Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ο κόμπος

  Έχω ένα κόμπο στο λαιμό που με πνίγει …όχι δε φαίνεται, δεν μπορεί να τον δει κανείς, παρά μόνο εγώ... Με πνίγει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό… Δεν ξέρω που στα κομμάτια οφείλεται, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Στρίβω ένα τσιγάρο και προσπαθώ μέσα απ’ τους κύκλους του καπνού να βρω μια άκρη, αλλά τζίφος…
  
  Μόνο όταν σκέφτομαι εσένα ξεφεύγω λίγο. Όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν, φτάνει μόνο μια σκέψη σου για να έρθεις κοντά μου. Κλείνω τα μάτια και φέρνω στο μυαλό μου τα ατέλειωτα απογεύματα στο στέκι μας, που πίναμε σπιτικές λεμονάδες και μου έκανες συνεχώς παρατηρήσεις για να κόψω το κάπνισμα και σου υποσχόμουν κάθε φορά ότι θα το κάνω, αλλά ακόμα δεν το έχω πάρει απόφαση. Θυμάμαι τις  περιπλανήσεις μας στο κέντρο που παριστάναμε τις πλούσιες, μόνο και μόνο για να νιώσουμε για μερικά λεπτά, πώς είναι να έχεις πολλά λεφτά και ξεκαρδιζόμασταν με τους απορημένους περαστικούς. Ήμασταν και πιο μικρές βλέπεις. Μου λείπουν οι ώρες που περνούσαμε στο μπαλκόνι με μπύρες και μιλούσαμε ασταμάτητα για όσα μας απασχολούσαν, πολλές φορές επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια, μπας κι αλαφρώσει η ψυχή μας. Σκέφτομαι και γελώ με τα ξημερώματα που μας έβρισκαν στα κλαμπ, αγκαλιά με ένα μπουκάλι ουίσκι χορεύοντας ασταμάτητα σαν τις μουρλές και με την απόπειρά σου να με μάθεις να παίζω Call of duty ένα βράδυ Σαββάτου. Σκέφτομαι τον ήχο του γέλιου σου, όταν σου λέω κάτι χαζό και τις τσιρίδες σου, όταν σου λέω κάτι σοκαριστικό και με κατακλύζει μια νοσταλγία ...
  
  Τα αναζητώ όλα αυτά και καμιά φορά κλαίω για την απόσταση που μας χωρίζει. Καταριέμαι τη μοίρα, το Θεό, το σκοπό, όπως θες πες το, που με έστειλαν εδώ και δεν μπορώ να δω την έκφρασή σου όταν χαμογελάς ή θυμώνεις…! Ίσως, τελικά, να είναι αυτό που με πνίγει τόσο καιρό…η απόσταση. Αυτή η γαμημένη, που μου έχει στερήσει τόσες και τόσες ευκαιρίες να ζήσω πράγματα μαζί σου. Δεν πειράζει όμως, γιατί κάθε φορά που σε συναντώ, νιώθω την αγάπη σου κι αυτό φτάνει για να λύσει τον κόμπο για μερικές μέρες, ώρες, λεπτά…

Μ


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

υποσχέσεις

   Να ξέρεις, φίλε μου, πως ξέρω πώς είναι. Ξέρω πώς είναι να πονάει η ψυχή σου. Ξέρω πώς είναι να βουρκώνεις με τα πάντα, μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρεις με τι να κλάψεις. Ξέρω πώς είναι να βλέπεις πράγματα, τη στιγμή που δε θες να βλέπεις τίποτα. Και από την άλλη, ξέρω πώς είναι να μη βλέπεις τίποτα, τη στιγμή που θα ήθελες να βλέπεις τα πάντα.      Δεν ξέρω ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχουμε πει. Αλλά ξέρω ποιο είναι το ψέμα που μας πληγώνει περισσότερο. «Θα είμαι δίπλα σου». Μας ενοχλεί ο μέλλοντας; Μήπως μας ενοχλεί η λέξη «δίπλα»; Ή απλώς δεν αντέχουμε αυτές τις λέξεις στη σειρά επειδή γνωρίζουμε όλον τον εγωισμό και την επιπολαιότητα που κρύβεται από πίσω;      Εγωισμός, επειδή αυτός που την ξεφουρνίζει, έχει περισσότερη ανάγκη να είναι δίπλα μας απ’ ότι εμείς δίπλα σε αυτόν. Επιπολαιότητα, γιατί δεν αναλογίζεται την ευθύνη του μέλλοντα στις πλάτες του. Και μας γεμίζει με ουτοπικές προσδοκίες.      Ευτυχώς, δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις. Όλα γίνονταν λι

διττή φύση/δύση

καπιταλισμός/σοσιαλισμός . δουλεύεις. η δουλειά σου, αποφέρει κάποιο προϊόν το οποίο αγοράζεται και έτσι υπάρχει κέρδος. το κέρδος το μοιράζεσαι μαζί με τα αφεντικά, τα οποία δουλεύουν κάνοντας κάποια τηλεφωνήματα ή και καθόλου δουλειά, αλλά έχουν το άγχος. φύση/κρίση. η φύση του ανθρώπου νου καπιταλισμού τα έφερε έτσι ώστε ήρθε η κρίση έχει οδηγήσει στο να παρακαλάς κάποιον να δουλέψεις για αυτόν, και να σου δώσει ένα μικρό κομμάτι από αυτά που θα παράξεις. πολλές φορές, και αφιλοκερδώς, ελπίζοντας πως δεν χρειάζεται να ted ρέφεσαι καν. οι συνθήκες στις οποίες θα δουλέψεις, θα είναι επίσης, όποιες επιθυμεί ο εργοδότης. πάτος/κράτος. το κράτος, παρέχει προστασία στον εργαζόμενο απέναντι στους κακούς εργοδότες, απολύοντας τον εργαζόμενο δίχως προειδοποίηση μέσα σε μια μέρα για να πούμε  ερτ1  παράδειγμα. επίσης, παρέχει κοινωνικά αγαθά όπως φροντιστήρια για την παιδεία, χαράτσια για να μείνεις, φυλακισμένες οροθετικές για την ισότητα, ράντζα για  την υγεία, και φό

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωσης. Και τότε για σένα η λύση είναι μονόδρομος και στην ταμπέλα αναγράφεται ξεκάθαρα η λέξη «λήθη».   Χτίζεις έναν τοίχο άρνησης ανάμεσα σε σένα και το παρελθόν σου. Με όσο εγωισμό σου έχει απομείνει και την