Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2014

μετά τί;

  Κάθομαι και κοιτάω μια φωτεινή λευκή σελίδα στην οθόνη του υπολογιστή, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, λες και περιμένω να μου πει τι να γράψω.  Όχι, μάλλον δεν είναι το τι, αλλά το πώς. Ίσως χρειάζομαι μια έξυπνη εισαγωγή που θα λειτουργήσει σαν εναρκτήριο λάκτισμα. Αυτό δεν κάνουμε καμιά φορά στην ζωή;      Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κοντεύει να μας καταπιεί  το μαύρο σκοτάδι, προσπαθούμε να κρατηθούμε με νύχια και με δόντια, από οποιαδήποτε φωτεινή σανίδα σωτηρίας βρεθεί στον δρόμο μας. Ναι, όμως κάποια στιγμή τα νύχια σπάνε και τα δόντια ματώνουν, η σανίδα δεν μοιάζει τώρα τόσο φωτεινή και εσύ θες να την αφήσεις. Ωραία είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες -δημοκρατία έχουμε εξάλλου- αλλά δεν το κάνεις, γιατί σε τρομάζει το μετά. Μετά τι;      Να κάτσεις σαν φιλήσυχος νοικοκυραίος στο σαλονάκι σου, να παρακολουθήσεις ειδήσεις στην τηλεόραση που ακόμα ξεπληρώνεις; Να συμφωνήσεις πως ο Ρωμανός ήταν ένας τρομοκράτης που κατάφερε τελικά να καταστήσει την φοίτηση σου στη σχολή επικίνδυ

ελεύθερη πτώση στη μοναξιά σου

  Από την πιο ήσυχη γωνία του σπιτιού σου ή την αγκαλιά ενός φίλου, έως το πιο συνωστισμένο βαγόνι του μετρό, η μοναξιά βρίσκεται εκεί, βαθιά μέσα σου ριζωμένη. Γίνεται η πιο καλή και πιστή σου φίλη, ο πόνος που σου προκαλεί είναι σχεδόν εθιστικός, όσο κι αν προσπαθείς να βγεις από το αδιέξοδο που εσύ ο ίδιος επιβάλλεις στον εαυτό σου, κάτι σε κρατάει πίσω σαν ένα δώρο-σύμβολο της χαμένης σου αγάπης. Νιώθεις πως κάνεις ελεύθερη πτώση στο κενό, σε ένα κενό απόγνωσης χωρίς τέλος, δεν πέφτεις, δεν σπας, νιώθεις τον φόβο να αυξάνεται καθώς πλησιάζεις το όριο, το όριο που ένα χέρι απομακρύνει διαρκώς από σένα ως από μηχανής Θεός - το δικό σου χέρι. Το αίσθημα της επιβίωσης μαζί με φρούδες ελπίδες σε συντηρεί, παρατείνει την σύγκρουση με τα δικά σου συναισθήματα, με τον ίδιο σου τον εαυτό.   Και όσο διαρκεί αυτή η αναμονή, τα αισθήματα σου φτάνουν στο απόγειο τους - ακόρεστος πόθος, αίσθηση απώλειας η απλώς παράνοια; Κανείς δε σε καταλαβαίνει, θυμώνεις με όλους αλλά κυρίως με σένα: για

ο δικός μου Ρωμανός

  Σύριοι πρόσφυγες, Ρωμανός, Ιπτάμενοι αναρχικοί, πιστωτική γραμμή, έξοδος στις αγορές, ΕΝΦΙΑ, ψήφιση προϋπολογισμού, εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας… Αυτά και άλλα πολλά μπορούν να εκφράσουν την επικαιρότητα, μια επικαιρότητα που ξαφνικά γέμισε πολιτική. Οι κομπάρσοι αποκτούν περισσότερα πολιτικά κείμενα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην κοινωνία, η οποία όμως έχει τόσα πολλά πρόσωπα, όσο πολλά ήταν και τα διάφορα ονόματα της επικαιρότητας. Για μένα επικαιρότητα μπορεί να είναι ο Ρωμανός, για άλλον η εκλογή προέδρου και για άλλον οι Σύριοι πρόσφυγες. Δυστυχώς όμως, η κοινή γνώμη διαμορφώνεται από μονόπλευρα δελτία ειδήσεων, με αποτέλεσμα να μπορούμε να την παρομοιάσουμε με έναν τερματοφύλακα που δέχεται εμβρόντητος δέκα μπάλες ταυτόχρονα προς το τέρμα του και τελικά εναλλάσσει το βλέμμα του από τη μία μπάλα στην άλλη, χωρίς να καταφέρει να κάνει τελικά καμία απόκρουση…      Όσον αφορά στον αγώνα του Ρωμανού, ελάχιστοι πήραν ανοιχτά αντίθετη θέση. Ακόμα και η κυβέρνηση, άδραξε αμέ

prison break

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά επιτέλους άνοιξε ... το κεφάλι ενός Σύρου, ευτυχώς ελαφρά.  Εν ολίγοις μόνο οι άνθρωποι με τσέπη βαρύτερη από ένα κατώτερο όριο θα είναι ανεκτοί στην πλατεία καταπατημένου από τις τελευταίες κυβερνήσεις Συντάγματος.  Ξενοφτωχοφοβία.   Υποκρισία παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας από την πολιτεία; υποκρισία τόνωσης της αγοράς κι εμείς. Ο κόσμος ξεχύνεται από τα κελιά του και νομίζει πως ικανοποιεί τα καταπιεσμένα του ένστικτα ψωνίζοντας. Η αγορά ενός ρούχου που χρειάζεσαι διαφέρει από τις αγορές που ξεφεύγουν από την πραγματική σου ανάγκη. Υποδούλωση στην ύλη κοινωνική και ατομική. Και συλλογικά περιθωριοποιείται αυτός που δεν ακολουθεί το γράμμα της μόδας, μα και ατομικά σκλαβώνεται σε μία στρεβλωμένη εικόνα για τον εαυτό του.  Σκεφτόμουν πως τα φτηνά ρούχα τα φτιάχνουν φτωχοί, θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης, ή παιδιά που πέσαν θύματα του “δυτικού πολιτισμού” … Τουλάχιστον ας καταλήξουν σε φτωχούς ανθρώπους που 'ναι θύματα όποιας μ

Ένα μπαλονάκι από τα άνθη της βουκαμβίλιας απογειώνεται

16-4-11 Νιώθω σαν περήφανος αετός φυλακισμένος στο                                                            κλουβί ,     που όλο κοιτά τα κάγκελα και                                               διαμαρτύρεται                                         για την ελευθερία που                                                 δεν έχει   ώσπου στο τέλος ξεχνά ότι είναι κι αυτός μέσα          και μόνο σκέφτεται κάγκελα , γίνεται κά γκελα 10-12-14   Αυτή την πραγματικότητα που ίσχυε για πολλούς εντός και εκτός φυλακών ανέτρεψε και νίκησε ο Ρωμανός σαν να ήτανε χάρτινο πυργάκι . Ας μην εμμείνουμε στα φαινομενικά . Η νίκη των κρατουμένων απεργών πείνας είναι μεγάλη . Κάθε άνθρωπος που διεκδικεί τα δικαιώματά του , χωρίς να κάνει πίσω και χωρίς να κάνει κακό σε κανέναν , θυσιάζοντας τον εαυτό του , αξίζει . Η λύση στο ζήτημα της πρόσβασης των κρατουμένων μέσω εκπαιδευτικών αδειών άργησε