κομπαρσοι

Απρίλιος 2017. Πρόθυρα του 2 ου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, με νικητές δύο πρόσωπα όχι και τόσο αξιέπαινα και υποδειγματικά: από τη μία ένα ακροδεξιό κόμμα με άγνωστες βλέψεις και από την άλλη ένα «κεντρώο» κόμμα, συνεχιστής της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων. Αυτή είναι η Ευρώπη, κυρίες και κύριοι, την οποία «δημιουργήσαμε» και για την οποία οι παππούδες μας έφτυσαν αίμα και έχυσαν ιδρώτα για να την κάνουν καλύτερη, με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και αντίστοιχα, αυτή είναι η Ελλάς, που εδώ και τέσσερις δεκαετίες ψηφίζει, όχι για το καλό του τόπου, αλλά για το συμφέρον που ο κάθε ψηφοφόρος έχει. Γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου: αυτή η ακατάπαυστη «λαιμαργία» για περισσότερα, όπως κι αν λέγονται αυτά: χρήματα, εξουσία, κ.λπ.. Όπου κι αν πας βλέπεις τη διαφθορά και το «βόλεμα» και λες από μέσα σου: «Ρε γαμώ το, ένας άνθρωπος που να έχει προσπαθήσει  μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις, για να πάρει μία θέση σ’ αυτή την κωλοχώρα, δεν υπάρχει;» Κι ύ