Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Για αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο

  «Νιώθω ότι δεν κάνω τίποτα στη ζωή μου»… Θυμάσαι αυτά τα λόγια; Εσύ μου τα είπες… Ένιωθες πως έχασες τον εαυτό σου κάπου ανάμεσα στα βιβλία και τους καφέδες. Πώς να μη τον χάσεις άλλωστε… Κάθε μέρα τρέχεις με το μετρό και τα λεωφορεία. Τρέχεις για να προλάβεις τη σχολή σου, τους φίλους σου, την οικογένειά σου. Θυμάσαι όμως τι απάντηση σου έδωσα;


  Ναι, μάλλον θα πρέπει να διαβάζεις λίγο, μόνο και μόνο για να μη πάει χαμένη η προσπάθεια που έκανες τόσο καιρό. Ναι, σίγουρα θα πρέπει να βρίσκεις χρόνο για τους φίλους σου και την οικογένειά σου. Δεν μπορείς να παρατήσεις ότι πιο σημαντικό σε αυτή τη ζωή… Και ναι, για όλα αυτά θα χρειαστεί να θυσιάσεις χρόνο και σίγουρα δε θα σου φτάνει για να ασχοληθείς με άλλα πράγματα, τα πιο «ουσιαστικά» όπως μου είχες πει τότε, όσο θα ήθελες... Πλέον δεν προλαβαίνεις να πηγαίνεις για εθελοντισμό, δεν έχεις αρκετό χρόνο για να πας φάρμακα στο κοινωνικό φαρμακείο, μου είπες πως, τώρα πια, δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις τον κόσμο. Μα, στην πραγματικότητα, αυτό στο είπαν εκείνοι. Εκείνοι σε έπεισαν. Εσύ έκανες μόνο ένα λάθος. Τους πίστεψες.



  Δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις εθελοντισμό για να αλλάξεις τον κόσμο, δεν είναι μόνο τα «ουσιαστικά» αυτά πράγματα που έχουν αξία. Η αλλαγή θα έρθει στην καθημερινότητά σου και θα την φέρεις εσύ. Μπορεί εσύ να νιώθεις ένας απλός παρατηρητής στη ζωή σου, πως δεν ασχολείσαι με τίποτα το πραγματικά σημαντικό, αλλά τα πιο μικρά πράγματα που εσύ παραβλέπεις έχουν τεράστια σημασία... Έχεις ήδη αλλάξει τον κόσμο, ακόμα και αν εσύ, μέσα στην εφηβική σου αφέλεια και το επαναστατικό σου όραμα, δεν το έχεις καταλάβει.

  Τον άλλαξες μια φορά όταν μίλησες στον κύριο που περίμενε μαζί σου στην στάση, τον αλλάζεις κάθε φορά που κρατάς το λεωφορείο για κάποιον άλλο, τον αλλάζεις κάθε φορά που χαμογελάς και κάνεις κάποιον να σου ανταποδώσει το χαμόγελο...! Δεν χρειάζεται καν να ασχοληθείς με την πολιτική για να φέρεις την αλλαγή που κάθε βράδυ ονειρεύεσαι, όχι... Η πολιτική είναι απλά μια κοινωνική πράξη μεγάλης κλίμακας. Μπορείς το ίδιο εύκολα να αλλάξεις τον κόσμο και μόνη σου, κάθε φορά που βγαίνεις στον δρόμο, με κάθε σου καλή πράξη, όσο μικρή και αν φαντάζει… 

  Η χαρά, το γέλιο και η αλλαγή είναι μεταδοτικά…! Από ένα χαμόγελο που θα χαρίσεις γενναιόδωρα και χωρίς λόγο σε κάποιον άγνωστο περαστικό, μέχρι ένα κεφάτο "καλημέρα" που θα πεις. Όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν τη μέρα ενός ανθρώπου. Έχεις τη δύναμη τα την κάνεις πιο όμορφη, εκμεταλλεύσου την! Χαμογέλασέ τους και θα χαμογελάσουν και αυτοί την επόμενη φορά που θα αντικρίσουν κάποιον άγνωστο. Μοίρασε "καλημέρες", όσες περισσότερες μπορείς. Για εσένα μπορεί να μην έχουν αξία, αλλά για κάποιον άλλο ένα χαρούμενο πρόσωπο μπορεί να σημαίνει τα πάντα…



  Τι; Όλα αυτά σου φαίνονται μικροπράγματα; Και λοιπόν; Ποιος σου είπε πως αυτό τα κάνει λιγότερο σημαντικά; Ποιος σε έπεισε για αυτό; Εσύ; Δε σου λέω να περιοριστείς σε αυτά, κάθε άλλο...! Σου λέω μόνο ότι σε αυτά μπορείς να βρεις ελπίδα. Και το σημαντικότερο, μπορείς να μεταφέρεις αυτή την ελπίδα στους άλλους...! Έρχεσαι ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. Τη δικιά σου, αλλά και αυτή που χαρίζεις στους άλλους, σε όλους εμάς…



  Μου είχες πει πως δεν κάνεις τίποτα το σημαντικό στη ζωή σου… Εγώ σου λέω πως μοιράζεις ευτυχία σε όσους είναι γύρω σου… Λίγο το έχεις αυτό;
  Και αν σου χαμογελάσει κάποιος στον δρόμο, χαιρέτησέ τον, μπορεί να είμαι εγώ… Αλλά το θέμα είσαι εσύ. Εσύ, θα χαμογελάς στους αγνώστους πιο συχνά;; 

                                                                                                                           Η γάτα του Schrodinger

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

υποσχέσεις

   Να ξέρεις, φίλε μου, πως ξέρω πώς είναι. Ξέρω πώς είναι να πονάει η ψυχή σου. Ξέρω πώς είναι να βουρκώνεις με τα πάντα, μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρεις με τι να κλάψεις. Ξέρω πώς είναι να βλέπεις πράγματα, τη στιγμή που δε θες να βλέπεις τίποτα. Και από την άλλη, ξέρω πώς είναι να μη βλέπεις τίποτα, τη στιγμή που θα ήθελες να βλέπεις τα πάντα.      Δεν ξέρω ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχουμε πει. Αλλά ξέρω ποιο είναι το ψέμα που μας πληγώνει περισσότερο. «Θα είμαι δίπλα σου». Μας ενοχλεί ο μέλλοντας; Μήπως μας ενοχλεί η λέξη «δίπλα»; Ή απλώς δεν αντέχουμε αυτές τις λέξεις στη σειρά επειδή γνωρίζουμε όλον τον εγωισμό και την επιπολαιότητα που κρύβεται από πίσω;      Εγωισμός, επειδή αυτός που την ξεφουρνίζει, έχει περισσότερη ανάγκη να είναι δίπλα μας απ’ ότι εμείς δίπλα σε αυτόν. Επιπολαιότητα, γιατί δεν αναλογίζεται την ευθύνη του μέλλοντα στις πλάτες του. Και μας γεμίζει με ουτοπικές προσδοκίες.      Ευτυχώς, δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις. Όλα γίνονταν λι

διττή φύση/δύση

καπιταλισμός/σοσιαλισμός . δουλεύεις. η δουλειά σου, αποφέρει κάποιο προϊόν το οποίο αγοράζεται και έτσι υπάρχει κέρδος. το κέρδος το μοιράζεσαι μαζί με τα αφεντικά, τα οποία δουλεύουν κάνοντας κάποια τηλεφωνήματα ή και καθόλου δουλειά, αλλά έχουν το άγχος. φύση/κρίση. η φύση του ανθρώπου νου καπιταλισμού τα έφερε έτσι ώστε ήρθε η κρίση έχει οδηγήσει στο να παρακαλάς κάποιον να δουλέψεις για αυτόν, και να σου δώσει ένα μικρό κομμάτι από αυτά που θα παράξεις. πολλές φορές, και αφιλοκερδώς, ελπίζοντας πως δεν χρειάζεται να ted ρέφεσαι καν. οι συνθήκες στις οποίες θα δουλέψεις, θα είναι επίσης, όποιες επιθυμεί ο εργοδότης. πάτος/κράτος. το κράτος, παρέχει προστασία στον εργαζόμενο απέναντι στους κακούς εργοδότες, απολύοντας τον εργαζόμενο δίχως προειδοποίηση μέσα σε μια μέρα για να πούμε  ερτ1  παράδειγμα. επίσης, παρέχει κοινωνικά αγαθά όπως φροντιστήρια για την παιδεία, χαράτσια για να μείνεις, φυλακισμένες οροθετικές για την ισότητα, ράντζα για  την υγεία, και φό

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωσης. Και τότε για σένα η λύση είναι μονόδρομος και στην ταμπέλα αναγράφεται ξεκάθαρα η λέξη «λήθη».   Χτίζεις έναν τοίχο άρνησης ανάμεσα σε σένα και το παρελθόν σου. Με όσο εγωισμό σου έχει απομείνει και την