Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

με φωτιά και με μαχαίρι

Διαβάζοντας ευρωπαϊκό δίκαιο…
Αυνανιζόμενος και μόνο στην ιδέα της πιθανής ρήξης…
Συλλογιζόμενος το αύριο…
Αγανακτισμένος από τους πανταχού ηλίθιους…
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕΤΟΧΏΝ;;;;;;;;;;;

  Μπα, δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κάτι παραπάνω. Είναι ένας επικοινωνιακός – πολιτικός πόλεμος. Ή μάλλον η προπαρασκευαστική περίοδος του που οι εκατέρωθεν  πλευρές χρησιμοποιούν διπλωματία και εκβιασμούς. Και όπως πάντα στους πολέμους, δεν  υπάρχουν καλοί και κακοί, όπως τυχόν θέλουν να παρουσιάσουν… Υπάρχουν συμφέροντα.
  
  Ο πόλεμος που έπεται, δεν θα είναι ανάμεσα στον Βαρουφάκη και τον Σόιμπλε, ούτε ανάμεσα στον Τσίπρα και την Μέρκελ.  Ο πόλεμος ήταν και θα είναι ταξικός. Τα ευρωπαϊκά (συμπεριλαμβανομένων βέβαια των ελληνικών) κεφάλαια, εναντίον των ευρωπαϊκών (συμπεριλαμβανομένων βέβαια και του ελληνικού) λαών. Και επειδή γνώσεις οικονομικών δεν κατέχω και επειδή ακόμα βλέπω και τα πράγματα λίγο επιφανειακά, χωρίς φιλοσοφικό και ξεκάθαρο πολιτικό υπόβαθρο, θα αρκεστώ σε τρεις τέσσερις σκέψεις.

1.      Η Ευρώπη δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτοσκοπός είναι η «καλοπέραση» μας με την έννοια της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης, χαρακτηριστικά τα οποία κάθε λαός διεκδικεί. ΡΕ ΦΙΛΑΡΑΚΟ, αν εκεί που πίνεις αμέριμνος τον φρέντο σου έρθει κάποιος και στον πάρει τι θα κάνεις; Θα του αγοράσεις και τυρόπιτα ή θα του τον φέρεις καπέλο και θα τον αναγκάσεις να σου πληρώσει καινούργιο; Αν τώρα ο εν λόγω «νταής» είναι 50 κιλά παραπάνω από σένα, 30 πόντους ψηλότερος και με περίμετρο μπράτσου ίση με το μπούτι της μαμάς σου τότε τι θα κάνεις;(σημειωτέον εσύ έχεις 10 φίλους που είναι ανά πάσα στιγμή στην διάθεσή σου για ξύλο). Γι αυτό πριν διαδηλώσεις υπέρ η κατά της Ευρώπης, δώσε απαντήσεις σε αυτά τα ουσιώδη  ερωτήματα.

2.     Γκρίνιαζες που σου φέραν το μνημόνιο, γκρίνιαζες που σου κόψαν την σύνταξη, γκρίνιαζες που το παιδί σου δεν έβρισκε δουλεία και καλά έκανες. Για μία φορά κάποιος, έστω και στο ελάχιστο του ελαχίστου, προσπάθησε να πάει κόντρα σε όλο αυτό και γκρίνιαζες επειδή θα σε βάλει σε μία κατάσταση, χειρότερη από την προηγούμενη, που αν συνέχιζε να υφίστατο, θα σε έφτανε μετά από κάποια χρόνια στην ίδια κατάσταση με αυτήν που φοβάσαι ότι θα μπεις με το πρόσθετη στοιχείο της έλλειψης αξιοπρέπειας. (;;;;;;)

3.     Διαδήλωσες αγκαλιά με τους πιο κατάπτυστους ανθρώπους στην πολιτική showbiz, φώναξες για το δίκιο σου αλλά δεν συλλογίστηκες ότι αυτοί δεν φωνάζουν για το καλό των δικών σου ανθρώπων. Αντ’ αυτού νοιάζονται για την πάρτι τους.

4.     (ίσως το πιο σοβαρό από όλα) O επερχόμενος πόλεμος είναι ταξικός. Αυτό θα πει πως κι εγώ που στηρίζω την έξοδο από την Ε.Ε κι εσύ που στηρίζεις (καθυστερημένε) την παραμονή σε αυτήν, και ο τρίτος που την στηρίζει, αλλά ελπίζει να την αλλάξει (;;;;;), και οι τρεις λοιπόν είμαστε στον ίδιο λάκκο με τα ίδια φίδια να μας τριγυρνάνε έτοιμα να μας μπήξουν το θανατηφόρο τους δηλητήριο. Και αυτό σύντροφοι ονομάζεται κοινωνική τάξη. Και μέχρι να καταλάβετε ότι ανήκετε στην ίδια τάξη ζήτω που καήκαμε. Γιατί ο κάθε Βαρουφάκης, ο κάθε Άδωνης και ο κάθε Μπόμπολας , γνωρίζοντας ότι ανήκουν στην ίδια τάξη(κλασσική ενοποιημένη αστική τάξη που στα δύσκολα δεν μαλακίζεται), την τάξη που μας αντιμάχεται γαρ, θα κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν τα συμφέροντα τους ακέραια. Γιατί άλλωστε σε κάθε πόλεμο δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν συμφέροντα…

  Ήρθε η στιγμή να διαλέξεις στρατόπεδο. Ποτέ οι μεσσίες δεν έκαναν σωστά την δουλειά που ο δύσμοιρός λαός τους ανέθεσε. Οι λαοί από μόνοι τους, με τα μόνα μέσα που τους παραχώρησε η ιστορία, χάρασσαν την διαδρομή τους. Με φωτιά και με μαχαίρι (ή με ούλτρεξ και με φέρι θα πω εγώ) πάντα ο κόσμος προχωρεί συνοψίζει ο Γκάτσος στον Κεμάλ του και κατ εμέ αυτή είναι η πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Το μέλλον είναι αβέβαιο (και πότε δεν ήταν άλλωστε;) και χρυσές λύσεις δεν υπάρχουν. Αν θαρρείς ότι σαν εργαζόμενος των 500 ευρώ ή σαν συνταξιούχος των 600ευρώ (που τα τρακόσια στα παίρνουν τα άνεργα παιδιά σου για να ζήσουν τα δικά τους παιδιά) το #ΜenoumeEuropi σου εξασφαλίζει μια ζωή ελεύθερη γεμάτη ανθρωπιά και όνειρα τότε για σένα υπάρχει και υπ. 5 σκέψη.

5. Είσαι κομματάκι βλαμμένος. Αστός δεν είσαι, ούτε θα γίνεις. Όταν λοιπόν θα τρέχεις κλαμένος να βρεις κάποιον μεσσία ή κάποια σανίδα σωτηρίας να σου αναζωπυρώσει το όραμα της ενωμένης και αδερφικής Ευρώπης τότε τα ίδια σου τα φίδια(βλ υπ. 4) θα σε κάνουνε παρέα γιατί που αλλού θα βρουν θύμα να μπαίνει μόνο του στο πιάτο και να φέρνει και τους φίλους του παρέα;


Υ.Γ: Στο ερώτημα «Και τι θα απογίνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;-οι βάρβαροι αυτοί ήσαν κάποια λύση» η απάντηση είναι ότι η ζωή για την οποία πολεμάμε και η οποία οραματιζόμαστε δεν έχει ανάγκη από βαρβάρους…
Μαλλιά Κουβαριασμένα





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...