Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

κυρ αστυνόμε

  Φίλε όργανο της τάξης, φαντάζομαι το ξέρεις πως για πολλούς κινηματίες είσαι κόκκινο πανί. Και συ ο ίδιος το ξέρεις, μα ζεις με αυτό. Σαν να μην έφτανε αυτό, ενισχύεις το μίσος και υπακούς τυφλά στην εντολή να απεχθάνεσαι τους νέους που ‘’συναντάς’’ στις πορείες. Συναντιέστε σε αυτό το ραντεβού που σας επέβαλαν άλλοι, μέλη μιας κατά το κοινωνικό σύνολο ανώτερης τάξης, που γνωρίζουν όλα όσα αποδέχεσαι ότι ξεπερνούν την τελεολογία της ίδιας σου της ύπαρξης Και γίνεστε άβουλες αντανακλάσεις του κράτους και του κινήματος, δύο εννοιών παραμορφωμένων, πλήρως αντίθετων στη θεωρία, μα τόσο συνυφασμένων στην πολιτική της προπαγάνδας με σκοπό το πολιτικό κέρδος
  
  Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επέλεξες αυτό το επάγγελμα φίλε μου Δεν είμαι ακριβώς υπέρμαχος του μπάτσε, η ντροπή δεν είναι δουλειά’’, γιατί μάλλον έκανες αυτή την επιλογή σε αρκετά ανώριμη ηλικία, όταν τα γρήγορα χρήματα και η εύκολη επαγγελματική αποκατάσταση φαίνονταν ικανά να σε κάνουν να αυτοπροταθείς για όργανο της κρατικής καταστολής
  
  Και ναι φίλε μου, το παραδέχομαι, εγώ δεν πιστεύω τον Πρετεντέρη και τα φιλαράκια του. Δεν σε δικαιολογώ όταν σηκώνεις το γκλοπ ακόμα και ανάποδα. Όταν αδιαφορείς για το αν έχεις άνθρωπο ή ζώο μπροστά σου και επιλέγεις την ωμή βία, όταν ζαλισμένος από τον φόβο και το μίσος που σου επιβάλλουν στρέφεσαι ενάντια ακόμα και σε ανήλικα παιδιά
  
  Από την άλλη ξέρεις, μονίμως προσπαθώ να μην ξεχνώ ότι και εσύ θύμα είσαι, ότι κανονικά θα έπρεπε να ήσουν στο πλευρό αυτών που παρατάσσονται απέναντί σου. Γιατί όπως και να το κάνεις, το κράτος είναι φυσικό να χρειάζεται φανατισμένα όργανα της κρατικής καταστολής. Σου μαθαίνει ότι κάθε διαδηλωτής είναι ικανός να σε σκοτώσει και μέσα από τον φόβο σου, διαμορφώνει τον πυρήνα της εξουσίας του και της αυτοδιατήρησής του. Μήπως η δημοκρατία που σου προπαγανδίζουν έχει μετατραπεί σε στυγνή διατήρηση της έννομης τάξης; Μόνος μου στόχος είναι να σε βάλω σε σκέψεις φίλε μου
  
   Και πριν σε αφήσω να επιστρέψεις στην υπηρεσία σου, δε θέλω να φανώ αφελής με το να αφήσω να εννοηθεί ότι απορρίπτω ολοκληρωτικά την ίδια την ύπαρξη της κρατικής καταστολής. Βασικό στοιχείο της ίδιας της υπόστασης ενός κράτους είναι η εξουσία που ασκεί στον πληθυσμό του. Μόνο ετυμολογικά να το δει κανείς κράτος σημαίνει δύναμη. Ως αποτέλεσμα, η ίδια η συγκρότηση των ανθρώπων σε οργανωμένες κοινωνίες-κράτη προϋποθέτει την ύπαρξη έννομης τάξης και οργάνων διατήρησής της. Ακόμα και τα κομμουνιστικά κράτη, πρότυπα για πολλούς σημερινούς κινηματίες, διατήρησαν θεσμούς καταστολής. Έτσι λοιπόν, όποιο κινηματικό στοιχείο απορρίπτει τον ίδιο το θεσμό της αστυνομίας και των ματ, μόνο αφελές θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

  
  Και ξέχασα φίλε μου να σου τονίσω, να μην απορρίπτεις το δικαίωμα κάποιων να διαδηλώνουν και να αγωνίζονται ενάντια στην έννομη τάξη που είναι δουλειά σου να υπερασπίζεσαι. Και εφόσον εκείνη καθορίζεται από τα ‘’αφεντικά’’ σου, που εν αγνοία σου σε χρησιμοποιούν με τον χειρότερο τρόπο, ίσως τελικά περισσότερο φίλοι να στε, παρά εχθροί


                                                                                                                    δικηγοράκος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...