Καθώς επέστρεφα σπίτι κι άκουγα τα βήματά μου και τα αυτοκίνητα που περνούσαν με μεγάλη ταχύτητα, σκέφτηκα και πάλι αυτό που με απασχολεί εδώ κι αρκετό καιρό. Ήταν ένα βράδυ που εγώ κι εσύ ήμασταν στο αυτοκίνητο, κοιτούσαμε τη θέα κι ακούγαμε μουσική. Μου έδινες από τα τσιγάρα σου και είχες βάλει τα χέρια μου ανάμεσα στα δικά σου για να μου τα ζεστάνεις. Τότε ήταν που με ρώτησες τι θέλω. Με βρήκες πολύ απροετοίμαστη. Δεν μπορούσα να σου απαντήσω. Τι να θέλω;
Με βασανίζει καιρό αυτή η απάντηση που δεν σου έδωσα ποτέ. Πέρασα πολλές μέρες κλεισμένη στο σπίτι με αυτή τη σκέψη και πολλές άλλες… Τι θέλω; Ποια είμαι; Γιατί δεν αναρωτήθηκα ποτέ ως τώρα; Πρέπει να αποφασίσω. Εσύ ξέρεις; Ξέρεις τι θέλεις και ποιος είσαι; Δεν σε ρώτησα. Δεν το έκανα γιατί δεν το χρειάστηκα. Είσαι το αγόρι που λατρεύει τις γάτες και τα παραμύθια με δράκους και απεχθάνεται να του πιάνουν τον αφαλό. Αυτά μου αρκούν.
Ξέρεις κάτι; Δεν ξέρω ποια είμαι γιατί τώρα με γνωρίζω. Αν ξέρω κάτι για μένα, αυτό είναι πως είμαι το κορίτσι που λατρεύει να περπατάει ακούγοντας μουσική και απεχθάνεται να πετάνε σκουπίδια στο τασάκι. Δεν σου φτάνουν αυτά για να με αγαπήσεις; Όσο για το τί θέλω, εδώ δεν παίζουν επιθυμίες του τύπου θέλω να γίνω δασκάλα, να παντρευτώ, να κάνω δύο παιδιά, τον Άρη και τη Δανάη, και να μείνω σε ένα σπίτι με λευκό φράχτη. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ούτε σε έξι μήνες από τώρα. Βέβαια εσύ λες πως δεν έχω φαντασία, πράγμα που θεωρείς απαραίτητο για κάποιον. Να και κάτι άλλο για μένα. Δεν φαντάζομαι πολύ. Μια φίλη μου που λατρεύει τα αφτιά και απεχθάνεται να πίνουν από το γάλα της, λέει πως σταματήσαμε να φανταζόμαστε από τότε που πάψαμε να δημιουργούμε καινούρια χρώματα.
Ξεκόλλα ρε. Συζητούσαμε για το μέλλον και δεν ζούσαμε το παρόν. Το μόνο που μπόρεσα να σου πω εκείνο το βράδυ, είναι πως όταν είμαστε μαζί περνάω καλά και δεν σκέφτομαι. Σταμάτα να σκέφτεσαι. Κλείσε τα μάτια σου και άκου τη μουσική. Το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε καινούρια χρώματα…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου