Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γυρίσαμε στα 70’s?


Ε μεταξύ μας η γοητεία εκείνης της περιόδου επιδρά ακόμα επάνω μας και μας ωθεί να ανακαλύψουμε τα μυστικά της, έστω και μέσα από μαγαζιά του κέντρου –και όχι μόνο.



Παίζει ακόμα το Τρανζίστορ τα αμερικάνικα;

-Μοναστηράκι ή Πλάκα;
-Ψυρρή.


  Και κάπως έτσι ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με ένα μαγαζί, πολύ διαφορετικό, πολύ ιδιαίτερο, πολύ αγαπημένο, πολύ πολύχρωμο.  Μια φίλη μάς είχε προτρέψει να πάμε, καθώς για να πας στο Τρανζίστορ ε πρέπει κάποιος να στο συστήσει, δε φαίνεται βλέπεις.

  Προχωρώντας στην Αθηνάς, δε σκέφτεται κανείς να στρίψει προς Ψυρρή. Όλοι κατευθύνονται προς Κολοκοτρώνη ή προς την πλατεία Αγίας Ειρήνης. Τρία στενά όμως μονάχα από το σταθμό του Μοναστηρακίου (στο τρίτο αριστερά!) βρίσκεται η οδός Πρωτογένους, ε στον αριθμό 10 το συναντάς φάτσα φόρα μπροστά σου.

  Το Τρανζίστορ «δε σταματά να παίζει», καθώς λειτουργεί φθινόπωρο- χειμώνα- άνοιξη- καλοκαίρι, Δευτέρα έως Παρασκευή, από το πρωί στις 11 μέχρι όσο πάει..
Με αντικείμενα εκ διαμέτρου αντιθετικά μεταξύ τους, νοσταλγικά για την περίοδο των 70’s ,των 80’s (μιας άλλης εποχής από αυτή που ζούμε τέλος πάντων), ιδιαίτερα και προσεκτικά επιλεγμένα, ο εσωτερικός χώρος του μαγαζιού φαντάζει ιδανικός για τις κρύες μέρες του χειμώνα που όλοι αναζητούμε λίγη ζέστη και μια καυτή κούπα σοκολάτας.


  
  Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν ερωτεύεσαι τις πολύχρωμες καρέκλες και τα vintage τραπεζάκια που κοσμούν τον εξωτερικό χώρο του μαγαζιού –και πεζόδρομο- ενώ ταυτόχρονα συμπληρώνουν την αισθητική του μαγαζιού. Βράδια καλοκαιριού, με ένα ποτήρι sangria ή μια μπύρα να γελάς, να τραγουδάς, να ταξιδεύεις από τη βουή στο κέντρο της Αθήνας, όπου σε ταξιδεύουν οι μουσικές επιλογές ανάλογα με τη διάθεση και το στυλ του κάθε djΠέρα από μπαράκι-κλαμπάκι τα βράδια λειτουργεί και ως καφέ αλλά και ως εστιατόριο με εξαιρετικές και πρωτότυπες συνταγές από απλές σαλάτες μέχρι ευφάνταστα burgers.

  Ένα ακόμα τεράστιο πλεονέκτημα του μαγαζιού αυτού είναι ότι δεν έχει ηλικιακή γκάμα. Δε στοχεύει σε μια συγκεκριμένη ηλικία, αλλά στοχεύει στο να περάσει κάθε επισκέπτης τόσο καλά ώστε να ξαναγυρίσει με την ίδια χαρά και τον ίδιο ενθουσιασμό της πρώτης φοράς.

  Ε ναι, την επόμενη φορά που θα κατέβεις κέντρο –είτε με μετρό είτε με τρένο ή ακόμα και με λεωφορείο- μην επιλέξεις κάτι συνηθισμένο. Πάρε την Αθηνάς όλο ευθεία και στο τρίτο στενάκι αριστερά. Ε εκεί βρίσκεται το επόμενο στέκι σου.


   

Μαγαζί των θαυμάτων
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
  • Παρασκευή 12 π.μ.
  • Κυριακή 12 π.μ. (μόνο σε επείγοντα περιστατικά) 



The stranger




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...