Η Εξομολόγηση ενός Κουλτουριάρη

  Φίλες και φίλοι ομολογώ ότι είμαι και εγώ ένας από αυτούς που βαριούνται θανάσιμα στα clubs και κράζουν θανάσιμα όσους ενισχύουν τακτικά  ‘’καλλιτέχνες’’ όπως ο αγαπητός κύριος Τσαλίκης και οι αξιόλογοι Vegaaaas! Είμαι ο κουλτουριάρης, ξενέρωτος τυπάς της διπλανής πόρτας! Ακολουθώ με τρέλα Σωκράτη Μάλαμα, κόντεψα να πηδήξω από το παράθυρο όταν άκουσα για τη συνεργασία με τον Καρρά, πηγαίνω σε μαγαζιά με λίγο κόσμο, γουστάρω να κράζω τις μουσικές επιλογές των συνομηλίκων μου και για όσους ανήκουν στον κύκλο μου έχω βαρεθεί να ακούω το γνωστό ‘’γηπεδικό’’ σύνθημα, ‘’ρε Σωκράτη (ή Γιαννάκη ή Θανάση)  τι λες τώρα που θα παίζεις ως τις τέσσερις η ώρα’’! Μπαίνοντας όμως σε μια πρωτοφανή φάση αυτοαξιολόγησης, αποφάσισα να κράξω τον εαυτό μου προς τέρψιν όλων όσων βαρέθηκαν να ακούνε τους εντεχνιάρηδες γνωστούς τους (γιατί είμαστε και αρκετοί)!

  Όσο παράδοξο και αν φαίνεται όμως, φίλοι ‘’κλαμπίστες’’ δεν διαφέρουμε και τόσο! Στη σημερινή κοινωνία των εφήβων η κοινωνικοποίηση φαντάζει στον καθένα μας ως καθοριστική αξία στη ζωή(τί πιο φυσιολογικό!). Έτσι, είναι κανείς αναγκασμένος να επιλέξει την ‘’βιτρίνα’’ που θα παρουσιάζει στους υπολοίπους για να ενταχθεί και στις αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες και καλώς ή κακώς, οι μουσικές προτιμήσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο. Ως αποτέλεσμα παρατηρείται το φαινόμενο άτομα να μεταμορφώνονται με την είσοδό τους στο γυμνάσιο αποκτώντας υποτιμητική στάση σε οτιδήποτε το διαφορετικό προβάλλοντας ένα πλαστό εγώ. Ασυνείδητα, η επιλογή lifestyle και μουσικής συσπειρώνουν άτομα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα είχαν κανέναν άλλο λόγο συνύπαρξης.

   Επειδή θέλεις φίλε μου και κανένα παραδειγματάκι θα μου επιτρέψεις να πάρω μερικά από τον κόσμο των ‘’εντεχνιάριδων’’. Ας αρχίσουμε από τη θρυλική συνεργασία Καρρά-Μάλαμα. Δεν μπορούσα να πιστέψω πώς όλοι οι ‘’μαλαμοfans’’ μετατράπηκαν απευθείας σε κάφρους! Έκαναν λες και τους πρόδωσε ο Πίου της ομάδας τους και πήρε μεταγραφή στον αντίπαλο! Σκεφτείτε και το άλλο, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος φωνάζει συνθήματα σε συναυλία; Παίδες, άνθρωπος είναι και ο Σωκράτης(το ίδιο και ο Χαρούλης, το ίδιο και ο Θανάσης), δεν μπορεί πάντα να παίζει μέχρι τις τέσσερις!! Τέλος, καλώ τον οποιοδήποτε που βρεθεί σε συναυλία κάποιου από αυτούς τους καλλιτέχνες να κοιτάξει γύρω του. Τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά απ’ ότι νόμιζα και εγώ ο ίδιος! Δεν πάνε όλοι γιατί εκτιμούν το μουσικό επίπεδο της συναυλίας, αλλά γιατί απλά νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, σε έναν κλειστό κύκλο ανθρώπων και αυτοί εύκολα εντοπίζονται στα απλανή βλέμματά τους που έρχονται σε αντίθεση με την φτιαχτή τρέλα που ‘’πουλάει’’ το υπόλοιπο σώμα τους. Φωνάζουν τα γνωστά συνθήματα, χοροπηδούν όλοι μαζί και φεύγουν ήρεμα για τα σπιτάκια τους.

  Όσο ακραία και αν μίλησα, έγινε με τον στόχο να αναδειχθεί ο πραγματικός σκοπός αυτής της λογοδιάρροιας που με έπιασε σήμερα. Μάγκες αράξτε! Ας προσπαθήσουμε να πουλάμε τον πραγματικό μας εαυτό στους άλλους και αυτοί θα το εκτιμήσουν. Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης και γιατί όχι εκτόνωσης. ΔΕΝ είναι μέσο κοινωνικοποίησης. Είναι κατάντια να μαζικοποιούμαστε ακόμα και στη μουσική! Γιατί αυτό ισχύει ακόμα και στην υποτίθεται ‘’ποιοτική’’ μουσική! Το κάθε τραγούδι είναι κατάλληλο για διαφορετικές καταστάσεις! Η ‘’βιτρίνα’’ του ‘’κουλτουριάρη’’ ή του ‘’κλαμπίστα’’ δεν δίνει δύναμη σε κανέναν! Be yourself!!

                      Υ.Γ.  Η φωτό του μέγιστου Σωκράτη θα έμπαινε έτσι κ αλλιώς!
                                                        Ο Δικηγοράκος......