τα ετερώνυμα

   Έλκονται; Απωθούνται; Ή μήπως είναι αδιάφορα μεταξύ τους; Κι από την άλλη, τι σημαίνει «ετερώνυμα»; Άνθρωποι με διαφορετική προσωπικότητα και συμπεριφορά ή άνθρωποι που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με κοινή γλώσσα παρά την όλη θέληση;

  

  Σκέψου την αύρα του ανθρώπου σαν μια λάμψη γύρω του, μοναδική για τον καθένα. Η δική μου είναι φωτεινή χάρη στο αγνό της  παιδικότητάς μου. Έχει όμως αρκετές σκιές, μια για κάθε δυσκολία που ξεπέρασα. Τώρα φαντάσου τη δική σου αύρα. Είναι κυρίως σκοτεινή, αποπνέει μυστήριο, αλλά και φόβο να σε προσεγγίσω. Κι όμως μέσα στη σκοτεινή σου αύρα υπάρχουν σκόρπιες λάμψεις που σε κάνουν να ξεχωρίζεις.

  

  Είμαστε τόσο διαφορετικοί, τόσο ξένοι, σαν δυο παράλληλες ευθείες που όσο κι αν τις επιμηκύνεις δεν τέμνονται ποτέ. Με γοητεύει το μυστήριο σου, με κάνει να θέλω να ανακαλύψω τι υπάρχει στο τέλος του λαβύρινθου του μυαλού σου, να το δω, να το αγγίξω, να το γευτώ. Αν το μυστήριο είχε μορφή, δεν θα είχε σώμα, ούτε φύλο, μόνο δυο μάτια πράσινα να σε μεθούν και να σε παρασύρουν στο σκοτάδι σαν Σειρήνες.

  

  Δεν πιστεύω πως υπάρχει άλλο μισό, πιστεύω μόνο στις αύρες που συγχρονίζονται και προκαλούν την αμοιβαία έλξη. Ίσως να μην είναι απαραίτητο να είναι όμοιες, ίσως να λάμπουν μαζί, όταν αλληλοσυμπληρώνονται και η μία γεμίζει τα κενά της άλλης, σαν δυο κομμάτια παζλ. Ίσως τότε να λάμπουν και οι δύο και όλο αυτό να διαγράφεται σε δυο χαμόγελα.

  

  Γιατί δυο ευθείες μόνο σε ένα σημείο μπορούν να τέμνονται και ύστερα χάνονται για πάντα, ενώ οι δυο παράλληλες είναι δίπλα η μια στην άλλη, για όσο κρατήσει η πορεία τους.

ο Νόμος του Murphy