‘’Είδηση, έκτακτο δελτίο, επικαιρότητα, σχόλιο ημέρας…’’ Τρόποι για να σου παρουσιάσουν την πληροφορία, οτιδήποτε ΑΥΤΟΙ αποκαλούν επικαιρότητα, υπάρχουν πολλοί… Τι είναι όμως είδηση και τι επικαιρότητα; Το έχεις σκεφτεί; Οι πληροφορίες προέρχονται όχι μόνο απ’ όλο τον κόσμο, αλλά και από υπερβολικά πολλούς και διαφορετικούς τομείς ενδιαφέροντος. Με τον κρατούντα τρόπο ζωής, έχουμε φτάσει στο ανεπίτρεπτο ένας κλειστός κύκλος ανθρώπων να οριοθετεί την ροή της πληροφορίας, να επηρεάζει συνειδήσεις, να οριοθετεί το βαθμό αφύπνισης της κοινωνίας… Κάθε άνθρωπος δικαιούται την πρόσβαση στη γνώση μεν, υποχρεούται να τη φιλτράρει και να αναζητά όλο και περισσότερες πηγές δε. Άλλωστε, μέλη της πόλης μας, της κοινωνίας μας, δεν είμαστε μόνο όταν κάνουμε βόλτες τα βράδια και μαθαίνουμε κάθε περιοχή στην οποία μπορούμε να κάνουμε ένα καλό ξενύχτι, αλλά και όταν κρατάμε τους εαυτούς μας σε επαγρύπνηση για οτιδήποτε μπορεί να συμβαίνει πίσω από τις πλάτες μας, οτιδήποτε αμελήσαμε να μάθουμε, οτιδήποτε άλλοι επιδίωξαν να αμελήσουμε να μάθουμε. Από τις νέες φυλακές τύπου Γ και το γήπεδο της Φιλαδέλφειας, μέχρι το μουντιάλ και το χωρισμό Μπαλατσινού – Κωστόπουλου όλα είναι είδηση.
Και ακριβώς, σε καμία περίπτωση δε θα υποβάθμιζα το μουντιάλ ως είδηση. Για άλλους μουντιάλ σήμαινε καλό ποδόσφαιρο, για άλλους κατεστραμμένες ζωές ανθρώπων που η ζωή τους έγινε ακόμη πιο δύσκολη από την προηγούμενη στις φαβέλες. Κυκλοφόρησαν φωτογραφίες με νεκρούς ανθρώπους να ‘’καθαρίζουν’’ το χώρο για τα επερχόμενα γήπεδα, φωτογραφίες με ρακοσυλλέκτες κατοίκους δίπλα σε ευρωπαίους οπαδούς… Είναι δύσκολο να αλλάξουμε μαζικά γούστα και ο κόσμος να σταματήσει να αγαπά το ποδόσφαιρο, μποϊκοτάροντας το προϊόν που λέγεται ‘’μουντιάλ’’. Τουλάχιστον, φίλοι ποδοσφαιρόφιλοι, είναι κατανοητό ότι αυτούς τους αγώνες περιμένατε με ενθουσιασμό και αγωνία, καιρό τώρα, αλλά κάντε έστω το βήμα να καταδικάσετε στις συνειδήσεις σας τις πρακτικές που ακολουθούν συνειδητά οι παράγοντες του αθλήματος και μην παρακολουθήσετε το ίδιο παθητικά πότε ξανά τα δρώμενα στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Και όσο και αν λατρεύω να γράφω ξανά και ξανά για τις δυο πλευρές κάθε νομίσματος, ένα είναι το σίγουρο, ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο αγνό, όσο πολλοί φίλοι μας το έχουν στο μυαλό τους. Καλώς ή κακώς, στην κοινωνία του σήμερα, τα πάντα ‘’τρέχουν’’ με βάση το κέρδος και η μπάλα που κλωτσάγαμε στις γειτονιές έχει πλέον πάνω της δυσθεώρητα ποσά αμοιβών για ποδοσφαιριστές, έναν ολόκληρο τομέα εμπορίου, αλλά και