Βρέχει

  Πήγε έξι, αλλά ο ύπνος δεν με παίρνει ούτε σήμερα. Σε λίγο ο ήλιος θα ανατείλει και το μουσκεμένο από τη βροχή χώμα μυρίζει ακόμη. Βλέπεις, τις τελευταίες λίγες μέρες βρέχει συνέχεια και δεν είμαι τόσο καλά, ποτέ δε μου άρεσε η βροχή. 

  Πολλοί χαίρονται με την βροχή, τους αρέσει ο κάπως μουντός καιρός. Άλλοι πάλι την βρίσκουν ρομαντική, μπορεί να φταίνε οι ταινίες, αλλά ποιος τους αδικεί; Εμένα, όμως, με μελαγχολεί.. Κάθε φορά που βρέχει το μυαλό μου πλημμυρίζουν εικόνες από δέντρα που βάρυναν με τη βροχή, αδέσποτες γάτες ή σκυλιά που προσπαθούν να βρουν καταφύγιο μα τα απορρίπτουν όλοι, ανθρώπους που σταμάτησαν να ενδιαφέρονται…

  Όσες βροχές κι αν ζήσω, γίνεται πάντα το ίδιο. Οι άνθρωποι σπεύδουν να βγάλουν τις ομπρέλες και να φορέσουν κουκούλες. Είναι τόσο πρόθυμοι να κρατάνε ένα βάρος πάνω από τα κεφάλια τους, τόσο πρόθυμοι να περιορίσουν την όρασή τους, αρκεί μόνο να προστατευθούν από την βροχή… 

  Και ξαφνικά το βήμα τους ανοίγει. Όλοι αρχίζουν να περπατάνε πιο γρήγορα, αποφεύγουν τις συνομιλίες και γίνονται όλοι ξένοι μεταξύ τους… Δεν μιλάνε, κλείνονται στον εαυτό τους με τον φόβο να μη βραχούν και, κάπως έτσι, χάνουν τη διαδρομή. Βιαστικοί όπως είναι, αποστρέφουν το βλέμμα τους από τα δέντρα, τις  γάτες, τον σκύλο που κλαίει για την βοήθειά τους…

  Κι όταν αρχίζει να βρέχει, τα παιδιά δεν παίζουν πια μπάλα στον δρόμο, ενώ τα σοκάκια της Αθήνας γεμίζουν με άστεγους που ψάχνουν καταφύγιο. Δρόμοι τόσο γεμάτοι με ανθρώπους κι όμως τόσο άδειοι, γιατί κανείς δεν μιλάει όταν βρέχει. Όσοι δεν χωρέσουν κάτω από τα υπόστεγα, απλά συνεχίζουν να περιμένουν στις σκάλες του μετρό, μήπως και κάποιος τους δώσει μια ομπρέλα για να προστατευθούν από την βροχή.

Με αυτά και με εκείνα, ελπίζω να μη σε έκανα να μισήσεις την βροχή… Όχι, δεν φταίει η βροχή, οι άνθρωποι φταίνε. Εκείνοι σκύβουν τα κεφάλια σαν άγνωστοι όταν βρέχει, εκείνοι έκλεισαν έξω τον σκύλο της γειτονιάς, εκείνοι άφησαν τον Ζαμάλ χωρίς ομπρέλα μέσα στη βροχή… 

  Ο Ζαμάλ είναι ένας άστεγος πρόσφυγας από την Αίγυπτο. Τον γνώρισα χθες, στο μετρό Πανεπιστημίου, όταν του πήγα μια ομπρέλα για την βροχή.  Έχει όνομα ξέρεις, Ζαμάλ... Εκείνος έχει ένα όνομα, ενώ εσύ συνεχίζεις να είσαι απλά ένας ακόμα άνθρωπος που περπατάει στη βροχή… 

  Πότε ήταν η τελευταία φορά που χάρισες σε κάποιον μια ομπρέλα άνθρωπε; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κέρδισες το δικαίωμα να έχεις ένα όνομα; 

Η γάτα του Schrodinger