Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

άλλη οπτική

  Τη λατρεύω αυτή την πόλη. Όλοι μου λένε, ότι ίσως να είναι η ασχημότερη της Ελλάδας, με τους πιο δύστροπους ανθρώπους, αλλά δεν τους ακούω και ξέρετε γιατί; Γιατί καταφέρνω κάθε φορά και βλέπω αυτό που δε βλέπουν οι άλλοι. Βλέπω το φως της! Όχι όχι, δεν μπορούν να το δουν όλοι, παρά μόνο όσοι έχουν ρομαντική καρδιά. Είναι ένα περίεργο φως, λίγο μουντό, αλλά ταυτόχρονα λαμπερό, άχαρο αλλά και ζωντανό… Ίσως να παίζει ρόλο και το νέφος σε αυτό… Δεν ξέρω, τι να σας πω… 
  
  Χάνομαι στους βρώμικους δρόμους της, που μοιάζουν με μονοπάτια, σε ένα χάος τόσο όμορφο, χωρίς κάποιο προορισμό και όλη η βαβούρα της φτάνει στα αυτιά μου ως μελωδία από ένα παλιό, ξεχασμένο jukebox. Τα μαγαζιά με την ταμπέλα «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» ή «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» με θλίβουν, αλλά φέρνω στο μυαλό μου-ή τουλάχιστον προσπαθώ-τις παλιές τους δόξες, τότε που ήταν γεμάτα από φιλάρεσκο κόσμο, που αγαπούσε το μοντέρνο και ταυτόχρονα ποιοτικό. Απολαμβάνω τα μικρά στέκια στην πλατεία αγίας Ειρήνης που  κάθε φορά δεν πέφτει καρφίτσα κάτω, από τη μαζεμένη νεολαία… Είναι μια νεολαία κεφάτη και με φρέσκες ιδέες για το πώς θα αλλάξει την πόλη, τη χώρα, τον κόσμο όλο, που ξεδιπλώνει τα φτερά της, χωρίς να υπολογίζει αν θα υπάρχει αύριο ή όχι.
  
  Περιπλανιέμαι στα στενά σοκάκια που είναι γεμάτα graffiti, άλλα χρωματιστά, που έχουν να σου πουν μια ιστορία και άλλα, μονόχρωμα και άχαρα, σχηματίζουν φράσεις ή σύμβολα… Όλα, όμως, φαντάζουν σαν ένας ενιαίος πίνακας ζωγραφικής, φιλοτεχνημένος από πολλά χέρια. Αγαπώ τους ανθρώπους της γιατί είναι σαν τα χρώματα… Άλλοι σκοτεινοί κι απρόσιτοι, άλλοι ψυχροί και κλειστοί, κι άλλοι ζωηροί και υπερκινητικοί. Κάπου κάπου, ξεσπούν εκρήξεις μεταξύ τους, όμως καταφέρνουν και ζουν σε απόλυτη αρμονία… Είναι άνθρωποι που έχουν την τάση να πρωτοτυπούν, γιατί δεν είναι με τίποτα ευχαριστημένοι, και να μιλούν για κάθε είδους επανάσταση, γιατί θέλουν να αλλάξουν το σάπιο κατεστημένο…
  
  Δεν είναι άσχημη αυτή η πόλη, αλλά αυτοί που δεν μπορούν να αποδεχτούν τον ιδιαίτερο αέρα και κατοίκους της. Αυτοί που αδυνατούν να τη δουν με μια πιο διαλλακτική και ρομαντική ματιά. Αυτοί που δεν δίνουν δεύτερες ευκαιρίες. Αυτοί που φοβούνται να ανατρέψουν την ανιαρή πραγματικότητά τους. Ιδιαίτερη είναι η Αθήνα, όχι άσχημη…

Μ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

υποσχέσεις

   Να ξέρεις, φίλε μου, πως ξέρω πώς είναι. Ξέρω πώς είναι να πονάει η ψυχή σου. Ξέρω πώς είναι να βουρκώνεις με τα πάντα, μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρεις με τι να κλάψεις. Ξέρω πώς είναι να βλέπεις πράγματα, τη στιγμή που δε θες να βλέπεις τίποτα. Και από την άλλη, ξέρω πώς είναι να μη βλέπεις τίποτα, τη στιγμή που θα ήθελες να βλέπεις τα πάντα.      Δεν ξέρω ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχουμε πει. Αλλά ξέρω ποιο είναι το ψέμα που μας πληγώνει περισσότερο. «Θα είμαι δίπλα σου». Μας ενοχλεί ο μέλλοντας; Μήπως μας ενοχλεί η λέξη «δίπλα»; Ή απλώς δεν αντέχουμε αυτές τις λέξεις στη σειρά επειδή γνωρίζουμε όλον τον εγωισμό και την επιπολαιότητα που κρύβεται από πίσω;      Εγωισμός, επειδή αυτός που την ξεφουρνίζει, έχει περισσότερη ανάγκη να είναι δίπλα μας απ’ ότι εμείς δίπλα σε αυτόν. Επιπολαιότητα, γιατί δεν αναλογίζεται την ευθύνη του μέλλοντα στις πλάτες του. Και μας γεμίζει με ουτοπικές προσδοκίες.      Ευτυχώς, δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις. Όλα γίνονταν λι

διττή φύση/δύση

καπιταλισμός/σοσιαλισμός . δουλεύεις. η δουλειά σου, αποφέρει κάποιο προϊόν το οποίο αγοράζεται και έτσι υπάρχει κέρδος. το κέρδος το μοιράζεσαι μαζί με τα αφεντικά, τα οποία δουλεύουν κάνοντας κάποια τηλεφωνήματα ή και καθόλου δουλειά, αλλά έχουν το άγχος. φύση/κρίση. η φύση του ανθρώπου νου καπιταλισμού τα έφερε έτσι ώστε ήρθε η κρίση έχει οδηγήσει στο να παρακαλάς κάποιον να δουλέψεις για αυτόν, και να σου δώσει ένα μικρό κομμάτι από αυτά που θα παράξεις. πολλές φορές, και αφιλοκερδώς, ελπίζοντας πως δεν χρειάζεται να ted ρέφεσαι καν. οι συνθήκες στις οποίες θα δουλέψεις, θα είναι επίσης, όποιες επιθυμεί ο εργοδότης. πάτος/κράτος. το κράτος, παρέχει προστασία στον εργαζόμενο απέναντι στους κακούς εργοδότες, απολύοντας τον εργαζόμενο δίχως προειδοποίηση μέσα σε μια μέρα για να πούμε  ερτ1  παράδειγμα. επίσης, παρέχει κοινωνικά αγαθά όπως φροντιστήρια για την παιδεία, χαράτσια για να μείνεις, φυλακισμένες οροθετικές για την ισότητα, ράντζα για  την υγεία, και φό

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωσης. Και τότε για σένα η λύση είναι μονόδρομος και στην ταμπέλα αναγράφεται ξεκάθαρα η λέξη «λήθη».   Χτίζεις έναν τοίχο άρνησης ανάμεσα σε σένα και το παρελθόν σου. Με όσο εγωισμό σου έχει απομείνει και την