Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

για μια μέρα Πρετεντέρης

  Φίλες και φίλοι θέλω τόσο πολύ να μοιραστώ μαζί σας μια από τις βαθύτερες επιθυμίες μου!!Θέλω να γίνω για μια μέρα Πρετεντέρης!! Να έχω δηλαδή και εγώ το ‘’μικρόφωνο’’, να λέω ό,τι υπαγορεύει η ‘’άρρωστη’’ λογική μου! Να κάτσω στην καρέκλα του κυρίου αυτού και να επηρεάζω έτσι ελεύθερα την κοινή γνώμη. Το όνειρό μου λοιπόν, πάει κάπως έτσι… Μόνο που αυτή τη φορά δε θα λέω αυτά που υπαγορεύουν οι επιταγές των ανωτέρων μου…

  ‘’Λοιπόν Όλγα μου, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο ομαλά όσο λέτε εδώ όλο αυτόν τον καιρό. Οι κυβέρνηση συνεχίζει να τηρεί τη μνημονιακή της πολιτική με όχι και τόσο αναίμακτους όρους. Όσο και αν προσπαθούμε να κρύψουμε την αλήθεια, αυτή μένει εκεί, απαράλλαχτη, στη διπλανή πόρτα όλων όσων καταφέρνουν ακόμη να ζουν αξιοπρεπώς. Στο γείτονα που παλεύει έτσι σιωπηλά, απλά να ζήσει. Που δεν περιμένει τίποτα από τους κυβερνώντες που ευαγγελίζονται την επανασύνδεση του ρεύματος, σε μερικές μόνο περιπτώσεις που έχουν φτάσει στο απροχώρητο, ως μια κίνηση πρωτοφανούς ανθρωπισμού! Και ακόμη και αν τείνουμε να το ξεχνάμε, οι περιβόητες ‘’διαπραγματεύσεις’’ με την Τρόικα συνεχίζονται για ακόμη μια φορά, έχοντας προσλάβει έναν τραγελαφικό χαρακτήρα. Σαν ναρκομανής πλέον, η κυβέρνηση προσπαθεί να αποδείξει στον εαυτό της και κυρίως στο λαό της, ότι δεν έχει παραδοθεί πλήρως στο βαποράκι της, διαπραγματευόμενη μία ακόμη δόση της… Δεν μπορώ να καταλάβω, πώς μπορεί μια ολόκληρη χώρα να έχει καταντήσει να θεωρεί όλα αυτά καθημερινότητα και να συνεχίζει να ζει ατάραχη και ναρκωμένη. Μάλλον, τα έχετε καταφέρει καλά εδώ πέρα
  
  Παράλληλα, η ικανότατη κυβέρνησή μας, έχοντας ελαφρυνθεί από τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής, μάλλον ξεσπά σχεδόν αποκλειστικά στην επιβολή της δημόσιας τάξης. Π.χ. γιατί εντελώς ξαφνικά, οι αστυνομικοί έχουν μετατεθεί από τις βάρδιές τους στα ‘’έβερεστ’’ της περιοχής σε τακτικές περιπολίες στις γειτονιές; Που συμπίπτει αυτό με την απόδραση Ξηρού; Ας ελπίσουμε(έτσι ουτοπικά!), ότι αυτό που ελπίζει ο κύριος Δένδιας δίνοντας την εντολή αυτή, δεν είναι η δόξα της σύλληψης του Ξηρού, αλλά η επαναφορά του κοινωνικού ρόλου του αστυνομικούΑν και τη δόξα του δε θα την έχει τόσο εύκολα ο υπουργός μας
  
  Μα τι τολμώ να πω φίλοι μου! Η κυβέρνηση νοιάζεται πραγματικά για την ασφάλειά μας! Γιατί για λόγους ασφαλείας απαγορεύει τις συγκεντρώσεις(οργανώνοντας μόνο λευκές νύχτες), για λόγους ασφαλείας αποκλείει μαθητές, που δεν πειθαρχούν στην παιδεία τους, σε χώρο ασύλου στα Προπύλαιαορεία Αλέξη) και για λόγους ασφαλείας θα σας πάει για εξακρίβωση στοιχείων αν έχετε κάποιο στοιχείο διαφορετικότητας και διαδηλώνετε(βλ. τζίβες, all star…).
   
  Όλγα μου, καταλαβαίνω ότι γίνομαι απλά γραφικός όταν κάθομαι και λέω τέτοιες κουβέντες σε κλίμα ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε. και εθνικής κατάνυξης. Ίσως θαταν καλύτερα να προχωρήσεις στον Παύλο. Άντε γεια!’’
  
  Από την τεράστια λογοδιάρροιά μου καταλαβαίνετε μάλλον πόσο θέλω να συμμετέχω ‘’ενεργά’’ στο συγκεκριμένο αντικειμενικότατο δελτίο ειδήσεων…
                  

                                                                                                                     

                                                                                                                    Ο δικηγοράκος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...