τον ευκολότερο τρόπο όχι και τόσο καλοί άνθρωποι, να αποκτήσουν ιδιωτικούς στρατούς από φανατισμένους οπαδούς που τους εξασφαλίζουν την ανοχή κυβερνήσεων, ώστε να πατούν πάνω σε νόμους και συμπολίτες τους. Κατά τη γνώμη μου, όταν πραγματική μαφία υπόσχεται γήπεδα(ξέρετε για ποιο συγκεκριμένο μιλάω) και ποδοσφαιρικά μεγαλεία ‘’ναρκώνοντας’’ ανθρώπους με σαθρά όνειρα, μόνη εναπομείνουσα λύση ίσως να ναι πλέον το ίδιο το ‘’πάγωμα’’ ολόκληρου του αθλήματος, η επιστροφή στις αγνότερες εποχές του, όπου δεν απειλούνταν ζωές, με διακύβευμα απλά ένα γήπεδο, που για τον κάθε κύριο, που παρακολουθεί τους αγώνες ανάβοντας πούρα, μόνο κέρδος και τίποτε άλλο δε σημαίνει…
Οι εποχές λοιπόν αναμφίβολα έχουν αλλάξει και εμείς, μόνο ναρκωμένοι από το οποιοδήποτε όπιο που ονομάζεται αθλητισμός ή καταναλωτισμός, δεν πρέπει να μείνουμε. Ούτε το ποδόσφαιρο δεν είναι όπως το ξέραμε, αλλά ούτε και η δημοκρατία. Δημοκρατία δεν είναι αυτό που μας μαθαίνουν στο σχολείο φίλοι μου, ότι νόμος είναι νόμος, γιατί το ψήφισαν οι βουλευτές που εξελέγησαν από τον κυρίαρχο λαό. Πλέον τα ΜΜΕ χαλιναγωγούν το λαό, η κάθε κυβέρνηση παρουσιάζει τα πεπραγμένα της όπως την βολεύει και το κράτος με την ευρεία του έννοια δείχνει το πιο σκληρό του πρόσωπο. Όταν στις ειδήσεις μιλούν για τον ξυλοδαρμό ενός κοσμήτορα από φοιτητές, άλλοι φοιτητές συλλαμβάνονται με μόνο λόγο την παρουσία τους σε διαδήλωση. Ηθοποιοί, που δουλεύουν δωρεάν προσφέροντας απλόχερα την θεατρική τέχνη στους συνανθρώπους τους, συλλαμβάνονται με κατηγορία την διατάραξη της οικιακής ειρήνης, ενώ οι φυλακές της απανθρωπιάς, για τις γνωστές ‘’μειοψηφίες’’ βρίσκονται στα σκαριά. Και όλα τα παραπάνω είναι νόμοι που περνούν ‘’νύχτα’’ στην εσκεμμένα κλειστή πλέον βουλή ή ‘’κρύβονται’’ μέσα σε άλλα νομοσχέδια, με συνταγματολόγους να εξαντλούν τη φαντασία τους ως προς κάθε πιθανό τέχνασμα που μπορούν να βρουν, ώστε η καταστρατήγηση του πολιτεύματος να γίνεται ευκολότερη… Όταν όλα αυτά γίνονται στο όνομα της δημοκρατίας, πώς να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε αυτή;
Πάντως και εγώ και οι κομπάρσοι είμαστε ρομαντικοί. Θα ήθελα να έβλεπα ένα αγνό ποδόσφαιρο, θα ήθελα να πιστεύω σε μια αγνή δημοκρατία. Μα ελάχιστα από αυτά συνεχίζουν να ισχύουν και ο στόχος δεν είναι να συμφωνήσετε μαζί μου. Σε καμία περίπτωση μάλιστα. Άλλωστε, ούτε εγώ δεν ξέρω καν κατά πόσο συμφωνώ μαζί μου… Απλά, την επόμενη φορά που θα σας δώσουν ένα νόμισμα, κοιτάξτε και την πίσω του πλευρά… Μπορεί να ναι και πλαστό…
Δικηγοράκος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου