Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

δυνατοί-αδύναμοι

   ‘’Είμαι δυνατός. Έλλογο ον. Παιδί της χαραυγής του νέου μιλένιουμ. Ξέρεις είναι τόσο όμορφο να μπορώ να μαθαίνω τόσα πράγματα. Η ζωή φαντάζει γεμάτη νόημα. Κοιτώ γύρω μου τον κόσμο και τα μόρια που φέρουν τη ζωή και έχω τόσα να πω. Μου έδωσε το σχολείο μου τις βάσεις. Τώρα είμαι στο πανεπιστήμιο. Είμαι επιστήμων. Η μαμά είναι τόσο χαρούμενη. Τις μιλώ για όλα αυτά που διαβάζω στα βιβλία. Πλέον, στο καθημερινό τραπέζι του σπιτιού κάνω διαλέξεις στους γονείς μου. Μαθαίνοντας για τη δομή της ζωής, νιώθω πιο ισχυρός. Πλέον γνωρίζω. Ζώα, φυτά, άνθρωποι, ουσίες, οργανικά στοιχεία, σύμπαν, όλα ύλη… Δε θέλω να σταματήσω να μαθαίνω. Μπορούμε να φτάσουμε εκεί που δεν είχαμε φανταστεί. Μπορούμε να κάνουμε τη ζωή ακόμα ευκολότερη. Κάποια στιγμή θα φτάσουμε στον Άρη. Θα μάθουμε να αναπαράγουμε φυτά, ζώα, ακόμα και ανθρώπους. Θα ‘μαστε ευτυχισμένοι…
  
  Ακόμα και αν δεν είμαστε, θα ξέρουμε τόσα, ώστε με ένα χάπι να έρχεται και η ευτυχία. Πολλά προχώρησαν από τα πρώτα βήματα της ψυχολογίας. Η λέξη κατάθλιψη θα εκλείψει. Το μυαλό θα χαρτογραφηθεί σε ένα σύστημα συναισθημάτων. Ήρθε η ώρα για έναν κόσμο, χωρίς γιατί, χωρίς εν γένει ερωτηματικά. Όταν ξέρεις τα πάντα γύρω σου, ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί αγαπάς, γιατί ερωτεύεσαι, όλα αποκτούν αξία…’’.
  
  Δυστυχώς, πολλοί μιλούν κάπως έτσι, το ίδιο και εγώ.  Μα στην τελική αποφάσισα πως δε θέλω να ξέρω το γιατί. Δε θέλω να ξέρω, τι υπάρχει γύρω μου και αν αυτό θα το πούμε μόρια ή ηλεκτρόνια. Δε θέλω να μάθω τον λόγο των αποφάσεων και των συναισθημάτων μου.
  
  Η ανθρωπότητα δε θα βρει το νόημα της ζωής, ούτε το ελιξίριο της αθανασίας, πείθοντας τον εαυτό της ότι μπορεί να εξηγήσει και να κανονικοποιήσει τα πάντα. Βαθιά μέσα μας, πάντα κρυβόταν ο υπαρξιακός φόβος και αυτή η υπερανάλυση του κόσμου και του εαυτού μας, ήλθε ως ψευδαίσθηση δύναμης απέναντι στη θνητότητά μας.
  
  Καμία δύναμη δεν θα έχουμε να δείξουμε, όταν η ανθρωπότητα θα έχει διαγράψει πια τον κύκλο της ύπαρξής της στο σύμπαν, έχοντας να επιδείξει ανθρώπους, αλαζόνες, ουσιαστικά αδύναμους και δυστυχείς. Η μόνη δύναμη βρίσκεται στην αποδοχή της αδυναμίας μας απέναντι στην ζωή και η μόνη ευτυχία στην αποδοχή του παραλόγου και ανεξήγητου, στα άλογα πάθη και συναισθήματα…

δικηγοράκος
Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα