Ξεκινάς
να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλι, όπως είχα διαβάσει
κάπου. Έχω την εντύπωση ότι δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος που ξυπνάει το πρωί με
μια "πρωτοποριακή" ιδέα με σκοπό να την εκπληρώσει, αλλά εν τέλει του
την "τρώει" η καθημερινότητα. Είναι θλιβερό αν το σκεφτείς, κι ακόμα
πιο θλιβερό ότι πιθανότατα να συμβαίνει σε πάνω από έναν άνθρωπο. Ο κόσμος έχει
ιδέες, έχει σκέψεις, έχει σκοπούς, τί είναι αυτό που τελικά τον καθιστά τόσο μα
τόσο στάσιμο και το βρίσκει και λογικό; Η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις, οι
δουλειές; Όλα αυτά δε θα έπρεπε να αποφέρουν χαρά κι όχι απλή ικανοποίηση στο
γεγονός ότι επιζούμε. Η ζωή χωρίς σκοπούς,
χωρίς ένα δρομάκι να ακολουθείς, τί νόημα να έχει... Κάπου να κοιτάς για να
φτάσεις. Στασιμότητα ίσον γαλήνη και ηρεμία, αλλά δρόμος ίσον μέλλον μπροστά…
chocoholic
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου