Άνθρωπε

           Ξύπνα. Άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα γύρω σου. Θα δεις την πρώτη σου διαφήμιση για συστήματα ασφαλείας. Πλέον ο κόσμος σου δεν είναι ασφαλής, πρέπει να κλειστείς μέσα σου και να κλειδώσεις καλά την πόρτα. Θα δεις την πρώτη σου διαφήμιση με την «σκουπιδοπαρέα». Τα παιδιά σου θα εξοικειωθούν με την περιβαλλοντική καταστροφή, δε θα την βλέπουν σαν πρόβλημα. Θα δεις τον ρατσισμό να θριαμβεύει στην ίδια σου τη χώρα. Είναι δίπλα σου, σου χτυπάει την πόρτα. Θα δεις την Ουκρανία, τους γείτονές σου, να παλεύουν με τις φλόγες. Άρματα μάχης εισβάλουν σε πόλεις, δοκιμές πυρηνικών πυραύλων να περνάνε απαρατήρητες και οι φωνές τους πνίγονται στο αίμα. Θα δεις τη Συρία να βυθίζεται στον εμφύλιο. Άνθρωποι πεθαίνουν από εντολές αυτών που δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει βιοπορισμός. Θα δεις έναν κόσμο που σαπίζει. Έναν κόσμο που εσύ πιστεύεις τόσο μακρινό…

Κάνε μια βόλτα στο κέντρο, δίπλα σου. Πέρνα από τις πλατείες στα Εξάρχεια και δες όσους έχουν παραιτηθεί από τη ζωή. Μπορεί να είναι μεσημέρι αλλά τα ναρκωτικά και τα τρυπημένα χέρια θα σβήσουν τον ήλιο. Ναρκωτικά… Μπορεί σε εσένα να φαντάζουν ξένα αλλά δεν ξέρεις πόσες ζωές έχουν αγγίξει. Δεν ξέρεις σε πόσα σπίτια έχουν μπει. Μπορεί και στο δικό σου. Κοίτα τους άστεγους στο Μοναστηράκι και σκέψου τι είναι για αυτούς η βροχή, που τόσο σου αρέσει να ακούς από τη ζεστασιά του σπιτιού σου. Η σημασία των πραγμάτων αλλάζει εύκολα όταν δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η αυριανή μέρα. Πήγαινε μέχρι το γκέτο στην Κοκκινιά. Εκεί που οι δρόμοι ερημώνουν μόλις πέσει ο ήλιος, εκεί που το χρώμα του δέρματός σου καθορίζει το πόσο καιρό ακόμη θα ζήσεις.

         

Αυτός είναι ο κόσμος σου, άνθρωπε. Ένας κόσμος με βασιλιάδες και βασίλισσες να διοικούν μέσα από τα απρόσιτα παλάτια τους ένα λαό που πεινάει. Και δεν είναι μόνο η τροφή και η στέγη που του στερείται. Η χαρά, το γέλιο, η παιδεία, η ισότητα, ακόμα και η ευκαιρία να αποκτήσει οτιδήποτε από αυτά, έχουν κλειδωθεί και, πλέον, ξεχαστεί. Αυτό είναι το είδος σου, άνθρωπε. Θα κλέψεις, θα εξαπατήσεις, θα εκμεταλλευτείς, όχι για να επιβιώσεις, αλλά μόνο και μόνο για να βγεις πρώτος. Θα κυνηγήσεις όσους είναι διαφορετικοί από εσένα γιατί μόνο εσύ μπορείς να έχεις δίκιο. Θα πατήσεις στα πεσμένα σώματα των συνανθρώπων σου για να ανέβεις πιο ψηλά. Θα κηρύξεις πολέμους για να αποκτήσεις δύναμη και να επιβάλεις τις απόψεις σου. Αυτός είσαι, άνθρωπε. Είσαι το πιο ελαττωματικό είδος που περπάτησε ποτέ σε αυτή τη γη και είσαι σίγουρα το πρώτο που μπόρεσε να κάνει το όνομά του βρισιά. Άνθρωπε.

Φοβάμαι πως πλέον ζούμε την αρχή της καταστροφής. Καταστροφής του περιβάλλοντος, της κοινωνίας μας, του κόσμου μας, της ανθρωπότητάς μας. Ίσως αυτή η καταστροφή να είναι στην φύση μας, στον κύκλο ζωής μας. Κάθε μέρα σπρώχνουμε τους εαυτούς μας και λίγο πιο κοντά στην άκρη του γκρεμού. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως μπορεί και να ήταν καλύτερα να πέσουμε από τον γκρεμό. Είναι πιο εύκολο να σηκωθούμε μετά την πτώση και να φτιάξουμε έναν κόσμο από την αρχή, παρά να προσπαθούμε να κρατηθούμε από κάτι που σαπίζει και καταρρέει.

Αλλά μετά, κοιτάω γύρω μου και βλέπω ανθρώπους που αγαπώ και για τους οποίους θα έκανα τα πάντα ώστε να τους θωρακίσω από την δυστυχία. Ξέρω πως το ίδιο θα έκαναν και εκείνοι για εμένα, μου το θυμίζουν κάθε μέρα. Άρα σε ρωτάω, άνθρωπε, πώς να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους πω πως παραιτούμαι; Πώς να εγκαταλείψω όσα έχτισα και όσα έζησα μαζί τους; Για αυτό αν ψάξεις θα με βρεις κάπου εκεί έξω, στους δρόμους. Θα με βρεις να πολεμάω, υπέρμαχος, όχι του κόσμου που εσύ έφτιαξες, αλλά των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να ζήσουν μέσα σε αυτόν.

 Η γάτα του Schrodinger