Λέμε ότι θέλουμε κάποιον που να μας καταλαβαίνει. Θέλουμε
κάποιον που να μπορούμε να μιλάμε με τα μάτια. Κάποιον που να μας δίνει αυτό
που θέλουμε πριν ακόμα το ζητήσουμε. Κι όμως πόσοι από μας, πόσοι από σας θα
αντέχατε έναν τέτοιο άνθρωπο στο
πλευρό σας. Αυτόν που δεν θα μπορείς να του πεις ψέματα. Αυτόν που δεν θα μπορείς να κρύψεις κανένα
κομμάτι του εαυτού σου, γιατί θα σε ξέρει καλύτερα από όσο ξέρεις τον ίδιο σου
τον εαυτό.
Από μικρά παιδιά ζητάγαμε από
τους γονείς μας πράγματα, χωρίς
να μας ενδιαφέρει το πόσο κοστίζει ή το αν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν.
Θα μου πεις ότι το παιδί δεν καταλαβαίνει τις συνέπειες. Για σκέψου λίγο σε τι βαθμό αλλάζει αυτό
μεγαλώνοντας.
Ενήλικοι πλέον συνεχίζουμε να
ζητάμε πράγματα και χαρακτήρες χωρίς να είμαστε σίγουροι αν αντέχουμε, σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά, τις συνέπειες. Όπως είχε πει
και κάποιος, προφανώς καλύτερα από ό,τι θα μπορούσα να το πω πότε εγώ, πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να βγει αληθινό.
Όταν έρθει εκείνη η στιγμή, εκείνος ο άνθρωπος, και δεν θα τον αντέχεις πλέον,
τι θα πεις; Ότι "δεν είσαι αυτό που έψαχνα";
Μα είναι ακριβώς αυτό που ήθελες
και εσύ δεν τον αντέχεις. Δεν τον αντέχεις γιατί δεν αντέχεις τον εαυτό σου.
Γιατί δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Κι όμως όσο απίστευτο και αν φαίνεται κάποιος
άλλος αγαπάει αυτόν τον εαυτό τον οποίο εσύ δεν αντέχεις. Και εσύ κάθεσαι
αποσβολωμένος χωρίς να ξέρεις τι να κάνεις. Τελικά κάνεις το χειρότερο που θα
μπορούσες να κάνεις. Τον διώχνεις μακριά. Μετά από καιρό συνειδητοποιείς τι έχεις κάνει, αλλά τότε είναι πλέον αργά.
Κανένας δεν περιμένει για πάντα.
Αγάπα τον εαυτό
σου πριν αναζητήσεις για αγάπη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου