«Μια μέρα μου πες θα με πάρεις και θα φύγουμε απ’ όλους και απ’ όλα. Θα πάμε σε μια παραλία, θα πίνουμε μπύρες, θα κάνουμε έρωτα στη θάλασσα, θα κοιτάμε τ’ αστέρια και θα λέμε ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα. Επειδή είναι χειμώνας δεν μ έχεις πάει ακόμα στην παραλία. Καταλαβαίνω. Έχεις και δουλειές, τρεχάματα και που να τα χωρέσεις όλα. Καταλαβαίνω. Δεν έχεις και βενζίνη, που να βρεις λεφτά ίσα ίσα τα βγάζεις πέρα κάθε μήνα, άσε που σαι και περήφανος να ζητήσεις από τους γονείς σου. Καταλαβαίνω. Αλλά γιατί ρε γαμώτο δε μ’ έχεις πάει κάπου αλλού; Γιατί δεν μ’ έχεις πάει να κάνουμε την αγαπημένη μου βόλτα στα στενάκια ανάμεσα στην Ερμού και την Κολοκοτρώνη; Γιατί δε με εκπλήσσεις πια; Με βαρέθηκες; Τι παίζει;»
«Μια μέρα της είπα ότι θα πάμε στη θάλασσα και θα την πάρω να φύγουμε απ’ όλους κι απ’ όλα. Δεν της το πα έτσι, για να περάσει ώρα, για να τη ρίξω, για να μ’ ερωτευτεί κι άλλο. Το εννοούσα. Ήθελα να φύγω απ’ την ηλίθια καθημερινότητα και τη μιζέρια που ζω, να κλέψω την ηλιαχτίδα της ζωής μου και να την πάω κάπου που δε θα σβήσει ποτέ. Αλλά είμαι μικρός για να το κάνω…της έδωσα μια υπόσχεση και δεν μπορώ να την κρατήσω. Είμαι ανάξιος της! Εκείνη κάνει τόσα…γράφει, τραγουδάει, σπουδάζει, στηρίζει ( εμένα πρώτα πρώτα) κι εγώ ούτε στη θάλασσα δεν μπορώ να την πάω να τα ξεχάσουμε όλα. Δε θέλω ούτε να βγαίνω ούτε να κάνω τίποτα. Αφού δεν μπορώ να πάρω το κορίτσι μου να το πάω στη θάλασσα προτιμώ να καθόμαστε σπίτι να την κοιτάζω και να την ερωτεύομαι κάθε λεπτό πιο πολύ.»
-Μωρό μου…σήμερα παράτα τα όλα. Πάμε στη θάλασσα.
-Κι ας κάνει κρύο;
-Ποιος το χέζει το κρύο; θα σε κρατάω αγκαλιά, θα σε φιλάω και δεν θα αισθάνεσαι κρύο.
-Καλά δεν έχεις δουλειά σήμερα;
-Άδεια. Την αξίζει τη θάλασσα το κορίτσι μου.
-Καλά θα βάλω πάντως για τη βενζίνη.
-Μπορείς να μην ασχολείσαι με τέτοια ανούσια, να πάρεις το χαμόγελο σου και να πάμε στη θάλασσα;
«Και τώρα εγώ τι να του πω; Ναι πάμε; Μου κάνει χάρη και πάμε; Ή θέλει; Μήπως τα μπερδεύω εγώ; Μήπως εγώ πάλι έκανα σενάρια στο κεφάλι μου; Να τον ρωτήσω; Να…»
-Σταμάτα να σκέφτεσαι μάτια μου. Σ’ αγαπάω και είναι όλα στο χαζό και ταλαιπωρημένο την καθημερινότητα και τα προβλήματα κεφαλάκι σου. Αν ένα πράγμα θέλω να κάνω για πάντα είναι να είμαι μαζί σου και να κάνω πράγματα για σένα, όπως να πηγαίνουμε στη θάλασσα.
-Μα πώς…
- Έχω αποφασίσει να σου λέω ότι θα κρατήσει για πάντα χωρίς να είμαι σίγουρος ότι ξέρω τι σκέφτεσαι, νομίζεις; Χωρίς να ΣΕ ξέρω; Κι εσύ με ξέρεις κι αν σε βάλω να σκεφτείς λογικά θα βρείς τους λόγους που δικαιολογούν καμιά φορά τη συμπεριφορά μου…Τι νόημα έχει όμως αυτό κοριτσάκι μου; Σκάσε μου ένα χαμόγελο κι ένα φιλί και πάμε.
-Πάμε!
Είμαι η Νεφέλη∙ θα με δείτε να κυκλοφορώ μ’ ένα παλτό στο χρώμα του έρωτα γιατί «η ζωή είναι ένα λουλούδι κι ο έρωτας το μέλι του». Μέχρι το επόμενο γι’ αυτά τα λίγα και απλά πράγματα να πολεμάτε».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου