Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

πλύση εγκεφάλου

  ‘’Τα νέα είναι σοβαρά’’, έλεγε ένα παιδί στη γειτονιά - ακουγόταν ως το μπαλκόνι μου - γύρω στα 4. Το ύφος του σοβαρό, επιτηδευμένο και κοροϊδευτικό. Οι γονείς του στο καπάκι ψοφήσαν στο γέλιο. Μαλάκες, μας πήραν χαμπάρι! Αυτό.
  
  Αν τύχει ποτέ κι έχεις εξουσία και δύναμη πάνω σε κάποιον και θες είτε να τον τιμωρήσεις παραδειγματικά, είτε να τον ταπεινώσεις προληπτικά, βάζοντάς τον να κάνει κάτι που θεωρείς βαρετό, κοιτά αυτό το κάτι να μην βασίζεται σε μία λογική που ο μικρός σου νους απλά αδυνατεί να χωρέσει. Γιατί, τότε αυτό το κάτι θα γίνει το μεγαλύτερο όπλο του εναντίον σου και η αιτία για να χάσεις. Και δυστυχώς, αυτό ζούμε τις τελευταίες μέρες.
  
  Συνεχίστε να αδειάζετε τα ράφια του σούπερ μάρκετ που έχουν μέσα μακαρόνια, αλεύρι, κονσέρβες και τα συναφή. Να δω τί φαΐ θα φτιάξετε. Αμ, δεν είναι τα υλικά αγαθά αυτά που πρέπει να περισώσετε. Αυτά μας φέραν ως εδώ ή και όχι. Το σίγουρο όμως είναι ότι στα ψυχικά αγαθά πρέπει να στηριχτούμε. Θα εξηγήσω τί εννοώ.
  
  Όλη η προπαγάνδα κατά μας, βρίσκει έρεισμα σε στερεότυπα μέσα στο μυαλό των εταίρων και των λαών τους. Θα μου πεις, καλά, η αστική τάξη λογικό είναι να μας πολεμά, αλλά και ο απλός λαός; Και να ζητά παραδειγματική μας τιμωρία; Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που δεν είναι δέσμιοι της στενομυαλιάς και βλέποντας την πραγματικότητα παίρνει το μέρος μας. Μα οι υπόλοιποι -αφού δεν έχουν ένα συμφέρον μας, πώς με τόσο μένος μας κυνηγούν;
  
  Και εδώ έρχεται η πλύση εγκεφάλου που βιώνει ο καθένας από τη στιγμή που γεννιέται και αρθρώνει λόγο, από τη στιγμή που πάει σχολείο. Είναι το "σύνδρομο του καθηγητή" - του κακού καθηγητή, του παπαγάλου και τιμωρού. Έχοντας βιώσει τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους του καπιταλισμού, κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά. Λογικό φαίνεται κάποιοι να παθαίνουν κι ένα σύνδρομο της Στοκχόλμης με τον θύτη τους, ή να γίνονται καλοθελητές και "γερμανοτσολιάδες", συκοφάντες των απλών ανθρώπων στα συμφέροντα. Και φωνάζουν "σταύρωσον σταύρωσον αυτό" για να πάρουν το βερεσέ το παραδάκι από τους στρατιώτες που τους λαδώνουν.


Υ.Γ.: (από κομπάρσους) όσον αφορά γενικότερα τα πολιτικά κείμενα του μπλογκ, να σημειωθεί ότι το μόνο που απαντάμε σε όποιον διαφωνεί, είναι να μας στείλει τη δική του άποψη. Όσο δεν προσβάλλεται κανείς προσωπικά, είναι χαρά να ενισχύεται η ποικιλία του μπλογκ με κείμενα κάθε άποψης που προωθούν τη σκέψη μας

       @ναρχη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...