Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ένας χρόνος, και μετά?

  Και έτσι ξαφνικά, οι κομπάρσοι στις 10/10, έκλεισαν ένα χρόνο ζωής. Από την αρχή, επιλέξαμε να αυτοπροσδιοριστούμε ως ένα blog, με ανοιχτό προσανατολισμό στους αναγνώστες, με μόνιμο χώρο για όποιον θελήσει να εκφραστεί, προωθώντας τον προβληματισμό, την ανταλλαγή ιδεών, γνώσεων και συχνά συναισθημάτων. Έτσι, γινόμαστε διαρκώς περισσότεροι και δυστυχώς δεν θα μπορούσαμε να σας ευχαριστήσουμε αρκετά μέσω ενός κειμένου.

  Ξέρετε, η χαρά της υλοποίησης μιας απλής ιδέας, μιας απ’ όλες αυτές που διστάζουμε να υλοποιήσουμε στους σύγχρονους ρυθμούς ζωής, υπήρξε ιδιαίτερα διδακτική. Ως αποτέλεσμα, κλείνοντας αυτόν τον χρόνο, έρχονται νέα ερωτήματα στην επιφάνεια, που ζητούν υλοποίηση με την ίδια αποφασιστικότητα, με τη συμμετοχή όσων από εσάς, τους αναγνώστες μας, το επιθυμούν.

  Καταρχάς, θέλουμε να αποσαφηνιστεί το γεγονός ότι η θεματολογία δεν είναι προκαθορισμένη. Γι’ αυτό, και με διαπιστωμένη την έλλειψη της επιθυμητής ποικιλίας στα κείμενα, θέλουμε να κάνουμε μία ακόμη έκκληση σε όσους από εσάς μπορούν να διευρύνουν τους ορίζοντες του blog, με στήλες προτάσεων πολιτιστικού ενδιαφέροντος, αναφορές σε βιβλία και δίσκους, όπως και πολιτική ή ειδησεογραφία. Διαφορετικού είδους ιδέα, είναι και η προβολή επιλεγμένων φωτογραφιών σας, σε μια ξεχωριστή εβδομαδιαία ανάρτηση, που θα αναδεικνύει τη δύναμη της δημιουργικότητας που κρύβουμε μέσα μας. Οτιδήποτε άλλο σας χαρακτηρίζει και θέλετε να μοιραστείτε είναι ευχαρίστως δεκτό!

  Προσπαθώντας να επαναπροσδιορίσουμε την ταυτότητά μας, σας ζητούμε να μετέχετε και σε άλλους τομείς. Χαρακτηριστικά, στα σκαριά βρίσκεται για καιρό, η ιδέα της δημιουργίας ενός λογοτύπου, κάτι το οποίο θα χαρακτηρίσει το blog και θα προσδώσει στην ομάδα-κοινότητα των κομπάρσων μία πιο συγκεκριμένη μορφή.

  Κλείνοντας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο χώρος φιλοξενίας των ιδεών και των σκέψεων όλων μας, μπορεί να ανοίξει τους ορίζοντές του με πολύ παραπάνω ιδέες από αυτές που περιγράφηκαν παραπάνω. Το ζήτημα όμως, είναι να αποδειχθεί εμπράκτως η διάθεσή σας να συνεισφέρετε, με όποιον τρόπο σας χαρακτηρίζει. Οι δίαυλοι επικοινωνίας, είτε μέσω facebook, είτε μέσω mail, είναι ανοιχτοί, όχι απλώς για να προβάλουμε το blog, αλλά για να το καταστήσουμε εν δυνάμει πιο διαδραστικό. Μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε πραγματικά ελάχιστα. Όσο ευχαριστημένοι και αν είμαστε με τα βήματα που ήδη έχουν γίνει, πάντα έχουμε όνειρα για περισσότερα. Μόνο εσείς μπορείτε να βοηθήσετε, δεν είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές.

                                                                                                     κομπάρσοι

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...