κοιτώντας τη βιτρίνα....

  Το "είναι" και το "φαίνεσθαι". Το περίφημο εννοιακό ζεύγος, ένα μέγιστο φιλοσοφικό ερώτημα, το αιώνιο δίπολο δυνάμεων που αντιτίθενται αλλά και συνυπάρχουν, οι δύο όψεις του ίδιου "βαρύτιμου" ή "κάλπικου" νομίσματος. Κι εμείς, τα μοναδικά έλλογα και νοήμονα όντα της φύσης, ποιο από τα δύο έχουμε μάθει να πλασάρουμε και να πουλάμε, ποιο έχουμε μάθει να αγοράζουμε;  Σε κάθε αντίστοιχο ανταγωνισμό, συνήθως, επικρατεί το εύκολο, το εξόφθαλμο, το επιφανειακό, το επιδεικτικά εντυπωσιακό......η εικόνα.

  

  Υπερισχύει, γιατί δε μας κουράζει στο ψάξιμο, μας παρέχεται απλόχερα και σε μας απλώς απομένει να το αποδεχτούμε ή να το απορρίψουμε. Η άλλη πτυχή της ανθρώπινης φύσης, η πιο εσωτερική, η πιο βαθιά, η γνήσια και αυθεντική, που επιβάλλει την κατεδάφιση των αμυντικών 'τειχών" και την ανασκαφή, προκειμένου να αναδυθεί, είναι η πιο συχνά ηττημένη του παιχνιδιού. Κανονικά, δε θα έπρεπε να μας ξενίζει ούτε ο νικητής ούτε ο νικημένος. Δε θα έπρεπε, γιατί εμείς οι ίδιοι με τον τρόπο μας συντηρούμε το παιχνίδι, επιβάλλοντας ευνοϊκότερους όρους για την επικράτηση του τελικού νικητή. Μην τρέφετε αυταπάτες! Και στο όνομα της όποιας ειλικρίνειας σας χαρακτηρίζει, μη θεωρείτε τους εαυτούς σας θύματα της πλάνης του "φαίνεσθαι", που ενδεχομένως έχετε υποστεί, εξαιτίας της εμμονής σας στην εικόνα.

  

  Είναι βολικό να αναζητούμε ελαφρυντικά, μετά από μια "κακή αγορά", αλλά, εν τέλει, και ανούσιο. Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, οφείλετε με εντιμότητα να υποσχεθείτε στον εαυτό σας είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης και οπτικής. Γιατί μπορεί "χρώμα να μην αλλάζουνε τα μάτια, αλλάζουν όμως τρόπο να κοιτάνε".

                                                                                                                                   Α