Ο υαλοποιός

Έλα, κάτσε δίπλα μου. Θέλεις να συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση που είχαμε αφήσει στη μέση; Ναι, αυτή που με ρώτησες τι είναι η ευτυχία, αν είναι αληθινή. Το σκέφτηκα και τώρα πια έχω μια ιδέα. Η ευτυχία είναι σαν το γυαλί...

 Το γυαλί είναι εκεί, δίπλα σου, ακόμα και αν, διάφανο όπως είναι, προσπαθεί να κρυφτεί. Κάθε φορά που το κοιτάς κι από άλλη γωνία, αλλάζουν τα είδωλα πάνω του και μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία του. Το φως πέφτει επάνω του και χορεύουν τον πιο όμορφο χορό τα δυο τους, το γυαλί και το φως, η ευτυχία και το φως. Όταν κοιτάς τον κόσμο μέσα από ένα γυαλί, αυτός αλλάζει. 

Τα χρώματα γίνονται πιο έντονα και ανακατεύονται, θολώνουν οι άκρες και λάμπουν όσα βρίσκονται στο κέντρο, ακριβώς απέναντί σου. Και αν διαλέξεις ένα άλλο γυαλί, θα αλλάξουν τα χρώματα, μπορεί να αλλάξουν ακόμα και τα σχήματα. Φαίνεται πως κάθε γυαλί κρύβει μέσα του και ένα ξεχωριστό κόσμο….

Κάπως έτσι και η ευτυχία. Μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή σαν μέσα από ένα κομμάτι γυαλί. Στεναχώριες και ανησυχίες θολώνουν, ανακατεύονται και οδηγούνται στο περιθώριο. Κάθε τι όμορφο και φωτεινό γίνεται ακόμα πιο έντονο, χορεύει με το φως και μένει στο κέντρο της εικόνας. Κάθε ευτυχισμένος άνθρωπος βλέπει τον κόσμο μέσα από ένα διαφορετικό, μοναδικό πρίσμα. Είναι σαν να επιλέγει ο ίδιος τη παλέτα που θα χρησιμοποιήσει για να τον χρωματίσει και έτσι δημιουργείται μια έκρηξη χρωμάτων και συναισθημάτων που φαντάζει περίεργη, παράλογη ίσως, σε όλους όσους δεν τη βιώνουν μέσα από το ίδιο γυαλί.

Υπάρχει και κάτι ακόμα όμως, δεν είναι όλα ρόδινα. Το γυαλί είναι εύθραυστο… Ότι κι αν κάνει κάποιος, μπορεί κάποια στιγμή να σπάσει, δεν είναι πάντα στο χέρι μας. Πολλές φορές, κάτι απρόοπτο, θα κάνει το γυαλί να ραγίσει, αλλά πιο συχνά είναι ο εγωισμός των ίδιων των ανθρώπων που περιορίζει την ικανότητά τους να χαρούν. Η ύπαρξη ατομικών στόχων και ονείρων είναι θετική, απαραίτητη ίσως, αλλά η ευτυχία δεν εξαρτάται από αυτά. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος και πριν τους πετύχει, μπορεί ευτυχισμένος να κυνηγά τα όνειρά του, κάνει πιο όμορφη τη διαδρομή. Δεν χρειάζεται να περιμένει να φτάσει στο τέλος του δρόμου για να νιώσει τη χαρά. Αρκεί να ψάξει στις στιγμές, κάπου εκεί κρύβεται και περιμένει. Και οι πιο χαζές στιγμές μπορούν να μας γεμίσουν χαρά. Δεν χρειάζεται να έχεις λόγο για να είσαι ευτυχισμένη.

Άκου, λοιπόν, τι θα κάνουμε. Εγώ θα σου δώσω ένα κομμάτι γυαλί, αλλά θέλω πρώτα να μου υποσχεθείς κάτι. Θέλω να μη το προσέχεις. Δεν θέλω να καταναλώνεσαι κρατώντας το στα χέρια σου και φροντίζοντας να μη πάθει τίποτα, να μη φθαρεί. Θέλω να το φορέσεις στα μάτια σου και να βγεις τρέχοντας στον δρόμο κι ας πέσεις. Κι ας σπάσει το γυαλί. Ξέρεις αυτό που λένε, πως «ότι σπάει δεν ξανακολλάει»; Βλακείες, η ευτυχία είναι υπερβολικά όμορφη για να πεθάνει. 

                 Η γάτα του Schrodinger