Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Από το πουθενά…

  Ναι ξέρω, όταν ξεκίνησα έδειχνα κάπως έως πολύ στενοχωρημένη που αποχωριζόμουν την πρωτεύουσα. Θες κολλημένη; Κολλημένη λοιπόν. Ε ρώτα με τώρα, 3 μήνες μετά, άλλος άνθρωπος. Η προσωρινή μου κατοικία έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, η οποία καλώς ή κακώς βρίσκεται και πάνω και στην Αθήνα φυσικά –οι σταθερές της ζωής δεν αλλάζουν, αρκεί να είναι σταθερές-. Έτσι ξαφνικά η Κομοτηνή εισχώρησε μέσα μου με μια μαγική δύναμη, από το πουθενά ένα πράγμα…


Γι’ αυτό σήμερα και ‘γω θα μεταφερθώ σε αυτή την πόλη και θα θυμηθώ που μ’ αρέσει να αράζω… ΤΟ ΠΡΩΙ Ή ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ...


LOUKI- ΛΟΥ.ΚΙ

  Δεν ξέρω γιατί η τελεία στο ΛΟΥ.ΚΙ. Κάθε φορά θέλω να ρωτήσω αλλά τελικά κάθε φορά καταλήγω να το θυμάμαι στην εξώπορτα, ε έλεος! Λοιπόν το λούκι είναι από τα πιο ωραία και στυλάτα μαγαζιά της Κομοτηνής. Μπορείς να πας για καφέ, (από τους καλύτερους γαλλικούς) σοκολάτα, ή τσάι (τα οποία συνοδεύονται με μπισκοτάκια και λατρεμένες καραμέλες γάλακτος! )
αλλά και για σπιτική λεμονάδα και λευκή σαγκρία. Γενικώς προσφέρει επιλογές για κάθε γούστο! Θες κάτι χαλαρό; Ε ο χώρος θυμίζει σπίτι τόσο από τη διακόσμηση και άλλο τόσο από τη διαρρύθμιση. Θες κάτι πιο ζωντανό; Ε το μικρό μέγεθος του μαγαζιού βοηθάει τις βραδινές ώρες να διεξάγονται τα πιο ωραία πάρτυ της πόλης με εξίσου ενδιαφέροντα κόσμο. Μία δοκιμή θα σε πείσει..

υγ. τα καλύτερα live οργανώνονται εδώ!



Piccolo

  Μικρό στο όνομα, μικρό στο μάτι, μεγάλο στη χάρη! Στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, στην οδό Βενιζέλου και σε αρκετά προνομιακή θέση –γωνία βλέπεις-  βρίσκεται το Piccolo! Με μουσικές που σε ταξιδεύουν άλλοτε στη Γαλλία, άλλοτε στην Κούβα και άλλοτε στο χωριό του Αι-Βασίλη ένεκα των ημερών, με jazz ύφος στη διακόσμηση και στην εμφάνιση του προσωπικού
και προσωπικό χαρακτήρα σε ελκύει να μπεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις! Από τα πιο περίεργα είδη τσάι έως τη σοκολάτα ρόφημα “lacta”,  το piccolo προσφέρει επιλογές στους πελάτες του! 
MUST: οι κουβέρτες στα τραπέζια έξω από το μαγαζί δεν είναι απλά στολίδια, τις χρησιμοποιούμε γιατί όταν οι βαθμοί είναι υπό του μηδενός μια κουβέρτα τη χρειάζεσαι..






ΑΛΑΒΑΣΤΡΟΝ CAFÉ

  Το αλάβαστρον αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά μαγαζιά της Κομοτηνής, το οποίο μάλιστα προτιμούν οι καλλιτέχνες οι οποίοι επισκέπτονται την πόλη με σκοπό να μοιραστούν τα καλλιτεχνικά νέα τους με τους “fans” τους ή με όσους επιθυμούν να γίνουν. Με βιομηχανικό στυλ η διακόσμηση, σε βάζει αμέσως στο κλίμα της μουσικής που πρόκειται να ακούσεις, αν και δεν περιορίζεται μόνο σε ροκ ή εναλλακτικό στυλ, αλλά ανάλογα με το κέφι και τη βραδιά προσαρμόζεται κατάλληλα. Καφέδες, σοκολάτες αλλά και ιδιαίτερα ποτά διαμορφώνουν τον κατάλογο του μαγαζιού, ο οποίος προσφέρει πληθώρα επιλογών στους θαμώνες! Μην ξεχάσω τα υπέροχα κουλουράκια αλλά και το ποπ-κορν που είναι τα must του μαγαζιού!




Υγ 1.: Αυτά βέβαια είναι μόνο τρεις από τις άπειρες επιλογές που σου προσφέρει η Κομότα για καφέ το πρωί, το απόγευμα ή για χαλαρό ποτό το βράδυ! Αξίζει να εξερευνήσεις κάθε μικρό ή και μεγάλο μαγαζί αυτής της πόλης γιατί κάθε γωνιά κρύβει και μία έκπληξη.

Υγ2.: Χωρίς εσένα η πόλη αυτή δε θα ήταν η ίδια για μένα, ευχαριστώ που υπάρχεις όχι στην Κομότα αλλά στη ζωή μου. Γιατί τέτοιους Μπασταμέντε δεν τους βρίσκεις εύκολα, κι άμα τους βρεις δεν τους αφήνεις να φύγουν.

                                                                                                                            the stranger


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Απόσπασμα - Clarice Lispector, Τα κατά Α.Γ. Πάθη

  Είχα εισέλθει στο όργιο του Σαμπάτ. Τώρα ξέρω τι συμβαίνει μές στο σκοτάδι τις νύχτες των οργίων. Ξέρω! Ξέρω με τρόμο: τα πράγματα οργιάζουν. Το πράγμα από το οποίο είναι φτιαγμένα τα πράγματα απολαμβάνει τον εαυτό του – αυτή είναι η ωμή χαρά της μαύρης μαγείας. Από αυτό το ουδέτερο έζησα - το ουδέτερο ήταν ο αληθινός μου αρχέγονος ζωμός. Προχωρούσα και αισθανόμουν τη χαρά της κόλασης.   … Ξεπερνούσα γρήγορα τον εθισμό μου, και η γεύση ηταν καινούργια σαν το μητρικό γάλα που δεν έχει γεύση παρά μόνο για στόμα ενός μωρού. Με την κατάρρευση του πολιτισμού και της ανθρωπιάς μου – που ήταν για εμένα μια οδύνη μεγάλης νοσταλγίας – με την απώλεια της ανθρωπιάς, άρχιζα να γεύομαι οργιαστικά την ταυτότητα των πραγμάτων. … Ως τότε οι εθισμένες μου αισθήσεις ήταν βουβές στη γεύση των πραγμάτων. Όμως η πιο αρχαϊκή και η πιο δαιμονική από τις δίψες μου με είχε οδηγήσει υπόγεια να κατεδαφίσω όλες τις κατασκευές. Η αμαρτωλή δίψα με οδηγούσε και τώρα ξέρω πως το να αισθάνεσαι τη γ...