Μια ιστορία: για νάνους και γίγαντες.

  Οι έρευνες λένε ότι η χαρούμενη περίοδος που πέρασε είναι η περίοδος με τις περισσότερες αυτοκτονίες. Η Ελλάδα μαστίζεται από αυτοκτονίες τον τελευταίο καιρό. Οι Σκανδιναβοί αυτοκτονούν πιο πολύ απ’ ότι οι κεντροευρωπαίοι. Οι Ασιάτες μάνατζερ αυτοκτονούν πηδώντας απ’ τα μπαλκόνια των εταιρειών τους. Οι αυτόχειρες έχουν αρχίσει και πληθαίνουν επικίνδυνα όμως η κοινωνία δείχνει να αδιαφορεί για άλλη μια φορά και να εξοικειώνεται με το θάνατο. Δεν τη νοιάζουν οι αισχρές συνθήκες καταπίεσης, στέρησης και ψυχολογικού πολέμου των Ελλήνων. Δεν τη νοιάζουν τα αποστειρωμένα κι άρρωστα περιβάλλοντα των Σκανδιναβών. Δε τη νοιάζει η ψυχική υγεία κι η ηρεμία των Ασιατών μάνατζερ.

  

  Με δυο λόγια, δεν τη νοιάζει τίποτα την κοινωνία μας πια παρά το κέρδος κι η δύναμη κι η επιρροή και τα παιχνίδια. Για κάποιους, η ζωή μοιάζει με παιχνίδι στρατηγικής ή παραμύθι, γεμάτο βασιλείς, αυλικούς, θεατρίνες, χωριάτες, νάνους και γίγαντες. Η ελίτ (οποιουδήποτε χώρου) θα ταυτίζεται πάντα με τους βασιλείς και θα περιστοιχίζεται πάντα από συμβουλάτορες-αυλικούς- που επιθυμούν την ανέλιξη στην ελίτ. Οι θεατρίνες είναι τα ανθρωπάκια που το παίζουν βασιλείς και αυλικοί ή εκείνα που θα πουλούσαν την ψυχή τους για μια τέτοια θέση. Οι χωριάτες αντιστοιχούν στους ανθρώπους που ζουν λίγο πιο μακρυά απ’ τα παιχνίδια εξουσίας αλλά ταυτόχρονα γνωρίζουν ότι η ζωή τους εξαρτάται απ’ αυτά. Και τέλος μας μένουν οι νάνοι και οι γίγαντες… Τα μυθικά αυτά πλάσματα έχουν μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά στα παιχνίδια στρατηγικής και στα παραμύθια. Είναι μοναχικά, είναι περιθωριοποιημένα, είναι άσχημα, βρώμικα, συνήθως μίζερα και καμιά φορά φορούν κόκκινες κάπες και μανδύες. Συχνά πεθαίνουν πρώτα γιατί είναι πρώτα στη γραμμή της μάχης. Σας θυμίζουν κάτι; Μήπως Έλληνες ανέργους που διαβιούν σε άθλιες συνθήκες; Σκανδιναβούς μοναχικούς τύπους; Μίζερους Ασιάτες μάνατζερ; Αυτά είναι τα θύματα μιας κοινωνίας που έχει πιστέψει ότι η ζωή είναι μια «πλάκα» κι ένα παιχνίδι.

  

  Η αυτοκτονία όμως δεν είναι παιχνίδι. Ούτε και πλάκα. Είναι μια πράξη απόγνωσης με πολλές αιτίες. Ανάμεσά τους ψυχικές ασθένειες, καταχρήσεις, στρες, κακοποίηση κοκ. Όλες οι αιτίες όμως είναι «πρόδηλες». Και τι εννοώ μ’ αυτό. Ένας άνθρωπος με διπολική διαταραχή, αν τον προσέξεις λίγο καλύτερα, ξεχωρίζει. Ένας φοβερά αγχώδης άνθρωπος, φαίνεται, αν δεις τα σημάδια. Ένας αλκοολικός το ίδιο. Συνήθως με λίγη προσοχή, λίγο ενδιαφέρον, λίγη ενσυναίσθηση μπορείς να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά και ίσως να προλάβεις μια πολύ άσχημη τροπή για τη ζωή κάποιου. Αν βλέπεις στα μάτια των άλλων, στους καρπούς, στα πνιχτά τους λόγια και δεν κοιτάς απλά, τότε βλέπεις και τα σημάδια. Κι εδώ έρχονται πάλι στο νου μου οι σκοποί της σημερινής κοινωνίας. Χρήμα, δύναμη και νίκη. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ; Η ΖΩΗ;

  

  Μπορούμε να αναλύουμε επί ώρες τους λόγους για τους οποίους κάποιος αυτοκτονεί…είναι χίλιες δυο περιπτώσεις με άλλες τόσες θεωρίες. Το δάσος πίσω απ’ το δέντρο όμως είναι πάντοτε το ίδιο. Η απάνθρωπη κοινωνία των ανθρώπων. Η μεγαλύτερη ειρωνεία της υπόστασής μας.

  

  Είμαι η Νεφέλη∙ θα με βρείτε να περιπλανιέμαι στους δρόμους μ’ ένα κόκκινο παλτό και να προσέχω μήπως συναντήσω κάπου νάνους και γίγαντες και μπορέσω να τους βοηθήσω. Μέχρι το επόμενο «γι’ αυτά τα λίγα και απλά πράγματα να πολεμάτε».