Τελειώνεις το σχολείο. Παίρνεις χαρτιά με υπογραφές,
σφραγίδες... και ξεκινάς. "Όλη η ζωή ανοίγεται μπροστά σου!"
Μιλούσα με μια φίλη που έκανε 10%. "Για ένα χρόνο δεν έκανα κάτι
"ουσιαστικό"", λέει. Ασχολούνταν με τη μουσική, διάβαζε, έπαιζε
πιάνο. Έβγαινε...... Πέρναγε χρόνο με μουσικές βιβλία και τη δεύτερη οικογένεια
της..!
Αλλά όχι. "Έχασε" ένα χρόνο. Το "ουσιαστικό" θα ήταν
να έχει περάσει μερικά μαθήματα σε κάποια σχολή και τώρα να είναι λίγο πιο
κοντά στο πτυχίο. Να είναι κάπως πιο κοντά στο "όνειρο" εν μέσω
κρίσης. Να κάνει ίσως ένα μεταπτυχιακό και εν τέλει να βρει μια δουλεία. Και να
δουλεύει συνεχώς. Και να βγαίνει κάνα βράδυ να χαλαρώσει λίγο...
Ένας φίλος λιώνει στις προπονήσεις (κάνει πρωταθλητισμό στο τάδε) και
του είπα: "ρε συ γιατί δε μειώνεις λίγο, αφού πήζεις".
"Τουλάχιστον κάνω κάτι, είμαι χρήσιμος για την κοινωνία’’.
(Τί, εσύ δεν
εξοργίστηκες; Μόνο για μένα είναι διαστροφή αυτό;!)
Πρέπει να
ασχολείσαι με
κάτι "παραγωγικό". Να δουλεύεις. Να προπονείσαι. Αλλιώς δεν είσαι "χρήσιμος για την κοινωνία". Και αυτά
τα "κόμματα" στις σχολές και απ' έξω απ' αυτές είναι ό,τι χειρότερο.
Οι απεργοί… Όλοι αυτοί που φωνάζουν και διαταράσσουν αυτή την τόσο
καλολαδωμένη μηχανή μας... Τι τους θέλουμε αυτούς; Φταίει που είναι τεμπέληδες. Αχρείοι. ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ! Κανείς δεν πρόκοψε χωρίς...
ΟΚ, ΟΚ. Στοπ. Καταλαβαίνω τι μου γίνεται, αλήθεια. Πρέπει να φάμε. Να έχουμε μια προοπτική να το κάνουμε
έστω, να βγάλουμε ένα πτυχίο. Κι
εγώ προσπαθώ, προφανώς.
Αλλά... παράτα
λίγο το ρεαλισμό και πες μου.
Οι βλέψεις σου... και οι δικές μου. Δε μοιάζουν τώρα λάθος; Όπα άσε το "μα πρέπει να". Είπαμε βγες από την πραγματικότητά μας. (καλά πρόσεξες, "μας")
Οι βλέψεις σου... και οι δικές μου. Δε μοιάζουν τώρα λάθος; Όπα άσε το "μα πρέπει να". Είπαμε βγες από την πραγματικότητά μας. (καλά πρόσεξες, "μας")
Πες μου.
Πες το στον εαυτό σου.
Πες το στον εαυτό σου.
Δε γίνεται κάτι λάθος;
.... ΠΑΕΙ ΚΑΤΙ
ΚΑΛΑ ΓΑΜΩΤΟ;!
Όταν ήσουνα πιο μικρός θα ήθελες σίγουρα να αλλάξεις κάτι στον κόσμο.
Ακόμα θα θες.
Πόσο; Και για πόσο;!
Πόσο; Και για πόσο;!
Είναι τόσο
μεγάλη τρέλα να θέλεις μια καλύτερη ζωή;
Τόσο που
παράτησες πια τη σκέψη;
Άμα την
ξεχάσεις θα σε ξεχάσει. Το ξέρεις.
Μη σε αφήσεις, μην την ξεχάσεις, σε παρακαλώ.
Μη σε αφήσεις, μην την ξεχάσεις, σε παρακαλώ.
Νεντ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου