Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Rahat hulkum


  Ή αλλιώς λουκούμι. Στη γειτονική Τουρκία αποτελεί ένα από τα πλέον παραδοσιακά γλυκίσματα και παρασκευάζεται εδώ και έξι αιώνες περίπου. Για μας εδώ εκτός από κόκκινο, πράσινο και κίτρινο -ανάλογα με τη γεύση- βγαίνει και σε πολύχρωμο.


  Όχι, όχι δεν κυκλοφορεί νέα γεύση στην αγορά, απλά αναφέρομαι στο πιο αγαπημένο μου ίσως(!) στέκι στο κέντρο της Αθήνας. Στην πλατεία Αβυσσηνίας, την κεντρική πλατεία του Μοναστηρακίου η οποία φιλοξενεί από το 1910 το δημοπρατήριο,γνωστό και ως «γιουσουρούμ», το LoukouMi Vintage Bar βρίσκεται ανάμεσα στα παλαιοπωλεία «κρυμμένο» θα ΄λεγε κανείς από τα μάτια του κόσμου και μόνο μια σκάλα σε οδηγεί σε αυτό. (δε θυμίζει παραμύθι; )

  Ανοιχτό όλη μέρα, κάθε μέρα σερβίρει από πρωινό με θεόρατες βάφλες και κρέπες –γλυκές και αλμυρές ανάλογα με την όρεξη βρε παιδί μου- μέχρι μεσημεριανό γεύμα όπως σαλάτες, burgers, ακόμα και pizza. Βέβαια οι ποικιλίες του καταλόγου δεν αφορούν μόνο το φαγητό, αλλά κυρίως τα απίστευτα cocktails και μπύρες που προσφέρει το κατάστημα και που βασικά χαίρεται να προσφέρει το κατάστημα!

  Το Λουκούμι αποτελεί έναν από τους πιο όμορφους και περίτεχνα διακοσμημένους vintage πολυχώρους, που δε λειτουργεί μονάχα ως καφέ- μεζεδοπωλείο- εστιατόριο- bar και σε αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζεται η διαφορετικότητα και η μοναδικότητά του. Ο χώρος αυτός φιλοξενεί συχνά- πυκνά μουσικά σχήματα, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως παλαιοπωλείο. Με λίγα λόγια κάθεσαι και ενθουσιάζεσαι με τον πίνακα που βρίσκεται απέναντί σου, το τασάκι στο τραπέζι σου ή ακόμα και το ίδιο το τραπέζι; Απλά το ζητάς και το παίρνεις σπίτι σου (με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο φυσικά!).

  Το Λουκούμι δεν είναι απλά ένα μαγαζί που ξεφύτρωσε πριν κάποια χρόνια στο κέντρο της Αθήνας. Είναι ένα κόσμημα που στολίζει την πλατεία Αβυσσηνίας και κανείς, επισκέπτης ή μόνιμος κάτοικος της πόλης, δεν μπορεί και δεν πρέπει να του αντισταθεί! Τι λες, έτοιμος για την πρώτη αμαρτία αυτής της πόλης;


Bonus:  μέσα στο Λουκούμι συνυπάρχουν τόσο το LoukouMi Vintage Bar, όσο και το LoukouMi Vintage Shop με κοσμήματα και διάφορα άλλα μικρά αντικείμενα από νέους καλλιτέχνες το οποίο βρίσκεται στο ισόγειο (μπαίνεις και φαίνεται φάτσα φόρα) αλλά και στον 2ο όροφο.








Υ.Γ. και επειδή το άρθρο αξίζει Oscar προφανώς, εξαιρετικά αφιερωμένο στη ρεμαλοπαρέα, γιατί αυτό το μαγαζί κρατάει τις αναμνήσεις μας –καλές και κακές.



