Γνώρισα κάποτε ένα παιδί. Δεν ήταν σαν όλα τ’ άλλα. Διέθετε σοφία και μία μοναδική για την ηλικία του ευφράδεια λόγου. Αμέσως το κατάλαβα και μου γεννήθηκε η ακατανίκητη επιθυμία να το εκμεταλλευτώ. Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό να εκμεταλλεύεσαι ένα παιδί, αλλά έχω τόσα να μάθω από αυτό! Να μάθω να ζω!! Να ζήσω όπως κάποτε ήξερα να κάνω!
Και εκείνο άρχισε να μιλά και να μιλά……Το πρώτο που μου έμαθε είναι να ξεπεράσω τα στεγανά που βάζουν οι ‘’μεγάλοι’’ στη ζωή τους και το μεγαλύτερο απ’
όλα, την υποκρισία. Και ξέρετε, μου έκανε το διδακτικότερο ‘’κήρυγμα’’ της ζωής μου. Μοιάζετε τόσο ηλίθιοι, μου είπε, όταν κρύβετε τόσο
πεισματικά την αλήθεια! Δεν θέλετε να ζείτε απλά και να απολαμβάνετε τις ζωές
σας; Γιατί το κάνετε αυτό στους εαυτούς σας; Είναι για σας ευγένεια η
υποκρισία; Τα συναισθήματα, αρνητικά ή και θετικά ξεπηδούν στις ψυχές μας μόνο
για να εκφραστούν, όχι για να τα ‘’φυλακίζουμε’’ στις απόκρυφες σκέψεις μας!
Είναι ένα άτυπο θαύμα της φύσης ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι
‘’μεταλλασσόμαστε’’ από την ηλικία της εφηβείας προς το χειρότερο… Ξαφνικά
αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους σαν ένα απίστευτα πολύπλοκο πρόβλημα! Σταματάμε
να λέμε στα άλλα ‘’παιδάκια’’ που συμπαθούμε το περιβόητο ‘’θες να γίνουμε
φίλοι;’’, αρχίζουμε να ‘’παίζουμε’’ υποκριτικά με άτομα που αντιπαθούμε και όλα
γίνονται με αυτόν τον ανόητο τρόπο τόσο δύσκολα…
Μα, δεν κρύβουμε όλοι μέσα μας ένα παιδί; Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν θέλουμε να το ξεχνάμε και να υποδυόμαστε τους ‘’ενήλικες’’, που ζουν με τύπους ευγενείας, κατά συνθήκη ψέματα και πρόταγμα τον εγωισμό τους. Τόσοι άνθρωποι είναι δίπλα μας που περιμένουν να τους δείξουμε την αγάπη μας και την εκτίμησή μας, όπως και εμείς οι ίδιοι… Και είναι τόσο όμορφο να
τους ‘’ξεκλειδώνεις’’, να εμπιστεύεσαι και να σε εμπιστεύονται και ολόκληρες
προσωπικότητες να σου δωρίζονται απλόχερα… Έχουμε καταντήσει τόσο στενόμυαλοι και αυτοπεριορισμένοι στην ‘’παρέα’’ μας και στους υπόλοιπους ‘’δήθεν’’ φίλους μας…
Λοιπόν, φίλες και φίλοι, όλοι ειλικρίνεια ζητούν τελικά και ξεκάθαρες συμπεριφορές, είτε μας αγαπούν, είτε και όχι… Αν ίσως μαθαίναμε να ζούμε έτσι, ο κόσμος να ήταν πιο ήρεμος, πιο απλός πιο όμορφος και πιο ειρηνικός… Όποιος και αν είσαι αγαπητέ μου αναγνώστη, γέλα αληθινά, μίλα μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου και όπως έχει πει και ή φίλη μου, το ‘’κορίτσι του μετρό’’, ‘’άρπαξε το κορίτσι σου και φίλα το’’. Γιατί τον ειλικρινή κανείς δεν έχει λόγο να τον μισήσει…
δικηγοράκος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου