Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αστέρια



     Όλα τα αστέρια που βλέπεις τη νύχτα, είναι μέρος αυτού του μικρού κίτρινου κύκλου.

- Δεν είναι λυπητερό που εγώ κι εσύ δε θα ξεπεράσουμε ποτέ αυτό το όριο;
-Δεν σε εμποδίζει κανείς να το ξεπεράσεις. Επιλογή σου.
-Θα πρέπει να γίνω μηχανικός για να εφεύρω τα μέσα ώστε να το ξεπεράσουμε.
Αστροναύτης ώστε να είμαι αυτός που θα το ξεπεράσει.
Και θα πρέπει να αφήσω πίσω όλα όσα έχω γνωρίσει στη γη, γιατί ένα τέτοιο ταξίδι θα έπαιρνε χιλιάδες χρόνια... 
Είμαι μόνο ένας άνθρωπος και ο κόσμος αυτός είναι πολύ μεγάλος για να τον χειριστώ μόνος μου..


   Κάθε φορά που κοιτάω τα αστέρια στον ουρανό αισθάνομαι μικρός. Κάθε φορά που μαθαίνω για κάποιον διάσημο καλλιτέχνη ή επιστήμονα, νιώθω χαζός. Στο σχολείο διάβαζα ιστορία και στεναχωριόμουν που δε θα μπορούσα ποτέ να γίνω κομμάτι της, που θα έφευγα χωρίς να αφήσω το στίγμα μου στον κόσμο αυτό.


   Είμαι κι εγώ ένας συνηθισμένος άνθρωπος, περιορισμένος από τα όρια που μου έθεσαν οι διάνοιες, η κοινωνία, το σύμπαν, πολλές φορές από τα όρια που έθεσα ο ίδιος στον εαυτό μου. Βλέπω ταινίες, διαβάζω βιβλία και σκέφτομαι πως θα ήταν αν έκανα κι εγώ κάτι τόσο «σπουδαίο». Ζω με τον φόβο πως στο τέλος δε θα έχω προσφέρει τίποτα. 


   Ένα βράδυ μου είπες πως κανείς δεν έζησε αρκετά ώστε να απολαύσει την υστεροφημία του. Πως αυτή η ζωή είναι δικιά μου και θα έπρεπε να τη χαρώ όπως και όσο μπορώ. όχι να φροντίσω να την χαρούν άλλοι για εμένα. Αλλά τι γίνεται όταν η σκέψη αυτή δε με παρηγορεί; Τι γίνεται όταν τα βράδια στέκομαι μόνος και αναρωτιέμαι αν έχουν σημασία τα όσα κάνω; Τι γίνεται όταν δεν ξέρω γιατί κάνω ότι κάνω;



   Κάπως έτσι με βρήκε κι απόψε η νύχτα. Συγγνώμη που αυτή τη φορά δεν έχω μια απάντηση να σου δώσω, αλλά μόνο ανησυχίες να μοιραστώ μαζί σου. Απόψε θα αποκοιμηθώ χαζεύοντας τα αστέρια. Απόψε θα ονειρευτώ πως είναι να φτάνεις τα αστέρια. 



-Η γάτα του Schrodinger

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...