The stranger


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

της λήθης το πηγάδι

·         λήθη   <   αρχαία ελληνική   λήθη   <   λήθω ουσιαστικό,  θηλυκό Ορισμός : η  λησμονιά , το σβήσιμο από τη μνήμη, το να μη θυμάσαι πια                  η  λησμονιά , η κατάσταση κατά την οποία δεν σε θυμάται κανείς ·         Συγγενικές λέξεις: λάθος, λαθραίος, αλήθεια       Άραγε πόσα άτομα αναγκάστηκες να ξεχάσεις και να αφήσεις πίσω και πόσα ακόμα θα υπάρξουν στη ζωή σου; Κάποια από αυτά τα επέλεξες εσύ, κάποια λαθραία εισέβαλαν στη ζωή σου, μα όλα κατέληξαν να σου είναι απαραίτητα. Και όμως ήρθε η μέρα που τα άτομα αυτά σε πρόδωσαν, σε πλήγωσαν, σε απέρριψαν. Ήταν λάθος σου που τους επέτρεψες να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι σου; Δεν έχει σημασία πια. Το μόνο που προσπαθείς μανιωδώς είναι να απαλλαγείς από το αίσθημα του θυμού, την απώλειας, της απόγνωση...

Όλα μου τα'μαθες μα ξέχασες ένα πράγμα.

      Είμαστε τελικά πολύ περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Μπερδεύουμε την απλή ύπαρξη με την πραγματική ζωή και επιτρέπουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος βυθισμένοι στα προβλήματα και στο εγώ μας. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε παγιδευμένοι στη δίνη των ανεξέλεγκτων ρυθμών της εποχής που-αν μη τι άλλο- μας επιβάλλει να θεριεύουμε τη ματαιοδοξία και τη φιλαυτία μας, κάπου εκεί στο βάθος υπάρχει μια διέξοδος απ´όλα αυτά, η οποία ακούει στο όνομα αγάπη. Φαντάζει όντως πολύ ουτοπικό και ρομαντικό μέχρι τη στιγμή που έρχεται η σειρά σου να το βιώσεις.      Υπήρχαν πάντοτε δύο είδη του  « σ´αγαπώ »  που κατέκρινα: αυτά που δεν εκφράστηκαν ποτέ και εκείνα που συνηθίζουν πλέον να ξεστομίζουν οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία βιαστικά και επιπόλαια στους άλλους. Γενικότερα, η σχέση μου με την αγάπη υπήρξε  « περίεργη »  κατά το παρελθόν, καθώς σπάνια εξέφραζα λόγια αγάπης πολλώ δε μάλλον το  « σ´αγαπώ μου » . Αυτή η αντιμετώπιση ίσως και να...

Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;

«Γιατί πονάει τόσο η αγάπη;»… Θυμάσαι τότε που με ρώτησες; Είχα σαστίσει. Ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου φωνάξω πως δεν πονάει, πως ότι πονάει δεν είναι αγάπη και πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά δεν το έκανα, ήξερα πως θα έλεγα ψέματα. Ναι, η αγάπη πονάει… Με τον δικό της τρόπο. Είναι ένας πόνος γλυκός, ζεστός, ίσως ακόμα και δίκαιος. Είναι ένας πόνος που θυμίζει εσένα και αυτό είναι που τον κάνει τόσο άσχημο. Με μία τόσο απλή ερώτηση με έριξες σε σκέψεις. «Γιατί δεν είναι εύκολη». Τι άλλο να σου έλεγα; Είναι το μόνο που ξέρω για την αγάπη και το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, όπως όλοι μας. Αν ήταν κάτι το εύκολο, η αγάπη, δε θα είχε τόση αξία, θα την βαριόμασταν γρήγορα. Αν ήταν τόσο εύκολο το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς θα ήταν όλα όμορφα και ρόδινα, τόσο που θα χάναμε την όρεξη να την κυνηγήσουμε. Πονάει, λοιπόν, για να σου δείξει την αξία της, εκεί κατέληξα. Δύο τρόπους έχει για να μιλήσει η αγάπη. Τον έναν μπορείς να τον πεις και έρωτα… Αυτό το συναίσθημα που σε κάνε...