μυστήριο φαινόμενο;

  Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή δίχως τον έρωτα. Ξέρεις είναι, είναι κάτι μαγικό. Έρχεται απ’ το πουθενά. Μας συνταράζει. Ταράζει την ίδια μας την ύπαρξη. Είναι σκέτη μαγεία. Όλα είναι τελείως διαφορετικά χωρίς αυτόν και θα μπορούσα με μεγάλη σιγουριά να πω ότι ο έρωτας είναι το νόημα της ζωής. Δεν αναλώνομαι σε περιστασιακές επαφές και επιδιώκω το απόλυτο, το υπερβατικό. Θα έκανα τα πάντα για τον έρωτα, ίσως και να θυσίαζα τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους… Έχω την ακόρεστη δίψα να ζήσω κάτι σαν αυτό το λογοτεχνικό αντικείμενο των μεγάλων ρομαντικών ποιητών. Εφόσον, δεν έχω ζήσει τίποτα αυτά, νιώθω σαν να μην έχω γεννηθεί ακόμη.

  

  Και αν τα ζήσω όμως; Φοβάμαι ότι θα ‘ναι πολύς κόπος για το τίποτα. Ξέρεις φοβάμαι να αφοσιωθώ σε ένα φαινόμενο, του οποίου τη γενεσιουργό αιτία δεν γνωρίζω πλήρως. Ναι, ο έρωτας δεν έχει σχέση με το εφήμερο και περιστασιακό, αλλά σίγουρα δεν είναι αιώνιος. Γιατί να πληγωθώ στο τέλος, γιατί να απομακρυνθώ από τους στόχους της ζωής μου, όταν ξέρω ότι κάποτε θα τελειώσει. Άλλωστε, πάντα θα υποπτεύομαι ότι και η φύση παίζει το ρόλο της σε όλα αυτά, ότι είναι πάντα το παιχνίδι στημένο από αυτή, στο βωμό μιας φυσικής επιλογής των καλύτερων δυνατών απογόνων του είδους, με παγίδα, όπως πάντα, την ηδονή και την ψευδαίσθηση της ευτυχίας και της αποθέωσής του αντικειμένου του πόθου μας.

  

  Ανεξάρτητα λοιπόν από την προσωπική μας οπτική, έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη του κόσμου μας. Είναι ζωή, τόσο με την κυνική άποψη της διαιώνισης του είδους, όσο και με την ρομαντική, που διαπλάθει την εικόνα του ερωτευμένου που διαθέτει μια υπερβατική στάση απέναντι στην εμπειρία της ζωής και στον τελικό πια σκοπό της ύπαρξης. Ένα μυστήριο φαινόμενο λοιπόν, ένα φαινόμενο που επεμβαίνει σε όλους, μεταμορφώνει και μας ωθεί στις πιο παράλογες κοινωνικά πράξεις. Όσο και να το σκεφτείτε, μυστήριο θα παραμείνει. Αλλά γιατί και να το σκεφτόμαστε τελικά;

δικηγοράκος