συνηθίζαμε να χορεύουμε κάποτε

  Λένε ότι όσο μεγαλώνει το άτομο, τόσο πιο στενόμυαλο γίνεται. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο. Κατά τη γνώμη μου, μάλλον υπάρχει ένα όριο ηλικίας όπου μέχρι τότε γίνεται όσο ανοιχτόμυαλο μπορεί και από εκεί και πέρα αρχίζει και στενεύει σιγά σιγά. Είμαι στο στάδιο που βλέπω τα πράγματα πιο χαλαρά και έχω ανοιχτό μυαλό σε πολλές καταστάσεις. Αντιμετωπίζω μέσα μου αλλιώς όλους όσους κάνουν διαφορετικές επιλογές στη ζωή τους. Ή μάλλον δεν τους αντιμετωπίζω μέσα μου, απλά συνειδητοποιώ ότι από τη στιγμή που κάποιος συνειδητός άνθρωπος κάνει μια προσωπική επιλογή, αυτή δεν παύει να είναι φυσιολογική.

  

  Από όποιον και σε όποιον κι αν απευθύνεται ο έρωτας, πολλοί λένε πως μοιάζει με τη θάλασσα. Το λένε λες και είναι κάτι κακό. Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο, μόνο κακό δεν είναι. Ναι, και για μένα ο έρωτας μοιάζει με τη θάλασσα. Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να πνιγείς για κάποιον με σκοπό να νιώσεις ξανά ζωντανός. Αλλά δε νομίζω ότι με καταλαβαίνεις. Τη φοβούνται τη θάλασσα οι άνθρωποι και αυτό είναι που τους κάνει να μην κατανοούν τα κύματα, να μην κατανοούν τη φουρτούνα, να μην κατανοούν τα κύματα και τη φουρτούνα του έρωτα.

  

  Τίποτα δεν είναι τέλειο. Ακόμα και οι καταστάσεις που φαίνονται αψεγάδιαστες, δε μπορεί να είναι πάντα έτσι. Κοινώς, τίποτα δεν ήταν τέλειο από αυτό που ζήσαμε. Αλλά δεν παύει να ήταν δικό μας κι αυτό ήταν που το έκανε τέλειο. Ήταν δικό μας και τώρα μας λείπει.

  

  «Είναι μαζί όταν είναι μόνοι τους». Όταν το είπα αυτό δεν κατάλαβα πόσο πολύ το πίστευα. Τελικά την αγαπώ αυτή τη φράση κι ας μην ξέρω το γιατί. Είναι τόσο γλυκιά και τόσο διακριτική όσο και αυτοί που τη ζουν.

  

  Τα κύματα πάντα θα φτάνουν τα πόδια μας πάνω στη βρεγμένη άμμο. Κι εμείς, πάντα θα στεκόμαστε εκεί περιμένοντας αυτή τη στιγμή. Κι όπως ακριβώς περιμένουμε με λαχτάρα και φόβο τον αφρό να έρθει να μας αγκαλιάσει τα πόδια, έτσι ακριβώς περιμένουμε και τον έρωτα να έρθει να μας αγκαλιάσει κι αυτός. Δε φοβάμαι τη θάλασσα, αλλά εσένα. Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει τα πόδια να αρχίσουν να βυθίζονται από τον άνθρωπό σου. Άνδρας ή γυναίκα, για μένα δεν έχει καμία σημασία. Να θυμάσαι να είσαι μαζί του όταν είστε μόνοι σας. Να θυμάσαι ότι είναι ο λόγος που χαμογελάς κάθε φορά που ακούς το όνομά του, κάθε φορά που τον σκέφτεσαι, κάθε φορά που κοιτάς κάτι και σου τον θυμίζει. Να θυμάσαι να καταθέτεις την ψυχή σου κάθε φορά που είστε μαζί. Να θυμάσαι ότι τίποτα δεν είναι τέλειο αν δεν το δεις εσύ έτσι. Να θυμάσαι να φτάνεις μέχρι τα άκρα και να βλέπεις τι υπάρχει εκεί. Αυτό που ζεις όταν είσαι με τον άνθρωπό σου είναι κάτι σαν χορός. Μόνο που κανείς δε χρειάζεται μουσική. Εσύ με ποιον χορεύεις; Με όποιον κι αν χορεύεις, μην ξεχάσεις να κάνετε και οι δύο από μια στροφή για να δείτε πώς είναι να περιστρέφεσαι 360^ο ώσπου να καταλήξεις πάλι στον άνθρωπό σου.

Συνηθίζαμε να χορεύουμε κάποτε.

Έχω καιρό να κάνω μια στροφή.

μονονόκε