Και φεύγεις απ’ το σπίτι και ξεκινάς για το μετρό... Χαχ ναι... Αθήνα... Μπαίνεις μέσα και βλέπεις κάθε λογής προσωπικότητα, από την πιο κλασσάτη μέχρι την πιο φτωχή.... Γενικά τον άνθρωπο μπορείς να τον κρίνεις από τον εξωτερικό το πλούτο... Τον εσωτερικό πρέπει να θέλει το ίδιο το άτομο να στον ανοίξει-να στον δώσει...
Όχι, αν απορείς, δεν είμαι αρκετά μεγάλος σε ηλικία… Δεν ξεπερνώ τα 21χρόνια εδώ στη γη... Αστείο ακούγεται, τι να έχω εγώ τώρα ένας πιτσιρικάς να πω; Και όμως... Όσο μου αρέσει να ακούω την μουσική μου με τα ακουστικά στο μετρό, άλλο τόσο μου αρέσει να παρακολουθώ προσωπικότητες... Ναι! Το λατρεύω... Αυτό που με ενοχλεί είναι πως για μια θέση, εάν προλάβεις εσύ και καθίσεις πρώτος, αυτός που περίμενε να πάρει την θέση σε κοιτά με ένα ύφος δολοφόνου… Τρομακτικό θα έλεγα... Έτσι μου ήρθε η σκέψη, γιατί να είμαστε τόσο κακοί με τους γύρω μας; Τί είναι αυτό που τους έκανε να σκέφτονται και να βλέπουν τα πράγματα με την χειρότερη τους πλευρά;
Συνεχώς ο άνθρωπος κρίνει... Θέλει του αρέσει να κρίνει, πιο πολύ όμως του αρέσει να κάνει κατάχρηση της κριτικής του... Εξ αρχής ο άνθρωπος γεννιέται και είναι άκακος... Τί κακό μπορεί να σου κάνει εξάλλου ένα μωρό; Τίποτα... Ό,τι πιο αγνό, πιο αγαθό είναι ένα μωρό... Στη συνέχεια της ζωής του αρχίζει να μισεί να γίνεται άγριος... Και όμως οι περισσότεροι σήμερα τέτοιου είδους άνθρωποι είναι… Κακοί που το μίσος και η μιζέρια τους καταβάλει και αυτό το διακρίνεις μέσα από βλέμματα περαστικών...
Έτσι είναι ο άνθρωπος... Κανείς δεν γεννιέται κακός... Στην αρχή είμαστε όλοι μπουμπουκάκια χαριτωμένα... Μετά ανθίζουμε και γινόμαστε λουλούδια... Επιλογή του καθενός εάν θα φορέσει τα αγκάθια... Καλή μας μέρα…
splinder
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου