Ζουν ανάμεσά μας

  Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί οι πιο μοναχικοί άνθρωποι είναι οι πιο ευγενικοί; Γιατί οι πιο λυπημένοι έχουν το πιο λαμπερό χαμόγελο; Γιατί οι πιο φοβισμένοι έχουν τις πιο σφιχτές αγκαλιές; Πολύ απλά, γιατί δεν θέλουν να δει ο κόσμος τα σημάδια που κουβαλούν επάνω τους…

  Κάποιος ήταν ντροπαλός από παιδί και μεγάλωσε χωρίς φίλους. Τώρα πια προσπαθεί να γίνει η ψυχή της παρέας, να κάνει τους πάντες χαρούμενους και να τους κρατήσει κοντά του γιατί φοβάται τη μοναξιά. Κάποιος άλλος έχει βιώσει στεναχώριες μεγαλύτερες απ’ότι του αναλογούσαν. Τώρα πια μοιράζει παντού χαμόγελα γιατί δε θέλει να νιώσει κανείς όπως ένιωθε κάποτε εκείνος, γιατί φοβάται μήπως και ο ίδιος θυμηθεί τις λύπες του παρελθόντος του. Και υπάρχει κι εκείνος που φοβάται γιατί έμαθε πως ο χρόνος που χάνεται δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Τώρα πια σου μιλάει με τις ώρες γιατί φοβάται πως αν του πεις καληνύχτα, δε θα είσαι εκεί το επόμενο πρωί. Σε σφίγγει δυνατά στην αγκαλιά του γιατί φοβάται πως αν σε αφήσει να φύγεις, δε θα ξαναγυρίσεις.

  Κάπως έτσι, έκαναν όλοι τους μαζί μια σιωπηρή συμφωνία, να μην αφήσουν κανέναν να τους πιάσει με τα μάτια δακρυσμένα. Φόρεσαν όλοι το προσωπείο του γελωτοποιού και βγήκαν ξανά στον κόσμο. Κάποιοι σε μια προσπάθεια να τρέξουν αρκετά γρήγορα ώστε να ξεφύγουν από τις σκέψεις που τους κυνηγούν και κάποιοι με την ελπίδα πως αν αρχίσουν να χαμογελάνε από συνήθεια, στο τέλος θα το πιστέψουν. 

  Είναι βαρύς όμως ο ρόλος τους. Όταν το γέλιο γίνεται η τελευταία σου επιλογή προκειμένου να συγκρατήσεις τα δάκρυα και να μη κυλήσουν στα μάγουλά σου, βιώνεις μία απερίγραπτη αίσθηση απελπισίας. Κάθε κενό χαμόγελο που χαρίζεις στους γύρω σου και κάθε αστείο που λες για να τους κάνεις να χαρούν, το πληρώνεις πάντα τα βράδια όταν μένεις και πάλι μόνος με τον εαυτό σου. Όσο πιο βαθύ είναι το σκοτάδι που νιώθεις, τόσο περισσότερα άδεια αστεία και χαμόγελα επιστρατεύεις για να το σκεπάσεις, τόσο περισσότερο έχεις ανάγκη να ακούς το γέλιο των άλλων γιατί σου θυμίζει το δικό σου. 

  Για αυτό θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Την επόμενη φορά που κάποιος φίλος σου, ξέρεις, η ψυχή της παρέας, ο πιο αστείος, θα φέρει το γέλιο στα χείλη σου, σκέψου μήπως πίσω από το χαμόγελό του κρύβεται ένα βάρος που πλακώνει την καρδιά του. Ρώτα τον πως είναι. Μπορεί να μη σου απαντήσει, ή μπορεί να σου πει και ψέματα πως είναι καλά, αλλά μερικές φορές, αρκεί απλά το να ρωτήσεις… Ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά, που λείπει από τους ανθρώπους, είναι η ικανότητα να αντιληφθούν το πώς τους βλέπουν οι άλλοι. Αν μπορούσες να δεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια τους, θα καταλάβαινες πως είσαι πιο έξυπνος απ’ότι νομίζεις, πως είσαι πιο όμορφος απ’ότι πιστεύεις…

Η γάτα του Schrodinger