Μας ενόχλησε η απεργία και ο χρόνος που μας έδωσε να ζήσουμε με τον εαυτό μας γιατί πέσαμε με τα μούτρα στην αποκάλυψη του πόσο μίζεροι και βαρετοί είμαστε, ποσο άσκοπη είναι η ζωή μας όταν πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε χωρίς δουλειά και χωρίς σχολή. Μας τα έχουν βάλει όλα σε κουτάκια, σε κάθε φάση της ζωής σου πρέπει να νιώθεις και να είσαι κάτι πολύ συγκεκριμένο, να δουλεύεις για να το πληρώσεις και ποτέ να μην ρωτάς γιατί. Μάθαμε να αγαπάμε επιδερμικά, απ’ έξω απ’ έξω, τυπικά. Χάθηκε το τυχαίο, η δύναμη της απρόβλεπτης συνάντησης, να δεις ένα σύνθημα στον τοίχο, έναν ποδηλάτη στην Πανεπιστημίου να σου αλλάξει τη μέρα. Είναι αυτός ο αυταρχισμός της εξουσίας που σε θέλει έτσι αποστειρωμένο και ακίνδυνο. Οι νόμοι περί ηθικής τάξης, οι σεξουαλικές δεσμεύσεις και οι απαγορεύσεις επιβλήθηκαν εκατομμύρια χρόνια μετά την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη και φυσικά αντίθετα στη γενετική του κλίση. Είναι νόμοι που δεν ίσχυσαν ποτέ για τους πλούσιους, ούτε και καθιερώθηκαν άλλωστε γι’ αυτούς κι έτσι τα καταπιεσμένα άτομα γίνονται μεγάλες βολικές αδρανείς μάζες.

  Όμως ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό απόλυτα υπεύθυνος για τις πράξεις του. Αγαπητέ φοιτητή που θέλεις να πάρεις πτυχίο, κανείς δε θα κατακρίνει την ανάγκη σου για ασφάλεια και τάξη. Ίσως το χάος να είναι μία τάξη που δεν καταλαβαίνεις. Κι όπως λέει και μια φίλη, μην εμπιστεύεστε ποτέ τον άνθρωπο που παίρνει πτυχίο στα τέσσερα χρόνια. Δυο μαθήματα μου έμειναν μόνο. Αλλά οι αυτοί οι άπλυτοι ψηφίζουν κατάληψη και με καθυστερούν. Άφησέ με σου λέω.

                                                                                                                  το κορίτσι του μετρό