Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συν – άθροισις

 Ήταν μια όμορφη μέρα και ήθελα τόσο να βγω έξω. Αγωνιούσα να συν – αθροιστώ.

Η Αθήνα προσφέρεται άλλωστε για συν-αθροίσεις. Πραγματικά που να πρωτοπας. Στην συν – άθροιση της Ερμού ή στης Σταδίου. Κατευθύνθηκα έτσι προς τα κει να δω πού θα έχει περισσότερο κόσμο.

Με έκπληξη διαπίστωσα μια εκπληκτική συν – άθροιση στο μετρό Συντάγματος. Κόσμος περιχαρής απολάμβανε να συν - αθροίζεται στο χώρο.

Στην έρωτησή μου απαντούσαν ότι απολάμβαναν ιδιαίτερα την αίσθηση του ανήκειν σε αυτή τη συν – άθροιση. Αποτελούσαν έναν ευχάριστο συνδυασμό ανθρώπων που συν – αποτελούσαν ένα εκπληκτικό άθροισμα.

Διερωτώμενοι για το αν συν – αποτελούν κάτι και όχι απλώς ένα άθροισμα, πειστικά απάντησαν ότι έχουν τον κοινό σκοπό της μετακίνησης προς τη δουλειά τους και λόγω της τακτικότητας της συνάντησης αυτής, ήτοι της πραγματοποίησης σε όλες τις εργάσιμες ημέρες (εξαιρουμένων των αργιών!), εκλείπει πλέον η ανάγκη προηγούμενης πρόσκλησης. Να τονιστεί επίσης ότι μου εξέφρασαν με ιδιαίτερη παραστατικότητα ότι συστατικό στοιχείο αυτού του αθροίσματος πολιτών αποτελεί η ανταλλαγή ύβρεων και εχθρικών βλεμμάτων προς εκτόνωση της καταπίεσης της καθημερινότητας. Ήταν αναμφίβολα μια καταπληκτική συν – άθροισις!

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να αναζητήσω τίποτε άλλο. Με χαρά αγόρασα την μηνιαία κάρτα συν – αθροίσεων. Οι αγαπητοί μου νέοι φίλοι με καλοδέχτηκαν και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το επόμενο πρωί στις 08:15 ακριβώς.

 

Άρθρο 2 Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου, νοούνται ως:

1. «Δημόσια υπαίθρια συνάθροιση» είναι η σταθερή ή κινούμενη συνάθροιση προσώπων, προσωρινής διάρκειας, που πραγματοποιείται μετά από προηγούμενη συνεννόηση ή πρόσκληση σε ανοικτό, μη περιτοιχισμένο χώρο, για τον ίδιο σκοπό, ιδίως για από κοινού διαμαρτυρία, προβολή απόψεων, διατύπωση αιτημάτων οποιουδήποτε χαρακτήρα ή λήψη σχετικών αποφάσεων.


                                                                                                                       Κ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...