Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εσύ τι θα κάνεις με το δικό σου καλοκαίρι;

    Ο φωτισμός στο μπαρ είναι χαμηλός και η ατμόσφαιρα πυκνή από τον καπνό, παίζει ένα κομμάτι που μου θύμισε κάτι από τα παλιά. Βγήκα έξω για μια στιγμή, για να ανασάνω λίγο. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ένιωσα τα πνευμόνια μου να γεμίζουν με την αλμύρα της θάλασσας, μίας απέραντης, γαλάζιας θάλασσας, που μου θύμισε τα μάτια σου. Ήρθε το καλοκαίρι, βλέπεις, μαζί με όλα όσα αυτό φέρνει…

    Τα λεωφορεία γεμίζουν με παιδιά που πάνε στην παραλία με πρόσωπα άσπρα από το αντηλιακό ή γυρίζουν με κόκκινα από τον ήλιο. Είναι αυτές οι μέρες που η ζέστη γίνεται απλά η αφορμή για μία ακόμη βουτιά στη θάλασσα. Η εικόνα παιδιών να γυρνούν σπίτι με πονεμένα από τα βότσαλα της παραλίας πόδια γίνεται πιο συχνή. Έχουν όμως ένα απέραντο χαμόγελο, επειδή βρήκαν ένα κοχύλι σε μία γυμνή από κοχύλια παραλία. Τα σπουργίτια έξω από το παράθυρο σε προκαλούν να κελαηδήσεις μαζί τους.. Το καλοκαίρι είναι εποχή για τους ερωτευμένους και εποχή για να ερωτευτείς...!

    Και μετά είσαι και εσύ… Εσύ που τα γεμάτα μαγιό λεωφορεία σε κάνουν να ζηλεύεις, που υποφέρεις από τη ζέστη επειδή τα πρωινά έχεις ακόμα μαθήματα. Τα σπουργίτια σού θυμίζουν την ελευθερία που σου στερεί η επόμενη εξεταστική, τα κοχύλια μοιάζουν με σκηνή από ξεχασμένη ταινία, ο έρωτας και τα όνειρά σου πήραν αναβολή μέχρι το επόμενο εξάμηνο… Αλλά είναι ακόμα καλοκαίρι. Ο αέρας ακόμη μυρίζει αλμύρα και το περίπτερο της γειτονιάς έφερε για άλλη μια φορά αυτό το παγωτό με γεύση φράουλα που χρόνια τώρα ανακηρύσσει τον ερχομό του καλοκαιριού.

    Μπορεί η σχολή να σε φορτώνει με κάθε λογής υποχρεώσεις και η εξεταστική να φαντάζει θηρίο μέσα στον καύσωνα, αλλά ήρθε η ώρα να κάνεις την επανάστασή σου. Ετοίμασε τη σκηνή σου και πάμε για κάμπινγκ στο Αγκίστρι! Εκεί τα αστέρια θα διώξουν την σκέψη των μαθημάτων... Κλέψε λίγο χρόνο από εδώ κι από εκεί, φόρτωσε δυο μέρες ακόμη στον Σεπτέμβρη και βρες την ευκαιρία να περάσεις κάποια βράδια με ανθρώπους που ίσως να μην είναι μαζί σου σε λίγα χρόνια από τώρα. Θα ανάψουμε φωτιά, θα μετρήσουμε κύματα και θα δούμε ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα κοχύλια..

    Η ζωή κρύβεται στους ανθρώπους και στις μοναδικές στιγμές που περνάς μαζί τους, όχι στα βιβλία… Τώρα, η μόνη σου υποχρέωση είναι να περάσεις κάποια μαθήματα και αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία να την αναβάλεις. Είναι τα τελευταία χρόνια που περνάς ως «νέος»... Ποιος ξέρει;  Ίσως αύριο μεγαλώσεις ξαφνικά.. Ίσως αύριο σου πουν πως θα πρέπει να περάσεις τα υπόλοιπα καλοκαίρια σου δουλεύοντας ή προσπαθώντας να μη χάσεις τη δουλειά σου, μη γνωρίζοντας αν το φθινόπωρο θα σε βρει στο ταμείο ανεργίας. 
    Για αυτό απόλαυσε τη ζωή και τους ανθρώπους τώρα που προλαβαίνεις... Ερωτεύσου! Σε προκαλώ..! Γιατί ήρθε το καλοκαίρι και η θάλασσα βάφεται στο χρώμα των ματιών σου…




                                                                                           -Η γάτα του Schrodinger


Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους τους φοιτητές και ειδικά σε αυτούς που καλούνται να ζήσουν ένα καλοκαίρι με μαθήματα και εξεταστικές. Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όσους δεν ξέρουν αν θα έχουν ακόμη δουλειά μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, σε αυτούς για τους οποίους δε θα μιλήσω γιατί φοβάμαι πως ότι κι αν πω θα είναι λίγο…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...