Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ενθουσιαζόμαστε με τον έρωτα;

   Ενθουσιαζόμαστε με τον έρωτα; Ή ερωτευόμαστε τον ενθουσιασμό;
   Καλοκαίρι ακόμα. Οι έρωτες σαν τα καλοκαίρια ,έρχονται και φεύγουν
  
  Ακουμπισμένο στο παράθυρο του τρένου σε παρατηρώ να ταξιδεύεις, απέναντι σου εγώ, δεν χρειάζομαι προορισμό , σου το 'χα πει, εσύ, με ταξιδεύεις. Λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ, μυστικά, ερωτηματικάΌλα  πίσω από τις ράγες , τα αφήνουμε πίσω μας .. Έτσι δεν συμφωνήσαμε; Έτσι για να μην νιώθουμε τύψεις, ούτε εγώ ούτε εσύΚοίτα μεαντέχω να κρατήσω τα μάτια μου ορθάνοιχτα και να δακρύσουν δεν δίνω σημασία, για να κοιτώ μονάχα τις ρυτίδες που χρωματίζονται στο πρόσωπό σου. Κι ας χαθείς αύριο κι ας μην σε ξαναδώ ποτέ, κι ας μην με ξαναδείς ποτέ. Η ιστορία μας τελείωσε. Αλλιώςαργά ή γρήγορα θα τελειώσει έτσι δεν είπες χθες βράδυ;
    
  Τώρα ξαφνικά παγώνεις. Παραδίνεσαι; Δεν ήρθε ακόμα η ώρα, μείνε. Σίγουρα υπάρχει κάτι που θα σε κάνει να ξεχαστείς, πρόσεχε, δεν είπα να ξεχάσεις.
  
  Σαν τον έρωτα, ο έρωτας γεννιέται κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη, πόλεμο, φτώχεια, αρρώστια, στενοχώρια.
  
  Οι άνθρωποι με τα χρόνια μπερδεύτηκαν, σταμάτησαν να ανοίγονται, να δίνονται ολοκληρωτικά, να αφοσιώνονται, να παθιάζονται και πάνω απ’ όλα να μοιράζονται.

  Όλοι γέμισαν με ανεκπλήρωτους  έρωτες και πίσω απαυτούς ξεπροβάλλει ένα «γιατί;».
  
  Απ’ τη φύση μας είμαστε περίεργα όντα. Μπορεί στα δύσκολα να είμαστε εκεί, κι όταν όλα πάρουν τον δρόμο τους, εμείς να χαθούμε. Ένας έρωτας ξεπερνιέται  τόσο εύκολα, όσο όταν δημιουργείται; Ρισκάρεις και τελικά μένεις στο ίδιο σημείο να φοβάσαι περισσότερο. Όσο δεν θα μπορείς να πάρεις την ζωή και τα θέλω σου στα χέρια σου, τόσο δυσκολότερο θα σου φαίνεται να τα θυσιάσεις όλα για έναν έρωτα. Γι αυτό λοιπόν ανεκπλήρωτος έρωτας είναι αυτός που πάντα θα σε γυρίζει πίσω, ενώ  υπάρχουν και  οι περιπτώσεις που δεν φεύγεις ποτέ.
  
Φόβος και έρωτας
  
  Όνειρα, κρυφές επιθυμίες, παιχνίδια του ασυνείδητου και του υποσυνείδητου. Οι συνηθέστεροι έρωτες είναι απωθημένα και ανεκπλήρωτοι, κάτι που άφησες στη μέση ή που δεν ξεκίνησε ποτέ. Κι όλα αυτά επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο. Κοιτάζω τους ανθρώπους μες το τρένο, τόσες διαφορετικές, μοναδικές ιστορίες έρωτα, που άφησαν να αργοπεθαίνουν με το πέρασμα του χρόνου.
  
  Τον φόβο τον συναντάμε τις περισσότερες φορές στο ξεκίνημα μιας σχέσης, οποιασδήποτε σχέσης. Εμμονές, περιέργειες, κακές σκέψειςΈπειτα συνεχίζει να ζει μέσα μας, απλά με τον καιρό μαθαίνουμε  να τον κρύβουμε καλύτερα. Φόβος; Φόβος είναι η μοναξιά, ο συμβιβασμός, οι φωνές, οι αναμνήσεις, όλα όσα σου φέρνει η νύχτα.
  
  Φόβος είναι ο θόρυβος μιας πόρτας που κλείνει απότομα, τα βήματά σου, είναι η σιωπή, καμιά φορά και το γέλιο, το κρύο, η αναμονή, η νοσταλγία, η απόσταση, η αυπνία, ένα όνειρο, ένας πόνος, μια παγίδαΚι όλα αυτά που σε περιμένουν αύριο
  
  Και τώρα θα μεταφέρω τα λόγια της γιαγιάς μου λίγο καιρό μετά το θάνατο του παππού. «Τις τελευταίες  2-3 μέρες  δεν έκανε τίποτάλλο από το να με κοιτάει. Εκείνες τις μέρες που χειροτέρευε στην υγεία του, το βλέμμα του δεν έφυγε στιγμή από πάνω μου.. Κι εγώ τον κοιτούσαΚι εκείνος, αλλά ποτέ πριν έτσι. Κάποια στιγμή που βλέπαμε τηλεόραση τον παρατηρώ  πάλι να με κοιτάει και συνέχιζεΣυνέχιζεΆν μ αγαπάς στ αλήθεια, του λέω, θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά. Τί έγινε και με κοιτάς συνεχώς; Τι έχω; Δεν σε χω χορτάσει ακόμα, ψιθύρισε εκείνος. Σαράντα φιλιά να ΄χα, του τα έδωσα».
  
  Και τελικά ο μεγαλύτερος φόβος είναι αυτός ο κόμπος στο στομάχι όταν φτάνεις στο τέλος . Μέσα από την ιστορία των παππούδων μου κατάλαβα πως ποτέ δεν θασαι έτοιμος γι αυτό. ΕΡΩΤΑΣ είναι οξυγόνο. Να σε ξανανασταίνει απ’ οτιδήποτε σε σκοτώνει καθημερινά. Μακάρι όλοι μας να τολμούσαμε ,να αφοσιωνόμασταν  σ έναν άνθρωπο, να τα δίναμε όλα για έναν έρωτα
  
  Ο έρωτας σιγοψιθυρίζει αργοπορημένα ‘’σ αγαπώ’’ ,’’μου λείπεις’’, ‘’είμαι εδώ’. Κι αν ποτέ ρισκάρεις, ν αναρωτηθείς... Έγινε γιατί βγήκες εκτός εαυτού ή ..ήσουν πρώτη φορά ο εαυτός σου;                                              
(για σένα)
             
       
                                                                                                                                haotica

                                                                                                                                                                    

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...