Το πρώτο σου φιλί

   Θυμάσαι το πρώτο σου φιλί; Το άγχος που είχες πριν τα χείλη σου πλησιάσουν τα χείλη του ανθρώπου που σε έκανε να μουδιάζεις με ένα του βλέμμα και το τρέμουλο που ένιωθες με κάθε του άγγιγμα; Για ψάξε λίγο πιο καλά στη μνήμη σου. Ναι, αυτό εννοώ. Χαμογελάς τώρα ντροπαλά, όταν σκέφτεσαι τη γλυκιά αμηχανία που αισθανόσουν  για ένα πράγμα τόσο απλό και τετριμμένο όπως ένα φιλί.

  

  Το πρώτο μου φιλί το έδωσα σε ένα παγκάκι πίσω από τους θάμνους στο νηπιαγωγείο. Είχαμε βάλει στοίχημα με την παιδική μου φίλη, τη Βάσια, να φιλήσουμε τα αγόρια που λέγαμε ότι θα παντρευτούμε. Τότε το φιλί ήταν η πιο μεγάλη, τρυφερή και αθώα ένδειξη αγάπης. Τώρα είναι περισσότερο όπως τα εβδομαδιαία ψώνια στο σούπερ μάρκετ, το καθημερινό εισιτήριο που χτυπάς στο λεωφορείο, τα σκαλιά που ανεβαίνεις για να φτάσεις στη δουλειά σου. Έχασε την αξία του ανάμεσα στα αμέτρητα ‘’σ ’αγαπώ’’ που είπες χωρίς να το νιώθεις και στις υποσχέσεις που έδωσες και δεν τήρησες.

  

  Γιατί συνοφρυώνεσαι; Μα φυσικά το έχεις κάνει εσύ αυτό. Το έκανες για να αγοράσεις έρωτα και προσοχή. Εξάλλου, έτσι κάνουν οι ενήλικες. Πουλούν και αγοράζουν έρωτα σε ένα παιχνίδι αυτοεπιβεβαίωσης και εγωισμού. Σκορπίζοντας φιλιά σκοτώνουν τα συναισθήματα που φοβούνται ότι θα γεννηθούν, γιατί αν τυχόν συμβεί αυτό, θα αναγκαστούν να θάψουν τα τσιμπήματα που νιώθουν στην καρδιά βαθιά. Τόσο βαθιά που δεν θα χρειαστεί καν να τα παραδεχτούν στον ίδιο τους τον εαυτό. Έτσι, με ψευδαισθήσεις και οράματα, θα συνεχίσουν την ζωή τους ικανοποιημένοι που είχαν την δύναμη να επιβληθούν και να διασφαλίσουν την πολύτιμη ελευθερία τους. Χα, λες, και κερδίζουν κάτι με αυτή.

  

  Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν ακόμη αγάπες που κάθε φορά που δίνουν φιλιά είναι σαν την πρώτη φορά. Ναρκωμένες από τη ζάλη του έρωτα δεν βάζουν φράγμα στα συναισθήματα που κατακλύζουν ορμητικά την ύπαρξη τους, αλλά διεκδικούν και αγωνίζονται. Τρέχουν όπως τα χάμστερ στο κλουβί τους, για να χτίσουν όσο το δυνατόν περισσότερες αναμνήσεις με το αντικείμενο του πόθου τους. Να απεγκλωβίσουν το συναίσθημα που νιώθουν για να καταπιούν με ένταση την όμορφη και εθιστική ζάλη που παράγει. Και όταν τυχόν αντιλαμβάνονται ότι η επήρεια της ζάλης τελειώνει, φεύγουν ήσυχα και ανεπαίσθητα γιατί ξέρουν ότι ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα.

  

  Αυτές τις αγάπες να αναζητάς. Αυτές που θυμίζουν μία απογευματινή βόλτα με το ποδήλατο δίπλα στη λίμνη ή τα χρώματα που αλλάζει η φύση το ηλιοβασίλεμα. Έκανες εικόνα; Τώρα κλείσε τα μάτια και ευχήσου όσο ζεις, να ξαναζείς το πρώτο σου φιλί.

Le printemps