λίγο μετά από την αγάπη

  Κοιμηθήκαμε μαζί και ξυπνήσαμε χώρια. Γιατί έτσι γίνεται καμιά φορά στη ζωή που δεν είναι ταινία. Είναι βράδυ κι έχουμε χαθεί στο βουνό με το αμάξι. Το ραδιόφωνο παίζει Don’t smoke in bed, είναι τρεις, έχεις πιει κι είμαι ευτυχισμένη. Στην αμοντάριστη στιγμή λίγο μετά από την αγάπη, κάθομαι στο πάτωμα του σπιτιού σου και μου φτιάχνεις φρυγανισμένο ψωμί με βούτυρο. Έχουμε το δικό μας σύμπαν από τις μουσικές μας και τις ιδέες μας και τις ταινίες που θα γυρίσουμε κι όλα γύρω κυλάνε αργά. Σ’ ενοχλούσε που στο σινεμά κοίταζα πίσω το γαλάζιο φως του προτζέκτορα κι όχι μπροστά. Όμως μου έφτιαχνες πρωινό και βλέπαμε φωτογραφίες από τότε που ήσουν ένα ευτυχισμένο ξανθό μωρό.

  Λίγο μετά από την αγάπη κοιτάς γύρω σου και βλέπεις τι έμεινε. Η πόλη σου σε μαζεύει. Ξέρεις πολλά μέρη στην πόλη σου αλλά σίγουρα όχι αυτά που μπορώ να σου δείξω εγώ. Δεν ξέρεις τον δρόμο με τα πολύχρωμα φωτιστικά που κρέμονται απ’ τον ουρανό και κάθε φίλος μου έχει το αγαπημένο του. Δεν σ’ έχουν πάει στο κρύο Παλιό Αεροδρόμιο για να σου κάνουν ζεστές αγκαλιές εκεί που γυρίστηκε η αγαπημένη σου ταινία. Δεν έχεις κοιτάξει απ’ το παράθυρο του οδοντιάτρου μου τον Λυκαβηττό. Δεν ξέρεις το μαγαζί που έχει τουαλέτες που κατουράς κι ένα κασετόφωνο απέναντί σου παίζει παραμύθια με χαλαρωτικές φωνές και οι τοίχοι έχουν παιδικές ζωγραφιές. Δεν έχεις μπει κρυφά στη Λέσχη Μοτοσυκλετιστών Αθήνας- Είσοδος Μόνο σε Μέλη και δεν έχεις περπατήσει ποτέ τον δρόμο με τους σκονισμένους πίνακες στους τοίχους με τις βαριές μπρούτζινες κορνίζες. Αλλά κυρίως δεν ξέρεις το μέρος στο οποίο μπορείς να δεις το πιο ωραίο γαλάζιο ηλιοβασίλεμα με ένα αγόρι με φωτεινά μάτια, διαφορετικά από τα δικά σου όμως σίγουρα φωτεινά.

  Βγαίνω στον κήπο σου και βλέπω να ξημερώνει. Αναρωτιέμαι για πόσο καιρό θα κοιμάμαι δίπλα σου ακόμα. Ήδη οι τελευταίες φορές έχουν κάτι από τέλος. Πάει καιρός από τότε. Χθες γέννησε η γάτα που την λένε Σοφοκλή. Ήταν κορίτσι και την έλεγες στα αστεία Σοφοκλή κι εγώ την φώναζα Αντιγόνη από μέσα μου και καμιά φορά απ’ έξω μου και γέλαγες μαζί μου. Κι όταν κάναμε έρωτες ζήλευε και ερχόταν και τριβόταν στα πόδια μου. Όταν της μίλαγα άνοιγε τα μάτια της πολύ σαν να ήξερε. Κι εσύ γέλαγες που μιλάω σε μια γάτα κι έτσι της μίλαγα ψιθυριστά όταν της έλεγα ότι σε ερωτεύομαι. Ήξερες απ’ έξω όλους τους στίχους του Καββαδία. Και είχες μαζέψει λουλούδια για μένα που δε μου τα έδωσες ποτέ. Δε σε πείραζε που έβλεπα άσχημα όνειρα και όταν έφευγες από το σπίτι άφηνες πάντα μουσική να παίζει στο δωμάτιό σου. Αυτά έκανες και έλεγες και ήσουν. Το πρώτο κορίτσι που αγάπησες είχε καστανά μαλλιά κι εγώ ήθελα να ‘μαι το τελευταίο, όμως δε θα είμαι, κι ούτε πειράζει. Υπάρχει ζωή μετά από την αγάπη. Φίλα με αν κάνω λάθος.

                                                                                                                           το κορίτσι του μετρό